[See page image]

Page 383-384

ista vero cum divinis promissis quadrabant, quibus Deus Davidi promiserat se illum populi sui caput constituturum, et quidem facturum figuram et imaginem unici filii sui, donee in terris appareret, quandoquidem exsulare tots Judaea coaitur, ut no iili angelus supersit in ea in qua tutus sit, sod ad ipsos incredulos confugere cugatur, ut pluribus deinceps videbimus? Quibus illum arbitramur angustiis agitatum? quibus cum difficultatibus luctatuln? Deumne vero mei oblitum, et promissorum immemorem? An me Deus vanis promissionibus luserit? Quam melior erat mea, conditio quum patris eves agerem, quamque mihi tr1t10T'? Na.e moa some contentus vivebam, ego ad divitias of opes non applicabam animum, neque honorum cupiditate rebuavo aliis istiusmodi ducobar. Seal me Deus de istis non cogitantem voca.vit, medue per prophetam Sa.muelem inaugurari regcm unctiune sacra voluit, ducemque ac dominatorem populi sui designavit, sod obsecro, ubi apes ills divinarum pollicitationum? Ego iam conties ad ipsius sepulcri faeces veni, ego sine fine crucior: quo me itaque vertam amplius? Istas cut similes querelas Davidem iecisse verisimile eat: et long e satins duxisae sibi mori quam tot malis agitatam vitam ducere. Sed neque vivere, neque mori poterat, et tamen exsulare cogebatur terra sancta quam Deus elegerat, ut in ea coleretur, et sanct.uarium ipsius erigeretur, nomenque seem aacrosanctum adoraretur. Sane si Davidis exercitia et tentationes diligenter expenderimus, ccrtum eat, nos non fore tam molles of efleminatos in adversis ferendis quam fore consuevimua. Et Deo nos variis calamitatibus ut duris afflictionibus exereente, non cnodo non despondebimus animum, sod co ardentioribus votis ad ipsum confugiemus, ut infractam nobis constantiam sufficiat, qualem Davidi, quo nobis nostrae frag'ilitatis magic erimus conscii, qua fit ut ad levissima quaeque pericula vel fortissimorum animi labefactentur, et primes conatus statim evanescat, nisi spiritus Dei virtute sustineamur et fulciamur. Cavendum itaque cumin

opere ne illos imitemur qui sibi ipsis facillime omni,l indulgent, et inanibus excusationibus se tuemur. Nam satisfactum ease Deo putant, si vel levissimas excusationes praetexant. (q_luales plerique adferre solcnt : Per me non stetit quominus officio fun-crerer, sed quis naturae rosisteret? Nonne tot j uudique me mince terrebant? Non ne tot difficultates ~ remuram iniiciebant7 Dicas non tantum ropaguhs quibusdam cohibitos, sod arduos ipsis montes fuisse svltu superaudos., cut magna vi perfringendos: et i istis excusationibus se tutos csse arbitrantur, licet , levissimis. Gluamobrem quern tot undique impedi-

mends sollicitcmur et tot delitiis ab officio deterrea- ' mur, Davidem nos oportct intueri, et agnoscere nlultum abessc, ut nos Deus tam duriter quam

illum olim exeipiat. Nam si eonditionem nostram i cum ipsius contulerimus , re ipsa conzperiemus ~ levissime nobiscum agi et difficultates quibuscum colluctamur non accedure ad millesimam partem earurn quibus David olim eat exercitus. Nam etsi nos Deus ex hoc terrarum orbe violenta quadam ~ c;alamitate ra.piat, non accedet tamen ad illas animi angustias quibus David quoclammodo fractus eat, exsulare sancta Israelis terra coactus. Ac licet hoclie in varias orbis terrarunl partea iactemur: non tanti eat ealamitas faeienda: quandoquidem hodie tots terra Deo consecrata eat, cuius angulum olim terrain Iudaeam sui nominis cultui dedicarat: licet igitur hodie in certis regionibus vagaremur, non tantis afflictionibus neque tentationibus, quantis olim David, agitaremur, qui veluti putidum aliquod a reliquo eorpore membrurn resectus ease videbatur. Yerumtamen ille aese Deo uni commendavit, suamque in ipso fiduciam collocavit, non sine lacrymis quidem et gemitibus, sed quibus fideles magic ac magic oportet in divina bonitatia fiducia confirmari. Quandoquidem ex illis diseimus nos licet infirmos, et duris calamitatibus afflictos, quibus cor ipsum nostrum tanquam lances perforetur, et iam iam miseriarum copia videamur obruendi, non oportere tamen ideo despondere animum, sad in Deo sperare, et animos effundere: siquidem certum eat Deum, ° quum ipsi placuerit, sic operaturum, ut postquam in infirmitate nostra luctati fuerimus, tandem eluctemur, et nostra fides victoriam obtineat, ac re ipsa experiamur quod prophets docet eo Psalmo, quern canere eoepimus, nos qui antes laerymis pascebamur, nibilominua tandem in Dei bonitate, et misericordia gaudium accepturos, qui nostrum unicum asylum et perfugium ease debet, qui licet saepe labamur et fluctuemus, ~ nunquam tamen nos labi omnino sinet, et si forte labi contigerit, nihilominus relevabit, manuque sea sustinebit, ut facile in vocationis nostrae curricula decurramus, donee ad aeternum felieitatis portum deveniamus.

lam vero agite, etc.