[See page image]

Page 387-388

fugere et illi sese tradere. Hanc igitur ob causam in sanctuarium venire quam in alium ullum locum maluit, licet non dubiis eonieeturis suspicaretur fore ut ibi videretur et ad regem deferretur. QuemadInodum coutigisse inferius infelicis illius Doegi ministerio videbimus. Verum enim vero non dubitavit quin Deus ipsum misereretur, et profugium ipsi concederet co loco, ut praesentem alioquin mortem efugeret. Itaque non dubium est, quin, post varia quae animo agitavit consilia, tandem concluserit, nrrllum sibi tutius profugium quam locum in quo Deus adoratur et ex quo promisit se suorutn preces exauditurum, virtutemque suam erga omnes ipsum invocantes exserturum. Davidem itaque videmus non ita fuisse affectibus et passionibus suis turbatum, quin animo ipsius haeserit certa fiducia Del erga ipsum misericordiae. Quare licet multas lacrymas effuderit et se dubium animi esse ostenderit, non ideo tarnen non confugit ad Dei auxilium, et non speravit fore, ut ipsum Deus tandem velut ex mortis sepulero redivivum revocaret, sed illum oport.uit adversus affectus pugnare et carnis infirmitate premi, ut fides ipsius magis ac magis roboraretur et firma fide in Doi promissionibus conquiesceret. Et profecto quum Del bonitatem praedicat, quam in mediis afflictionibus sensit, non suam fortitudinorn praodicat, non in malis ana9aav: sed potins terrorom et formidincm suam agnoscit. Quemadmodurn psalmo 106 ait, . L 'go dixi in trepidatione mea, om-nis home mendax. Quibus verbis ostendit se non procul a lapsu fuisse. Ruemadmodum hominem in declivi currentem facile aliquis clat praecipitem. David icitur in suis illis angustiis agnovit, non habere homilies quo glorientur et de suis viribus aliquid praesumant: siquidem natura omnis homo mendax et vanus est, ut quaecunque videatur inesse animi fortitude, momento effiuat, nisi Deus virtute sua retineret.

Sequitur cleincepssacer-dotem miratunr else, quod eum solum vidit. Non quod multis stipatus esset famulis, sod quod non co quem consueverat cominrtu stipatum videret. Nam antea vidimus regem Saulem ipsum multis et militibus et terris praefccisse et quum regis goner esset, ipsum oportuit magno aliquo famulorum et militum comitatu insignem fieri. Sacerdos igitur miratur eum tanquam miserum ac profugum sine annona fame quodammodo premi. Porro David mendacio quodam et falso pretextu se apud sacerdotem exeusat se nimirum a rege ad arcanum aliquod negotium dimissum, cum expressis mandatis lie cui rem patefaceret, et idcirco otiam se <rnum aut alterum secum famulum clanculum assurnpsisse, et iocum aliqueni certurn condixisse famulis. Ficta ista omnia sunt a Davide, ex quibus apparet Doi servos, maximis etiam virtutibus praeditos, multis tamen vitiis laborare: Deum-

quo ipsos hac ratione deiicere suamque ipsis infirmitatem ostendere voluisse. Mentiri sane . neque licuit neque permissum fuit Davidi et eum non posse rationibus ullis excusari certum est, ut qui de illo iastificando hac in re laborant tempus et operam perdant, Deumque velut autorem mendacii faciant: sod contra ex istorum infirmitate docemur nobis ipsis cavere quandoquidem sanctissimos quosque videmus, quemadmodum et hoc loco Davidem, tam facile lapses esse. Ante vidimus Davidem tam ex-' cellentibus spiritus Dei donis ornatum, ut omnibus admiratione fuerit : nunc vero infirmitate lapsum et in periculo deprehensum conspieimus non potuisse se aliter nisi mendacio tutari. Tanto igitur ardentius Deum precari debemus,, tit nos ipse regat et spiritum consilii in angustis et dubiis rebus suppeditet, adeo ut quaecunque tentationes ingruerint, lingua nostra nunquam peccemus. Actual enim est quam fragile membrum lingua sit. Nam etsi et eorporis et animi partes fragiles sunt, linguam tamen omnium fragillimam esse conspicimus. laluamobrem illam a Deo tanquam intra septum retineri neeesse est, et ab ipso sermones nostros regi, quod ab ipso precibus impetrare Davidis nos exemplum admonet. Quin et ipsum Davidem bac experientia doctum fuisse certum est, quum Psalmo 39 in haec verba erupit: Custodi vias mews, ut non delinquam in lingua meet, pone on meo custodiam, cum consistit peccator adversum me. Revocabat igitnr David in memoriam qnae passus orat, quum Deum tam sedulo precaretur ut on sue custodiam apponeret lie quid temere effutiret. Porro Do-avidem videmus non potuisse sibi ac vitae consulere, nisi sacerdoti persuadens se a rege Saulo ad arcana quaedam nogotia dimissum. Qua in re apparet quam misera Davidis fuerit conditio: nam qui a Dee rex Brat designatus, qul ipslus Domini nostri lesu Christi figura erat futurus, in eam necessitatem redigitur, tit vitae consulere nisi mendacio non posse videatur. Magnae igitur Davidis frrerunt dif'ficultates a quibus emergere non posse videtur nisi summo discrimine: hacc intuentes discamus Deo nos commendare, et Maximo quum nos exploraturus in tantas angustias redi'o-ot, ut nulla salutis ratio appareat coram bominibus. Interim etiam videbimus quantopere Davidem oportuerit de isto mendacio dolere et angi quod occasionem praebuit caedi sacerdotum, ut sue loco videbimus. Nae Davidem hnius caedis conscium minime fuisse certum est, neque teneri rationem Deo Saulis crudelitatis reddere. Sed tamen Dous ipsum hac ratione magis ac magis deiieero voluit, et specialem ipsius curam demonstrare quum miseros sacerdotes ad lanienam trahi passus est, et crudeliter caedi propter Davidis mendacium. Nos vero huic utilem nobis doctrinam referamus. Nempe licet neminem fallere mendacio velimus, neque dam-