Prev TOC Next
[See page image]

Page 483-484

 

483 HOMILIA LX%.XV. 484

quam in sepulcro. Dura sane conditio misero Dei servo, atque hominum ittdicio longs melior future ai statim potius vitam perdidisset, quam cum tot afflictionibus luctatua esaet et evitato periculo in aliud impulsus, quod obsecro,quid fait aliud quam a Dee multis mortis generibus exponi? Verumenimvero quum Pei misericordiae gust um babere et ad ilium confugere in magnis nostril periculis possum us, certum eat magno nostro commode, et utilitati divinam illam explorat.ionem cedere. Scimus enim maledictam fore fiduciam nostrum ai in rebus creatis subatiterimus, quemadmodum prophets dicit maledictunt hominem qui in homine coufidit et brachium hominis suum propugnaculum ponit. Atqui natur;t nimium proclives in vitium tstud lamas, nisi Deus virtute sua nos ab eo retraheret: quum igitur nos ad se vocat, per multasanguatias quam sit nobis illud utile videmus. Quamobrem quotieacttnque Deo videbitur nos in multas difficultates iniicc;re, cognoscamtts nostro commode, fieri, ut Deum quaeramus et ipsi adhaereamus, et no a vaniscupiditatibus mundanis, quibus exitium accersitur, decipiamur. Nam ipsis fraudibus Satan conatur a Dee nos abducere, puts rerum terrenarum curs et sollicitudine, quibus hominum mentes solet irretire. Et Deum oportet vicissim de hominibus ipsum honors debito apoliantibtts vindictamsumere. Porro nisi vitam nostrum in ipso reponamus, et ab ipsius unica virtute pendere sciamus, certum eat ipsum a nobis suo iure et autoritate spoliari, resque omnes creates in quibus fiduciam colloeamus a nobis in idols transformari, quod sacrilegium Deum ulcisci purest. Contra vero cognoscamus nos ad ipsum invocandum confugientes, fidueiamque omnem riostram in ipsius virtute collocantes, multum profecisse. Davidia igitttr exemplum i;deo nobis proponitur, ut patienter quosvis casus ferre, et ipsum imitari discamus.

Agite iaittir alum rationem a superiors quern Deus in Davide liberando sequutus eat, expendamus. Latebat in spelunea David paucis illis stipatus militibus: contra vero Saul ilium cum tribal mine petsequebatur electis et exercitatis, qui Davidem undique cingunt ne qua possit elabi. Sed si David tantum biduo in apcluncailla fuisset obsessus, ands vitam ipse cum sail illis stipatoribus tolerasset? Quam miserum fame enecari, et in specubus tanquam extra hominum coetttm in sepulcro latitare et quotidie rnori, nee posse lucis beneficio frui. Verumtamen Dominus exit um in mane habebat, Davidemque ex inimici manibus servare, praeter hominum exspectationem vole bat. Nam Saul in specum illam soles ad naturae requisite secessit, in qua David cum sail latebat, guars vero non aliquem secum ex tot satellitibus assumpsit? Nae Deus ilium quasi menu deduxit, et quod

spud se decreverat perfecit. Ingresaus igitur cavernam illam dicitur ad pedes tegendos, quae to quendi phrasis spud Hebraeos honeste Legit quod alioqui per se pudendum est. Pedes igitur texisse dicitur, qui ad requisite nat.urae seceasit: quo voluit Deus ipsum venire. Porro Davidis milites ubi Saulem ingressum viderunt, rati sibi occasionem ipsum interficiendi oblatam divinitus, Davidem ad caedem hominis, et quidem specioso praetextu aunt cohortati. Nam, aiunt, to in regem unctus - es; a Domino: tibi per Samuelem prophetam promiasionea factae suet : Saul igitur exauctoratus a Domino coronam iniuste posaidet et per vim usurpat: et to praeterea tests lutoque persequitur, tanquam ipsi Dee, a quo electus es, bellum illaturus. lam vero vides ilium a Dee tibi etiam incogitanti traditum in menus, quid igitur cunctaris? Ha.ec tibi laetitiae dies divinitus affulsit ad hostem pessumdandum. Speciosae profeeto rationes quibus mda.tur David st,atim persuadendus. Nam aciebat se non honorum cupiditate regiam dignitatem ambivisse, sed a Deo, quum nihil minus quam de regno cogitaret vocatum, et quidem omnibus suis fratribus primogenitis, gaol Samueli peter obtulerat, repudiatis, ipsisque a Domino, licet omnium minimal et abiectissimus esset, antepositum. Deinde eibi bees conscius erat navatae fidelis operas sues tam ipsi Sauli quam toti regioni, cuius ipsi sufficiens testimonium Deus ipse et angeli ipsius dsbant. Praeterea Saulis crudelitatem intuebatur, qua non tantum in so furebat, sed etiam in Deum ipsum ferebatur: quae quum omnia conctirrerent, guars non liceret ipsi quern Deus hostem in menus sues tradiderat et repudiatum exauctoraverat, interficere? Saul enim crudelitato et imma.nitate saeviens, nullum modum servabat, guars igitur Davidis militibus nun liceret in ipsum tanquam in latronem et homicidam impetum facere, et tanquam perfidum et proditorem interficere? Verumenim vero David istis rationibus adduci non potuit, ut in Saulem aliquid moliretur, et ulla in parts ipsi noceret. Quid ilium impedivit? Nempe reverentia unctionis quern olim Saul acceperat. Nam etsi regnum in tribu et familia Beniamini non poterat else diuturnum: led in, tribum Iuda transferendum erat, quod in Davide perfectum eat: David tamen pulchre sciebat non else sibi transsiliendos limites: led quiescendum, et nihil aggrediendum nisi quod Deus praecepisset. Ac licet unet.ionem a Samuele accepisset, nondum tamen erat in possessionem regiae dignitatis missal: et Deus ipsum in mediocri statu, tanquam vilis et abiect.ae conditionis hominem continere voluit, donee in regni possessionem ipsum misisset, regioniaque caput fecisset. Qua.m pulchre igitur in alum revoeawit quod do se praedicat Psalm. 131: Domine non eat exaltatum cor meum, neque elati aunt