[See page image]

Page 359-360

multos ipsius lugus et alia intemperanter facts caeeutiat: et vicissim ugor amore mariti sic occupetur, ut ainat sibi persuaderi si quod peccatum admisisse neget se, cuius revers sit conscius. Sic parentes liberorum amore stulto capiuntur, ut ad illorum vitia aequo sint indulgentiores, et de ipsis peccantibus poenas sumere neque velint neque sumi patiantur: et vicissim liberi ad parentum vitia caecutiant. Atqui hac ratione iustitiae via praecluditur, et de solio suo Deus quasi detrahitur, dum mortalium amorem ipsius gloriae praeferimus. Quo itaque proeliviores aunt ad peccandum hac in parte mortales, eo attentius haec doctrina meditanda, ut si amicis Vol amicitiae, vel consanguinitatis iure devincti sumus, non ideo tamen discrimen iusti et iniusti tollamus, et quasi lucem cum tenebris miaceamus. Quare ubicunque malum fuerit admissum ingenue condemnandum eat, sive in consanguineis, sive in amicis, live in nobis ipsis. Nam si propria vitia eapendere et iudicare non possumus, quomodo iuste in alios sententiam feremus? Quamobrem nulli parcendum eat, ac no parentibus quidem, praesertim quum de Del honore et gloria agitur. Sane parentes quidem tolerandi : sod its tamen ne ipsorum vitia foveantur. Si quis filius vitia patris novit, ills debet odisse, patremque admonere, et si pbtest ad meliorem ment.em revocare. Huius rei egomplum esto Ionathanus, qui de malitia quidom pat.ris loquitur, quam ante cognoverat: sed nihilominus in ipaius obedientia permansit, et quidem ad mortem usque eat ipsum comitatus, ut deinceps videbimus. Ex quo apparet insum amicitia rerum mortalium non abductum ab amore divine. Sic ergo vitia progimorum odiase debemus, ut quae officii nostri partes requirunt ipsis faciamus, of ne Dei verbum contemptui habeamus. Caeterum quum iureiurando renovatum fuisse foedus illud inter Davidem et Ionathanum animadvertimus, ex eo apparet in hominibus ease semper aliquid diffidentiae: good nos non oportet admodum mirari. Nam si cum Deo solo res sit nobis, quam muftis qllaea0 diatrahimur cogitationibus et dubitationibus, quibus mens nostra tanquam fluctibus agitata aestuat? Quid ergo futurum putamus si cum hominibus negotium habeamus, quos tam variabiles et inconstantes ease et tam plenos superbiae et pravae voluntatis novimus? Quod ergo iureiurando foedus inter Ionathanum et Davidem renovatum videmus, factum eat ut de alterius fide neuter ipsorum dobitarot, et nominatim ut Ionathanus Davidem, quern in tantas angustias redactum vidcbat, certiorem de sua amicitia et egregia in ipsum voluntate facoret. Quo egomplo debemus eacitari ad proaimos admonendos, quum vitia quaedam in ipsis occults videbimus, ne ipsorum vizia tegentes in partem culpae cum ipsia ve-

niamus: quod pluribus deinceps eumus egplicaturi. lam Vero agite, etc.

12. Quumque exissent ambo in agrum, sit Ionathas ad David: Domine Deus Israel: si investigavero sententiam patris mei crastino vel perendie, et aliqacid boni fuerit super David, et non statim misero ad te, et notum tibi fecero, 13. Flaec faciat Dominos Ionathae, et haec addat: si autem perseveraverit patris mei malitia adversum te, revelabo aurem team, et dimittam te, ut vadas in pace, et sit Dominos tecum, sicut fait cum patre meo. 14. Et si vixero, fades mihi misericordiam Domini: si vero nsortuus fuero, 15. Non auferes misericordiam team a domo mea usque in sempiternum, quando tradicaverit Dominos inimicos David, .unumquemque de terra: auferat Ionathan de domo sua, et requirat Dominos, de mane ininaicorum David. 16. Pepigit ergo Ionathas foedus cum domo David: et requisivit Dominos de mane inimieorum David. 17. Et addidit Ionathas deierare David, eo good diligeret illum: sicut enim animam swam, its dzligebat eum: 18. Dixitque ad cum Ionathas : Cras Calendae sent, et requireris, requiretur enim sessio tux. 19. Usque perendie descendes ergo festinus, et venies in lacum obi celandus es in die in qua operari licet, et sedebis iuxta lapidem, cui nomen eat Esel. 20. Et ego fuss sagittas mittam iuxta cum, et iaciam quasi exercens me, ad signum. 21. 11Tittam quoque et puerum, dicens ei: Vade, et affer mihi sagittas: Sa dixero puero, ecce sagittae intra to aunt, tone eas: to veni ad me, quia pax tibi est, et nilail eat mali, vivit Dominos. 22. Si autem sic loquutus fuero puero : Ecce sagittae ultra to sent, vade in pace, quia demisit to Dominos. 23. De verbo aectem good loquuti sumus : Ego et tu, sit Dominos inter me et te, usque ins sempiternum.

Hesterna condone coepimus tractare quomodo Ionathanus Davidi solatium adferre studuerit, iterata promissione amicitiae et novo iureiurando confirmata. Nam quum in cas angustias aliquis redigitur, ut praesentem, quocunque se vertat, mortem intueatur, ei aliquid condonandum eat, etiamsi quadam dubitatione et sollicitudine laboret: neque iniuriae loco habendum, si quibus deberet, non plane confidit. Nam scimus quam sint hominum passiones vehementes, adeo ut sibi non possint dominari qui timore percelluntur. Quare Ionathani exemplum nobis imitandum eat : nam videbatur posse conqueri de iniuria sibi facts a Davide, good ipsi diffideret: sed earn in Davide animi perturbationem animad-