[See page image]

Page 427-428

tes, et humanum sanguinem si.tientes. Neque enim tam multa poterat sues largiri, et satellitium remunerari quip populum compilationibus et rapinis obrueret:. quum tamen regia dignitas suum cuique conservare debeat.

Verum principum et regum terrenorum ea est caecitas, ut sibi liters omnia arbitrentur: et roam voluntatem pro loge habendam, cui omnes subiiciantur, exirtiment. Nae, si non essent sensor omnis expertes, suam vitam et statum intuentes priori sue se suffragio condemnarent. Nam privatorum hocninum tolerabilis est conditio, qui rebus suis contend tenuem vitam degunt. At divitum longs alia., licet si quaeratur bona, nevicinorum possint compilare, et pro voluntate aliis distribuere, statim omnium suffragio condemnentur. Yerum tamen principer ac reges sue autoritate et dignitate ad bonorum alienorum diroptionem abutuntur, et discrimen aequi bonique sublatum putant sue libidine. Si quern igitur innocentem oppresserint, fact-Lim silentio premi volunt. Profecto sic relent huius mundi principes, sod eos oportebat meminisse serum quae prophets Psalmo 82 de ipso rum conditions memo rat: -Fos, inquit: Principes morienaini, et tanquam onus a plebe ca detis. Bed praeterea prophets docet co Psalmo, De um seders in medio principum, et inter ipsos praesidere : et in rationes suss omnia ipsorum opprobria et contumelies in plebem referre. Sed de istis ipsos non cogitare dicit. Quamobrem vero? Nempe good tam insignibus titulis denominentur, ut filii Dei nuncupentur, et ipsius in istis terris legati, i.deoque se creaturar mortales non recordentur, et ruse fragilitatis sint immemores; ac proinde nullis se legibus subiici, neque teneri arbitrentur. Atquipropheta istorumhominum stultam arrogantiam irridet quum sit: Yes nihilominus instar alzcui2cs e vulgo moriemini, et licet principes tamen oli.m factorzcna rationem imperatori sumnao reddere cogernini. 1VIundus enim iste tantum est quaedam peregrinatio, et nihil ad vitam coelestem terrestris potentia iuvat. Quamobrem qui ad honorum et dignitatum fastigium evecti runt, co ;item se a Leo vocatos Lit officio sue .fungantur ergs populos, quibus a Deo praefecti runt, et non ordinates a Deo principatus et dominationes ut paucis, red Lit omnibus consulatur, populo nimirum non sobs aulicis. Haec igitur regum et principum studio sumo. At si principibuset primariae dignitatis v.iris, quorum longs lateque protcnditurimpcrium, Deus parch, quid minoribus magistratibus qiii sunt in tnediocri statu futurum putamus? An speciali aliquo prae reliquis privilegio fruentur? Saoe goes Deus in mediocri statu esso volt, agnoscere debent, sumino ipsorum bone et commode fieri. Multos enim ambitio sic excaecat, Lit se patiantur potius tributis et vectigalibus, ac omni tyrannide premi , mode magni alicuius regis out

imperatoris nomini subiiciantur, quam in exiguo aliquo in speciem statu vivere. Quo vitio Iudaeos in Deum graviter peccasse videmus, qui licet a regibus molts dura et gravia passi essent, ipso tamen E7echiae tempers eupiebant in protectionem et obedientiam Assyriorum venire, good ipsorum imperium longs lateque sparsum famam ipsorum in longinquas regiones propa.gabat. Sed graviter illos Deus per prophetam reprehendit, quum sit: Yos non estis contend ramlo Siloe, fuit enim iste rivulus Ierosolymam praeterfluens, et rapider fluvios optatis, red in quabus tandem mergemini: et profundos gurgites experiemini, quum ab ipsis obruemini. Quare discamus quum nos Deus non volt istis magnis monarchiis regi, red in parvo aliquo statu vivere, nobis ipsum parcere : good nostri misereatur, et in aqua leniore tanquam mento sublevet Lit enatemus: eique do tanto beneficio gratias agamus, et ut illud perpetuet, precibus sollicitemus.

Caeterum longius bast doctrine est ad nostrum usum proferenda, nempe Deo nor ad aliquod munus vocante, non respiciendum quae mercer nobis rependenda sit, sod alacriter Deum vocantem sequendum. Nam etsi mercenarii sue facts proferent, et ex illis gloriam quaerent, non tamen Deo grati et aecepti eruut. Sane multorum diligentia nets est, et noti laborer in sue munere : red quern obsecro laborum finem sibi proponunt? Nempe, divitiarum et facultatum summam abundantiam. Sed obi ambitio, obi avaritia scopur est laboribus propositus, nihil recto, nihil sincere fieri potest. Et si quae runt virtutes, istis tamen vitiis obruuntur, et Deo Bunt abominationi. Quid igitur facto est opus? Deum vocantem alacriter sequamur, fidelemque ipsi operam praestemus, sum tanquam filii patrem imitantes, 4uandoquidem nor sibi fieri volt conformer, et tanquam ipsius filios imitari facts ipsiur. Quamobrem nor ad ipsius obsequium placide componere dobemus, et quacunque duserit, sponte sequi, in solam ipsius voluntatem et decretum intenti. Atque ills tamen nostrae fragilitatis manor, edam proposita mercede nor invitat: et sacra scripture nominatim nor docet Deum non in vanum coli. Qua in re summa Doi bonitos apparet, nostram infirmitatem nobis condonantis, et proposita mercede ad room cultum invita.ntis, goes nimium alioquin segues et ignavos fore non ignorat. Sic igitur nor ad se Dens edam proposita mercede pellicit; red tamen quam non volt else scopum nostrum et finem. Nam good ad merccdem illam attinet, non debetur laborantibus donee in ipsius cultu per varia pericula et mortis discrimina perrexerint, et in medio tempestatum flucto contra spew in ipso speraverint. Sane Deus quidem in timers sue et obedientia ambulantibus promissiones fecit, non tantum de vita aeterna consequenda, red edam de vita praesenti: