Prev TOC Next
[See page image]

Page 489-490

 

489 IN 1. LIB. SAMUEL. CAP. XXIv. 490

emplo Davidis magistratibus qua debetur ipsis honorem habere. Nam si David obscuram umbram i zn * D omini nostri lesu Christi tanti fecit, quo -euni zios honore prosequi decet hodie magistratus et principes? Quare nos Deo totos permittamus, regique nos sciamus, non quidern ad triduum aut quatriduum, ut olim Saul populum rexit: sed quanrioquidem regnum ipsius est perpetuum, et lrlc est scopus ad quem collimandum est, et unica uostra felicitas et perfectum ga.udium, discamus nos ipsi non vi aut mete quodam subiicere: sed sincero animo. Caeterum non leviter praetereunda vox illa Davidis: Propitius sit inilai Dominus, ex qua discimus nos sponte iugurn quod Deus imponit subeuntes , et magistratibus quos nobis praefecit ultro morem gerentes, et simpliciter vocationem quisque suam sequentes, Deo acceptos fore, et ipsum in nobis regnaturum, suisque beneficiis cumulaturum. Ne dubitemus igitur quin nos Deo placide submitteDtes, iugumque ipsius ferentes, neque recalcitrantes ut solent equi calcitrosi, ipsius favorem et benevolentiam experiamur. At si fideles magistratibus quos ipsis praefecit obedientes Deus suis beneficiis afficit, quid futurum est quum Domini nostri Iesu Christi pedes osculati fuerimus, eumque ut regem agnoverimus, eique nos regendos permiserimUS? Quae beneficia collaturum ipsum arbitramur in eos qua spem omnem suam in ipso collocarint? Quamobrem quum nos Deus evangelii praedicationi vult subiici, et cervices ipsius iugo submittere, ac re ipsa testari nos esse ipsi populum dicatum ad serviendum filio ipsius tanquam regi et dominatori nostro, Domino Iesu Christo, ne dubitemus quin modis omnibus suam erga nos benevolentiam et favorem demonatret. Contra vero sciamus contumaces et arrogantes, et superiorum dignitatum ferre iugum detrectantes tandem in exitium ruituros, quoniam eos Dei vindicta persequitur, quod ipsius ordinationi resistant: quemadmodum et Paulus loco ante citato admonet, fieri non posse quin ii qua Deo bellum inferunt, mercedem suam recipiant: et quin re ipsa tandem appareat ipsos adversus Down. rebelles fuisse. Praesertim vero ne dubitemus quin horrenda Dei vindicta maneat eos qua adversus Dominum nostrum Iesum Christum insurrexerint. Quare quum hostes religionis rabiem suam et furorem despumare viderimus, ac coolum terrao miscere velle, patienter Dei vindictam adversus ipsos exspectemus: et De dubitemns quin Davidis ista precatio a prophetico spiritu profecta, sit certa et irrevocabilis Domini sententia adversum infideles, cuius effectum suo tempore sentiant.

Quae deinceps sequuntur: Davidem suorum animos fregisse, maius sunt virtutis ipsius testimonium : si praesertim circumstantias omnes cala-

mitatum quibus urgebatur, inspiciamus. Nam pauci i

comitabantur ipsum milites: sed quales viri? Egeni, inopes et oppressi acre alieno ut ante vidimus, quos in diem vivere oportebat,~ ut deinceps pluribus videbimus. Davidis autem autoritas non tanti erat apud ipsos, qua nondum fuerat imperator constitutes, neque in regiae dignitatis possessionem adhuc missus. Ac lrcet tanquam dux praeesset ipsis, tarnen quum populi sententia publicus bostis haberetur, non poterat sibi regiam in illos potestatem tribuere, sed volentibus imperabat. Deindo quum novae subinde difficultates exorireutur, potuerunt illi in ipsum facere impetum, et incautum trucidure, ut malis suie finem sernel imponerent. Nam quum hostem suum David a manibus suis incolumem dimisisset, 11013130 videbantur illi gratiam Saulis inituri, et oecasionem accepturi se ex tot periculis semel liherandi Davide interfecto? Nonno illi timiditatem obiicere poterant, quae periculum crearet ipsum comitantibus, et novas subinde difficultates attraheret? Nonnc perfidiae aecusare, qua oblatam occasionem sese. et suos in libertatem asserondi contemneret? Profecto non parum abesse videba.ntur a seditione, qua excaecati et furore pereiti Davidi manus violentas intulissent. Nam quo non impellit homines desperatio? Quare Davidis constantiam et magnanimitatem tanto maiorem f'uisse apparet, quanto maioribus difficultatibus presses, non tamen flecti potuit ut suorum voluntati cederet, licet cum dentibus et unguibus discerpturi viderentur, qua ab ipso ad lanienam sese trahi arbitrabantur. Verum agnovit David non tam adversus inimicos quam adversus socios suos sibi pugnandum. Quam materiam quia non possumus in praesentia pluribus persequi, discamus exemplo Davidis, iustiusmodi tentationibus occurrentibus: fortiter pravis omnibus consihis resistere, et temeritati malorum consultorum ad finem usque reluctari, etsi illi socii sint, et ipsorum opinioni contradicere molestum sit. Sed abrumpenda semel saint hominum consilia, quum Dei causa est agenda, ut praeter ipsius voluntatem nihil suscipiatur.

8. Porro Saul exsurgens de spelunca pergebat coepto itinere. 9. Surrexit autem David post cum: et egresses de spelunca clamavit post tergum Saul, dicers: Domine mi rex. Et respexit Saul post se, et inedinans se David pronus in terram adoravit. 10. Dixitque ad Saul: Quare audis verba hominum loquentium, David quaerit malum adversum te? 11. Ecce hodie viderunt oculi tui, quod tradiderit to Dominus in mane mea in spelunca, et dixit, quispiam ut occiderem te, sed pepercit tibi oculus mews