[See page image]
Page 659-660
659 FIOMILIA C. 660
assequatur, is Deo ipsi bellum infect, et contemnit, ~ Deus per prophetam SauIem iusserat hello Hamaatque autoritatem ipeius pro virili minuit. Quamobrem nullus hie effugiis et excusationibus locus eat, quum vita contrarium testabit.ur, reque ipsa ~ alias demonstrabit nos non Dei verbo acquievisse. Causam vero deinceps expendamus, quare Saulem Deus reiecerit, quoniam non exsequutus eat iram Dei adversus Hamaleehitas. Gravis sane ea,usa, qua provocatus adversus Saulern Deus, cum autoritate regia apoliaret. Nam elsi Saul multorum aliorum criminum rcus cot-am Dee tenebatur, veluti caedis illius horrendae, cuius antes mentionem fecimus, qua sacerdotcs sustulerat, quae ipsum faciebat in aeternum abominabilem, ct iudignunz regia dignitato reddebat: quum praesertim edam sese ab ecclesia, tanquam putidum membrum, resecuisset: unius Witten criminis accusatur, good non sit iram Domini, id eat vindictam in Hamalechitas exsequntus. - Nempe quoniam istu<1 primum peccatum gravius admiserat, ex quo tanquam fonto of acaturigine relidua manarnnt: ac proiudc, licet antes graviter pcecasset, tamen Deus verbis et minis cum coercuit: donee admisso isto peccato rebellionis, regno sit merito apoliatus. Porro bent historian superius capite decimoquinto adivimus: qua Saulem dictum eat, accepto mandato do omnibus >=Iamalechitis una internecione delendis, regi peperciase, et opines pecudes reservasso in triumphum, goon tamen Deus tam bestias quam homines extermiuari iussisset, good nzaledictus easel ille hIamalecbitarum populus. Quamobrem goon tam expressum esset Domini mandatum, quare Saul impune tulisset contumaciam? An posse Dei decretunz frangere so speravit? Et quidem, fateor, speciosus erat praetextus humanitatis, ergs regem praesertim, quae humanitas illum spud omnes excusatura videbatur. Quod ad opines pecudes attinet, etsi ex illis se locupletandum tanquam ex opine pracda speravit cum populo, tamcn ille affectus tegebatur honesto praetextu divini callus, good ad sacrificiv pccudes illae rescrvarentur. Atqui, respondit Sauli prophets, melior eat obedientia quam sacrificium. Et a Del voce vel tantillum recedere, et illius mandate non exsequi, veneficium eat. Sane, si quis Saulis factum ad iugenii humani captum et regulam oxpendaG, non tantum et tam atrox ease flagitiurn iudicabit, good Deus tam severe ulciscatur. Quid cnim, aiunG, hit admisit fl:zgitii Saul? Neque enim accnsatur saccrdotum caedia: quanquam et deinceps oorum sanguine menus sues polluit: aed solo isto articulo nititur sententia adversus ipsum late, nempe, non exstirpasso IIamalechitas, tam viros quam feminas, et ipsas animantes, sed misericordia et humanitate usual in regem, et opines pecudes servasae in sacrificium. Omnis beet Saabs offense eat. Sed, ob80cro, Deusne se regibus subieeit, aut suam illis autoritatem communicavzt, et partitus eat?
lechitas persequi, et cum viris etiam mulieres, in fantes etzam ab uberibus pendentes, et ipsas be una internecione deleri. Tale Dei decretum erat. Nosne igitur de Dei iudiciis controversiam movebimus, et multum promovebimus? Neque enim abs re dixit Salomo, eum qui maleficum non punit, non minus ream ease quam qui innocentem con demnat. Atque, obsecro, si quis index corruptus ad capitis poenam,aliquem damnet, a.lium autem eius dem ream criminis impunem dimittat, quis eum excusabit, ac non merito -7rpoawnoAjy,ias aceusabit? Talis fait Saul. Hine itaque nihil temere nobis per suadere, neque quidquam illicitum facere discamus. Etsi hodie multos videas magnopere se efferre, et suam autoritatem praedicare, quum tamen nihil aint. Quid isti (quaeso) homunciones facerent si regea essent? Sed quid potius miseris illis fieret? Nam si Saul, tam numerosi populi rex, tamen iudicatus eat et condemnatus, good Deo regi regum non ob temperasset, quid istis fief quorum nulls eat pote stas? Sane Deus eorum contumaciam qui sibi auto ritatem aIiquam contra ipsius praeceptum arrogant male multabit, et in aeternum condemnabit. Nam si Deus Sauli non pepercit, neque inultam ipsius contumaciam reliquit, eundem Deum sciamus liodie regnare, et non mutasse neque mutare naturam et consilium : ac proinde omnes qui sese extulerint graviore casu ruituros, quo altius conacenderint, Deumque nunquam sui contemptum inultum relictu rum. Diseamus igitur sic melon et in nobis et in aliis omnibus odisse, ut nullo unquam praetextu id tegamus sed potius condemnemus, Deumque glori ficemus, et ipsius mandate conemur ad amussim sequi, et in ipso solo conquiescere, Deoque loquente silere, ne stultis obiectionibus, vel potius contu macia, ipsius in nos iram accersamus. Quare goon nos semel coram ipsius tribunali sisti oporteat, goon in filii persona in zudicium progredietur, ardentibus precibus eum invitemus, ut nos ipse regal, et nostras actiones, sermones, cogitationes ad ipsius voluntatem verbo suo praescriptam exigmmus: neque nobis ipsis blanditias faciamus: sed firmiter Deo a.dhaereamus, et spem firmam retineamus, donee tandem vitae nostrae curriculum absolverimus: et nihil ipsi pro bari posse, nisi good verbo suo praeceperit, good eat omni iustitiae rcgula, sciamus.