[See page image]

Page 607-608

simus, ut nobis pro meritis rependat: quandoquidem nimia ista videri possit arrogantia : quod etsi coram hominibus iustissimi babeamur, et irreprehensibiles, tamen si coram Dei tribunals sistamur, in multis arguamur et condemnemur. Quid igitur facto eat opus? Nempe ut reatum nostrum et culpam agnoscamus, et singuli nos ipsos expendamus, et conscientiam accusantem audiamus. Sed obsecro, quam pauci se accusant? Yix unum in millibus invenias, qui non aliquam excusationem praetexat, suamque causam ut bonam tueatur. Sed esto, sine simulatione et bypocrisi nos omnia gessisse ponamus, et cum eandore et integritate cum proximis vixisse, quis ideo tamen coram Dee suam iustitiam asserere, iustumque se audebit profiteri? Deus enim longe penitius quam homines facta ipsorum intuetur. Quamobrem nimium impudens arrogantia videtur, si quis suam iustitiam audeat coram Dee profiteri, et secundum sua merits sibi rependi postulare. Sane istud mentibus nostril alte infixum esse oportet, quum nobis negotium eat cum Dee, solum illum else nostram iustitiam, coram quo subsistere sine ipsius misericordia nequeamus, quod unius criminis nobis conscii in mille ab ipso redarguamur. Ac licet ipsi ad vitia nostra caecutiamus, Deus tamen probe novit qui simus, et conscientia nostra maior eat, ut loquitur Paulus et Ioannes in epistola priore canonica. Quamobrem sciamus, nulla re nos magic posse iustificari, quam si fateamur ingenue, omnia nostra opera nullius esse valoris neque ponderis apud Deum : et coram Dee nostram iustitiam probatum iri, quum in ipsius misericordia esse positam agnoverimus. Itaque ipsius misericordiam et bonitatem a nobis oportet semper praedicari, et its mercedem ab ipso sperare: quandoquidem si nos et operum nostrorum dignitatem intueatur, certum sit non posse coram ipso diutius subsistere. Idcirco David psalmo 143 DOminum orat ne iudicio congrediatur cum servo sue, quod coram ipso non sit iustus ullus vivens. Neque vero sibi fait contrarius. Quamobrem quum hoc loco Deism precatur, ut reddat unicuique iustitiam suarn, non praedicat sua merits coram Deo: led se cum adversario Saule comparat. Nae quum res nobis eat cum miustis adversariis, causae nostrae acquitate fretis Deum compellare licet, et nos integrrtate nostra tueri, precarique ut rependat cuique secundum swam nistitiacn: siquidem iustitiam nostrum ant perfectioncin coram Doe non praedicarnus, scd pie iniuria nobis contumcliis et iniuriis illatis conclnerimnr. Qu;irc dnum comparationem instituenjus causac nostrae cum adversarii causa, poterimus oundecr) quem hoc loco David sermonem usurpare. Longe enim aliud eat de private quopiam facto, quarn de tota vita et illius integritate loqui. Nam si unam aut alteram, imo si plures coram Dei tribunals vir-

.608

tutes attulerimus, quibus nos tueri velimus, Dads mille offensas adversus nos regeret -et de °illie corm.. vincet. Itaque nulla eat ratio virtutis unius Rut alterius, respectu tot vitiorum quorum paene infinitus numerus coram Dee eat: non aliter ac si quis debitor ereditori satisfaceret ex parte, et pro centum aut ducentis coronatis sex aut septem persolveret, eoque nomine se ereditori satisfecisse dieeret. ANUl nulla eat proportio quinque aut septem istorum aoronatorum ad centum aut ducentos quorum nomirie tenebatur, ut immerito satisfecisse creditors se dixerit qui pro tam ingenti summa tam exiguam persolverit. Non alia eat nostri ratio coram Deo qnOd ipsi multum debeamus et persolvendo simus inip%res: nisi ipse pro immensa sua misericordia et Ae mentia nostri misereatur, et ultro debita nobis Te mittat. Nam esto in hoc vel illo facto Deo -sati8faciamus, si tamen ad totius vitae nostrae examen devenerimus nos solvendo impares esse fatendum orit. Quamobrem Davidem hoc loco sciamus ndluisse coram Dee sese its praedicare ut perfeetionem aliquam et vitae integritatem iactaret in qua nihil desideretur: led comparationem tantum instituisse causae suae cum Saulis causa, qui immerito ipsum persequebatur, Deumque rogasse, ut quandoquidem Saul animo infesto et crudeli ad mortem ipsum persequebatur, Deus iudicaret, et cuique pro meritis rependeret. En quo iure David a Domino efflagitet, ut cuique secundum suam iustitiam rependat, et quo sensu ipsemct psalmo 18 dicat, Deum reddidiage sibi secundum iustitiam suam et secundum purr tatem manuum suarum restituisse. Quo loco 43868 David non praedicat laudes suas, ut in bominnm admirationem veniat: led potius ut duplieem ergs, se Dei gratiam commendet : nimirum quod ex parts sic ipsum sancto sue spiritu rexerit et gubernaverit, ut cum summa integritate et animi candore cum proximis vixerit, neminique iniurius fuerit: deinde quod altera ex parte sic bearit, ut felieem ex afflictionibus exitum ipsi concesserit, et licet Rd tempus affligi permiserit, fuisse tantum illam explorationem quae in ipsius salutem cesserit: quandoquidem Deus tandem ipsum ex omnibus perieulis erutum tempore opportune iuvit. Atque hie locus co insignior eat, et diligentius a nobis consideran this quod multos nimium audaces videmus in provocando ad Dei iudicium, quos omnes vel etiam ipsi infautes iniustos homines, et contumeliosos ease sat.is norunt: led tamen qui nulls Dei reverentia ducantur, quasi putent Deum ignorare quales shit; qualemque vitam egerint. Yerum summopere

vcndum ne Dei nomine tam impudenter abutamur_. led dandy potius opera, ut cum ad ipsius iudieii;U provocaverimus, certum et indubitatum testimcrii.tta habeamus nostrae aequitatis et sinceritAis, a16'