[See page image]

Page 379-380

bimur, no alii ahis irascamur: et potius studium j omne conferemus, et mutuas operas in nobis irivicem adiuvandis: quum tamen contra simus a natnra nostrorum commodorum tam amantes tit vel ipsi Dee resisters, voluntatique ipsius reiuctari non voreamur, utrumque fit hoc loco nobis corrspictrurn. Nam ex parte Saul sic adversus Davidem furit, ut feram potius quam hominem dicas. Quis sum autem ad tantum furorem impellit? Ncmpe cupit invito Dee regnare pro eo quod ipsi se subiicere, et magis ac magis submittere debebat, accepturnque regium diadema sponte Davidi cedere, quandoclnidem ipsi male se in hoc munere gesserat Deoque rebellarat. Quamobrem decebat illurn sese autontato reg-is abdicare, et cam obedientiam Deo reddere, tit privatam vitam regiae anteponeret. Vcrurntamen ille se suamquo dignrtatem tueri et conservare posse, vel invite Deo, sperat. Inde factum videmus, ut rabiem suam Davidem odio persequutus diabolico despumarit. Sod obsecro quern ills persequebatur? Nae non Davidem, sect ipsum Deum cuius voluntati non vult obtemperare: hunc furoris ignem invidia intus excitabat, et modo de hoste victoriam obtineat coelum terrae misceri non verebatur, eximium sane speculum in quo se intueri debet qui arrogantia et insolentia ac contumaeia pleni proximos parvi facere consueverunt.

Tam vero ab altera parte Ionathanum intueamur, qui Davidem cognoscebat in sibi debitam suecessione sortem evehendum. Filius erat regis: ad ipsurn ergo regia dignitas pertinebat, et haereditate deforebatur. Sponte tamen cedit, compertum habens Dei decretum de Davide ad regium solium evehendo. Procul. dubio non exuerat Ionathanus humanum sensum, sod tantum profecit in Dei timore, ut suis affectibus praetulerit quod bonum et aequum esse Del indicio cognovi.t. Sic ille tenuit sensus sues captives: sibique ipsi vim fecit et Doe morem gerens exuerit magnos illos animos, qui natura ple= rumque sunt in omnium hominum animis insiti. Ad lianc obedientiam illum plurirnum edam moverunt Dei dona in Davide conspicua, quae in illo honorat. Illis poterat ex humarra malitia magis irritari, sod eo rnagis Down adorat, cttius in Davide gloriam et virtutem intuetur. En tit lonatharrus coo-novit laudanda in Davido dona Del, quae tanturn abost tit ox ambitione et invidia dolcat in Da-

videir. collata, ut contra pro Davidis deferrsione non modo corotram regiam relinquere, sect vitam etiatn profnndere paratus sit: Sanlis igitur verba illa : O nmibus diebus quibu.s fidius Isai zcxerit super terrcon, non stahilieris tu, neque regnuna Lacuna, non modo mentem ipsius non labefactarunt, sect in prodosito magis ac magis confirmarunt. Nam aft: Quare morietur? quasi dicat, iluomodo possum ego

regnare, quum Deo visum sit. Davidem regem constituere? Quid si ad patris delictum ego caedem etiam adiicerem, quid me misero fieret? Hine apparet arrogantiam cum invidia coDiunctam homilies in feras permutare; ad quern furorem devenisse videmus Saulem, quum Ionathanum dicit, ad regiam dignitatem nunquam nisi caeso Davide perventurum. Hine admonemur ut sine contradictions Dei volunta.ti nobis patefactae nos ipsos ultro subiicia.mus. Nam et profecto per quaecunque devia aberraverimus certum eat nos ab ipso ad anus voluntatis impletionem rcducendos, et si centies manum ipsius nos evasuros speraverimus, :amen cohibendos. Sic irnprobos et contumaces homines videmus quaevis effugia quaerere, ut se potentiae Dei subducant, segue sua omnia consilia et conatus dirigere, sect excaecatos furore non videre suam turpitudinem et temere quidvis pro arbitrio suscipere, sibique prosperum successum promittere. Sane illos quidem Deus ad tempos triumphare sinit, sect ita tamen ut se rnagis in laqueos perditronrs induant, et summa confusions obruantur. Quo igitur proclivior eat in hoc vitium lapsus, eo deligentius nobis haec doctrina meditanda eat, et in usum revocanda: ac certo sciendum Dei decretis, de quibus nobis constiterit,, sponte obtemperandum : quandoquidem nihil reluctando profecerimus et inania lint futura omnia effugia, summaque illis confusio immineat qui adversus irrevocabile Domini decretum aliquid susceperint. Caeterum et hoc diligenter eavendum ne nobis indignantibus Dei voluntas perficiatur : sect danda opera ut ultro nos ipsi Dee subiiciamus, et. psius iudicia recta et iusta ease semper fateamur, etiamsi Dos ipse aliqaa ignominia et dedecore affecerit. No propterea inquam Dei bonitatem et iustitiam fateri desinamus, si ab ipso castigati fuerimus, sect potius nos ad ipsius voluntatem totes cornponamus. Caeterum Dee talem a nobis obedientiam postulants sciamus, nostro id bone et commode fieri. Nam si ad tempos deficit, si calamitatibns exercet, tamen in nostrum salutem, quaecunque repugnare videbantur, conversurum illum certum eat. Quandoquidem igitur variae illae castigationes et afflictiones in nostrum utilitatern et commodum. Dei eonsilio feruntur, eo nos procliviores ease ad Dei subiectionem et obedientiam par eat. Atque haec doctrina ex verbis illis eruenda eat, quibus Tonathanus agnovisse dieitur Davidem, licet centies interfectum , nihilominus tamen quum a Deo rex csset designatus ad summam illam dignitatem perventurum, et praeterea quum vita ipsius in Domini esset tutela, et velut a?arum ipsius umbra tegeretur, fore omnium hominum adversus ipsum insurgentium irritos conatus.

Sequitur Ionathanum venisse in periculum mortis, good Saul lanceam arripuerit sum percussurus.