[See page image]
Page 691-692
691
Quaenam enim, obsecro, nostra consolatio eat et traaquillitas? nonne ut speremus in ipso et ab eius providentia pendeamus, eiusdemque voluntati nos ultro subiiciamus? Sod quinam istud fiet, si nullum eius gustum habeamus? Ideo dico, nos oportere hanc doctrinam tanquam thesaurum in animis nostris recondere, ut quum Deus variis casibus nos exercuerit ad ipsius misericordiam et bonitatem subito confugiamus, et opem ipsius patienter praestolemur. Quum igitur hodie seam afflictam ecclesiam Deus tot tantisque calamitatibus exercet, rerumque tanta perturbatio apparet quid aliud eat quam quod Deus veluti magnis calcarium stimulis latus nostrum fodit, ut ad ipsum ardentius assurgamus, et precemur ut spiritu prudentiae nos regat, et eodem spiritu muniat, eos praesertim qui hodie pro evangelii propagatione pugnant, ut improborum omnium consilia, quibus eius ecclesiam profligare conantur, frangat et non tantum omnium exponat ludibrio et abominationi, sed etiaun mercedem quam meriti sunt accipiant. Neque vero petimus, ut Deus laxet habenas miscrie nostris fratribus, ut impatientia victi vindictam animi quadam acerbitate, ut plerumque solent homiyes, de hostibus quaerant; sed ea modestia persequantur iniurias, ut Dei timorem prae oculis sempor habeant, et non permittat ipsos segniter Dei negotium agere, sed cum animi ardore aedificium Domini vel invitis improbis promoveant, et quacunque Deus vocaverit sequantur. Quo igitur studio singuli debemus pro its Deum precari, qui hodie tam iustao causae defensionem, nominis puta divini et eiusdem glorine susceporunt? Neque enim dubium eat quin a Deo preces nostrae exaudiantur.
Sequitur deinceps Davidem cum sexcentis illis quos secum habebat militibus progressum esse ad hostes persequendos. Hie vero in primis observandum miraculum in animorum subita mutatione virorum istorum qui paulo ante Davidem insectabantur, et de eo interficiendo cogitabant propter amissas uxores, filios et filias totamque adeo suppellectilem. lam vero Davidem placide sequuntur, et mandatis ipsius obtemperant, qui de lapidando ipso paulo ante cogitabant. Unde vero quaeso tanta tamque repenting mutatio? Nempe a Deo Davidi favente, qui momento acerbitatem illam animorum placavit, et in molius commutavit. Nos igitur hoe exemplo edocti sciamus Deum a nobis vera fide invocatum res nostras fortunaturum, et opportuno tempore laborantibus suppetias laturum, et quidquid nobis adversatur profligaturum, modo Davidis exemplum imitemur, quale nobis hic proponitur. Iussus enim progredi nullam moram fccit, qui divino mandato morem gercret. Nos itaque non oportet postquam Deum invocaverimus segnescere, sed quum nos regi sancto ipsius spiritu postulaverimus, et quid utile nobis ostenderit, intrepide quacunque
HOMILIA CIV.duxerit oportet sequi, neque unquam procrastinare. morasve ullas nectere. Ex istis omnibus apparet Deem - sea dona sic insculpere -suorum animis, ut eos nunquam frustretur. Quod exemplo Davidis maxime fit couspicium, qui Deo ono fides in maxi - mis suis difficultatibus ad ipsius misericordiam confugiens, impediri non potuit quominus eius voluntatem sequeretur. Nos igitur divina bonitate et misericordia fidos esse sic oportet, ut quaecunque afflictiones ingruant patienter eas feramus, et fiduciam in ipso solo collocemus promissionibus ipsius, innixi, et ad ipsius voluntatem pro virili nos ipsi conformemus, et ne imitemur eos qui quovis vento instar arundinum agitantur, et pavore pereulsi obmurmurant. Sed ea humilitate coram Deo ambulemus, ut semper ipse nobis praeeat viamque demonstret, adeo ut quaecunque scintilla nobis illuxerit lucis ipsius nitro sequamur.