[See page image]

Page 439-440

apoliaretur, multum autem temporis effluaerat ab ills praedictione, ut vans fuisse videretur: sad tandem ostendit re ipsa se decreto auo finem adferre, et nunquam vanes aut irritas ease suss comminationea. Quare, quum Deus aliquid promiaerit, patienter impletionem easpectemus: neque adeo atulti et amentea aimua ut ipsi tempos vel horam praefigere velimus : sad fide in Dei promiasionis nitamur, et patientiam nostram eaplorari sciamus, ut monet etiam apostolus. Et viciasim Dee non eomminationibus terrento sic eius iudicia metuamus, no hint in deporationem et diffidentiam incidamus, rode vero socordia et ignavia desideamus, quasi divinorum iudiciorum minas evaserimua, quod in multos annoy ills diatulerit. Neque enim licet annul onus aut alter, vel etiam decem et amplius efflugerint, ideo Dei manutn evaaimus. Nam, ut sit prophets, mills anni coram Domino aunt instar uniua diei. Quamobrem si non primo quoque tempore magma ictibus non opprimit, ne meliorem ideo conditionem noatram arbitremur: led ad remedium quod in sacria proponitur confugiamus, nempe ut cum gemitu et lacrymis sub ipsius potente menu deiictamur, aamque assiduis precibua urgeamus, ut seam a nobis vindictam et condemnationem avertat. Et hoc ipsum non Paulus, docet, quum Deum dicit non ad tempos easpectantem invitare ad poenitentiam, et otium dare ad ipsum confugiendi : cuiua ai abutamur patisntia, fore ut nimiam nostram ingratitudinem severiua ulciscatur. Quare quum Deus lbquutus eat, diacamus dictum ipsiua pro re decreta et irrevocabili habere: ac proinde si se nobis servatorem fore pollicitus sit, et augilium in rebus afflictia allaturum: certo perauasi limos, nunquam ipaum nobis defuturum. Sin vero minatus fuerit, ad ipaius minas oommoveamur, et horreamus ipaina iudicia, et nunquam, niai invents spud ipsum gratis, conquieacamus, certiorea facti de peccatorum nostrorum remissions. (qua rations fiat, ut eius ire avertatur a nobis.

Sequitur deinceps nullum de Saulis satellitibus voluisae manum in Domini sacerdotal iniicere. Qua ex re apparet Deum voluisse ipsum condemnare propriia domeaticorum qui ipsi militabant sufl'ragiis, et qui tyranno seam operam locabant, Deus, inquam, illos ease voluit Saulia indices, quum in Domini sacerdotes menus iniicere noluerunt. Etsi vero non aunt ideo sacerdotal liberati, neque melior facts eat ipsorum conditio, Saule non placato, Deus tamen ex parts gacerdotio conciliavit autoritatem, quum satellites regii rapinia et compilationibus ac latrociniis assueti, et male feriati hominea noluerunt tamen mandato regis de interficiendis sacerdotibus obtemperare, sad menus a tam immani scalars abstinuerunt. Atque hat rations sacerdotio aua dignitaa et honor eat reservatus: et interim Saul eo minus eacusabilis factus eat, quum sue mandate

vidit ut iniusta reiici a satellitibus : et ipae nihilominus in pervicacia perstitit. Bolus HE perfidua Idumaeus Doeg auperfuit, homo profanes et incredulus, inimicus Dei et legis ipsius ac purse religionia: solos illiua libidini paruit. Et interim ipae sic sui ipsius obliviacitur, ut sacerdotal interfic.i iubeat. Debebat autem ills spud se cogitare, non posse inter hominea tantum facinua inultum remanere, et sanguinem innoaium fusum intuentes, in Doegum impetum faeturos: Tune improbe, inquientes, its Dei ipaius sanctitatem profanabis impune, et saerosanctam ipsius legem pesaumdabis? Debuit itaque tam Doeg quam ipae Saul populi tumultum formidare: aed, ut ante diai, furiosus Brat et insanus: et tamen a Deo factua eat inegcusabilis. Caeterum Doeg tam promptus ad iusaum illud easequendum, satin ostendit se rerum omnium confusions et perturbations mirum in modem delectari : et crudelitate sea auperbiisae, ad Dei gloriam si poaset abolendam, et totem cultum Dei legs praescriptum, aus dequs vertendum. Atqus ills fuit Doegi wens. Quo<1 vero Deus permittit habenas ipsiua crudelitati, mire res iterum videbitur, et nostril sensibus disaentanea, et ex qua in summum stuporem incidamus. Fierine vero potent, ut Deus tam improbum hominem Idumaeum permiserit aut voluerit in sacros sacerdotal irruere, et tot innocentes simul trucidare? Ac ai Deus mundi index eat, et diapenaatorj quomodo ne contingeret non impedivit? En ut adveraus Deum et eiua iudicia facile mortalea contenderent, et in blaaphemas votes devenirent. Sed si tantum nobia per. mittamus, ut plerosque profa.nos hominea consuevisae hodie videmus, certum eat viam ad nimiam audaciam ease, quae tandem adversus ipsum Deum non insurgere faciat, et opinionem de Deo iniiciat ainistram: non ease nimirum ampliua ipai fidendum, nequs ad ipsum amplius in rebus arduis confugisndum: neque denique ampliua invocandum, ut mufti contemptorea his rationibus ad omne flagitium feruntur ape impunitatis, quam ex pravis illis soil imaginationibua hauaerunt. ~,luamobrem quo proclivior eat in heat flagitia lapses, eo accuratius doctrine quae nobis hit proponitur eat meditanda; nempe ut sum silentio et timore Deum praestolemur, si non prime quoque tempore so nostria hostibus opponit, et augilium adfert: immo si permittit impios ad optatum finem sea immania consilia deducere, quasi ipai Deo probarentur, non autem non qui ab ipais affligimur. Cum Davide vero dicers discamus, Domine obmutesco, quoniam to feciati. Et Psalmo 52 tune eandem doctrinam se meditatum oatendit, et ad uaum loom revocasse, quum sit: Doegum hominem imgjum fuisse qui non posuit in Deo loam fiduciam, led in honoribus et potentia, et in malitia aua fortificatus eat: led tandem fore ut eradicator: as vero in Deo spem posuisae: ac proinde fore tan-