[See page image]

Page 471-472

ricula ingruunt, et in rem ipsam veniendum eat, et rigidum examen subeundum, tum plane deficimus et perterriti labascimus. Atqui fides non eat otiose, red effectum suum perpetuo produeit, praesertim summo rerum discrimine, et veluti rebus de.ploratis, et hominum opinione deplorata salute. Tune, inquam, maxime se fides exserit, et perpetuis ad Deum precibus roboratur. Nos igitur Davidis singularem fidem agnoscamus eoque maiorem quo duriora ipsius fuerunt certamina et angustiae maiores in guar redactus Brat. Ecquis enim non vehementi formidine concutiatur, si, non qualem David, red longe adhuc leviorem tentationem experiretur? Neque enim Ziphaei soli dicuntur illum persequuti, red omnes Saulis satellites, adeo ut illum tanquam canes feram insecterentur, et allatrarent, et iamiam laniaturi viderentur, spesque nulls salutis hominum opinione superesset. Quum igitur in tantis angustiis David Doi mominit, et ad ipsius opem recurrit, et in precibus perseverat ad ipsum fundendis, magni animi non incertum fuit testimonium, et summae fidei laudabile signum. Nam si David non regenitos imitates desperabundus de Doi auxilio nihil amplius sperandum statuisset, poterat temere prava consilia inire, segue a Deo derelictum conqueri, imo se in novas semper difficultates ab ipso coniici : vorumtamen David contra permanet imperterritus, et in adversis constantiam retinuit, neque unquam Deum invocando est defatigatus, quae ipsius constantia singularem ipsius fidem fuisse ostendit, et altar in ipso radices egisse: tanto itaque diligentius hit locus a nobis eat observandus, quo fuit insignior Davidis conatantia et firmitas animi, ut ipsius exemplo discamus, Deo nor in istiusmodi angustias, et difficultates coniiciente nunquam fidem abiicere, sed ad ipsum ardentibus precibus semper confugere. Porro David ostendit se non confugisse dubitanter ad Deem, et in extremis angustiis ipsum trepide invocasse, red fide omnes difficultates superasse, quum adiicit, se Deo scterifiCizcm oblaticrum, quibus vocibus se Deo gratias acturum pollicetur, et quidem solemni sacrificio. Atqui tum David sanctuario Domini exsulabat, ad quod ipsi non debater accesses, et tantum abest ut haberet sacrificia quae Deo offerret, ut contra rerum omnium egenus cum fame, siti, aestu, frigore, et aliis istiusmodi angustiis luctaretur. LTnde igitur David exsul et rerum omnium egenus haberet sacrificia, quae Deo secundum scripturae mandatum offerret, eique solenni sacrificio gratias ageret ? f,,luamobrem insignem fidem ipsius fuisse apparet, quae tot difficultates superavit quibuscum ipsum antequam Domino posset offerre victimas oportebat luctari : quum ergo sacrificium laudis Domino vovit, sans aperte testatus eat s© Deem non temere invocare, neque dubitanter, red fuisse persuasum se a Domino exaudiendum, et ex

mortis imminenti periculo liberandum: quod etiam a nobis diligenter observari necesse eat, aiquidem saepe contingit nos malis et calamitatibus variis exercitos Deum quidem precari, red perfunctorie tantum, et consuetudine potius quam fide, quandoquidem nor operam ludere arbitramur, igoorantes calamitatum exitum, et formidine percellimur quasi bonitatent ipsius nunquam experti esaemus, et tanquam maris undae vends agitatae hue atque illuc ferimur, ac proinde accidit nobis preces nostras non tantum inutiles ease, red edam noxias, et detrimentosas, quod a Deo potius recedamus_ quam accedamus, nomen ipsius temere et diffidenter invocantes. Atqui nos scripture iubet fidenter, et certa animi fiducia ad Deum accedere: quip etiam pollicetur Deum ad se tali fiducia fretos accedentes ape sue nunquam frustraturum. Quamobrem non possumus ad Deum invocandum os aperire nisi persuasi nor ipsius esse filios, et. ab ipso nos vocari, neque possumus ut petrem agnoscere· et invoeare, nisi certi simus nos in numero filiorum ab ipso censeri. Denique ne hiscere quidem possemus, nisi certo perauasi nobis ad Dei bonitatem aditum ab ipso patefieri. Itaque Davidis exemplo discamus Deem invocantes nunquam animum despondere, Iicet videatur ad temper ad preces nostras obsurdescere, et a nobis oculos avertere, denique nor oblivioni tradere : red contra perauasi simus ipaum re ipsa tandem patefacturum se ad preces nostras attentas surer praebuisse. Hie igitur in memoriam edam revoeanda eat ills divi Pauli doctrine qua monet, ut in Deum omnem nostram sollicitudinem, et curam reiiciamus, et cum gratiarum actione invocemus. Ciluibus verbis Paulus docet preces nostras nihil unquam effecturas, niai pries in Deum coniecerimus omnes cures et sollicitudines quibus premimur. Deinde Deum pollicetur nobis fore progimum, et nostri curam singularem habiturum. Caeterum, sutrtmopere cavendum admonet ne Deo obloquamur precantes, et tit multi solent cum indignatione interpellemus, aut in blasphemes etiam votes erumpamus, red contra polies oportere preces nostras et petitioner omnes cum gratiarum actione coniungi, ut in Deo eonquieseamus, ipsum persuasi tandem effecturum plus quam ipsi expetere auaimus.

Et de istis hactenus. Sequitur Saulem et socios eius ivisse ad quaerendum Davidem,~ quod quum illi nunciatum easel statim descendisse ad petram et versatum in deserto Mahon, quod quum audisset Saul persequutum fuisse Davidem in deserto Mahon, et ivisse Seulem ad later montis, ex parte una: Davidem autem et viros eius fuisse in latere montis ex pane alters. Porro Davidem desperasse se posse evadere a facie Saul. En igitur Davidem velut in ipsius mortis faucibus undique conclusum, ut nulls apes ipsi reliqua salutis easel. Quid igitur ipai pro-