[See page image]

Page 441-442

quam oleam virentem in Dei dome in perpetuum. David igitur illic ex parte sibi proponit, quod apparere nondum poterat.. Dieit enim Dee sua iudicia in Doeg exercente iustos risuros et gaudium habituros : quasi dicat, Deum licet impiis et profanis hominibus laxet ad tempus habenas, tandem tamen omnibus ipsum invocantibus, et in ipso spem suam reponentibus occasionem laetitiae daturum, et effecturum ut cognoscant se, licet suorum patientiam exploret, non ideo tamen eos abiecisse: sed variis exercere modis ut fides et patientia ipsorum exploretur. Idcirco David dicit Doegum in primis in Dee non sperasse, ut crudelitatis et impietatis ipsius fens appareat, nempe, quod neque fidem, neque religionem habuit. Nam quum Dei timer qui caput eat omnis sapientiae non obtinet in nobis locum, certum eat nos ad omne malum Taxis habenis ferri. Deinde adiicit, in divitiis suis et autoritate gloriatum esse Doegum. Et ita solent improbi, quum autoritate et gratia plurimum valent. Nihil non enim licere sibi persuadent, et quasi Deus in coelis non sit pro sua libidine efferuntur. Sed cumulus mali ad superiors omnia incidit, quod dicit David Doegum gloriatum esse in malitia, et roboratum fuisse in vanitate sua. Commune vero eat istud omnibus improbis, ut rebus secundis elati, et bona sua quam vocant fortuna inebriati, nibil non sibi pollieeantur, et nulli se legi amplius subiectos arbitrentur, et manifeste in Deum contumeliosi sint, et eum ad iram ultro provocent: et magis ac magis indurentur impunitatem sibi omnium flagitiorum pollicentes, quorum nunquam rationem sint reddituri. Haee vero nobis ideo proponuntur, ut Doegi exemplo discamus illa vitia omnia detestari et abominari tanquam infestissimam luem.

Caeterum apparet Davidis constantia, qui licet hominum opinione miserrimus et calamitosissimus, ut nulls apes esset illum unquam ex tantis malis emersurum, tamen in Deo spew collocavit, et in ipsius bonitate conquievit. Et idcirco se olivam virentem in Dei dome fore gloriatur. At tamen tune temporis exsulabat Dei sanctuario, et ut ante vidimus, interramperegrinamsecontulerat: verumpraesentem suam conditionem non intuitus animo sibs repositam felicitatem, a qua tum procul aberat, contemplabatur. Idcirco postquam dixit se Dei bonitatem praestolari, dicit earn fore in perpetuum. Yerumtamen illius tum, hominum iudicio, favoris sensum nullum habebat, quum undique premeretur, et Saul undique urgeret, ut tanquam mortis reus ab omnibus desereretur. Sed nihilominus se ille tanquam virentem olivam perpetuo fructum et vigorem suum retinentem in Dei demo fore gloriatur. Quid its? Nempe quoniam in Dei bonitate apem suam reponit. Atque nos Davidis exemplum oportet imitari : et maxime quoniam hodie mundus plenus eat Doegis et Sau-

libus, et multis proditoribus, qui nihil nisi confusionem in ecclesiam Dei conantur invehere. Et istiusmodi pestes potissimum aulas principum occupant, et quoniam delitias sibi facere volunt, rerum omnium con fusionem invehere conantur. Quae quum intuemur, et Doi opus remoram pati videtur, Davidem nos decet imitari: et quemadmodum in mediis suis tentationibus et afflictionibus ac summis angustiis in Dee sperare non destitit: sciamus et firma fide persuasum babeamus omnem arborem quam Deus plantavit, nunquam radicitus exstirpandam, sed sue tempore flores et fruetus, invitis omnibus improbis, producturam. Contra vero impios et flagitiosos homines, qui aunt inatar putidarum et sylvestrium arborum, perituros et in ignem coniiciendos, ut docet nos ipse Dominus noster Iesus Christus. Atqui salutem nostram aeimus in Doe fundatam esse, et vitam nostram non ease ab hominibus, nee in ipsorum potestate positam : sed Deum nos ex mera sua bonitate et liberalitate recipere in gratiam, et ad se vocare suaviter per evangelii praedicationem

quapropter omnibus Doegis et Saulibus audacter insultemus, et quotquot aunt in mundo Dei hostibus, et in nostra vocatione pergamus alacriter, in omni humilitate et patientia tantisper exspectantes dum Deus nostri misertus, post aliquam explorationem, manum nobis porrigat, et re ipsa testetur se nostri nunquam oblivisei, licet saepe faciem occultasse visus sit, et nos in eum statum redacti, nt tanquam mundi purgamenta habeamur.

lam vero agite, etc.

HOMILIA LXXXII.

CAP. ggIII.

1. Et annunciaverunt David, dicentes: Ecce Philistiim oppugnant Ceilam, et diripiunt areas. 2. Consuluit ergo David Dominum, dicers: Num vadam et percutiam Philistaeos istos? Et sit Dominus - ad David: Yade, et percuties Philistaeos, et Ceilam salvabis. 3. Et dixerunt viri qui erant cum David, ad cum: Ecce nos hie in ludaea consistentes timemus: quarto mag-as si ierimus in Ceilam adversum agmina Philistinorum ? 4. Rursum ergo David consuluit Dominum. Qui responders sit ei : Surge et vade in Ceilam, ego enim tradam Philistaeos an mane tua. 5. Abiat ergo David, et viri eius in Ceilam, et pugnavit adversum Philistaeos, et abegit iumenta eorum, et percussit eos magna plaga: et salvavit David habitatores Ceilae. 6. Porro eo tempore quo fugiebatt Abiathar fzlius Achimelech ad David in Ceilam, ephod secum habens descenderat.