[See page image]

Page 357-358

hodie vitium frequens. Quid its vero, nisi quod Deum praeesse contractibus its omnibus non ferimus in quibus nomen ipsius invocatur, idest index Deus advocatur, ne permittat impunita esse periuria? Hoc igitur observandum foedus Domini dici, quodcunque pactum ant conventum, in quo Dei nomen invocatum fuerit, et eui sese contrahentes submiserint iudiei, ut eos qui non sincere et candide, sod dolose et fraudulenter eontraxerin 1 graviter puniat et ulciscatur. Aliud etiam caput hie observandnm et in memoriam saepe revocandum, nempe omnes amicitias turn fore firmas et legitimas quarum Deus autor fuerit, et quarum finis et scopus eat ipsius gloria. Contra vero illegitimas si Dei verbo et voluntate non nitantur. Quemadmodum improbos homines videmus multis et magnis foederibus et amicitiis coire, etiam interposito iureiurando ut in improbitate se invicem foveant, quasi Deus in partem praedae veniat, ut nulla ratione dissolvi posse illa© amicitiae videantur. Verumtamen maledictae sunt istorum amicitiae et foedera infausta, quae ad rectum finem non referuntur. Quamobrem si vere amicitiam invicem colere, et probari Deo nostras amieitias volumus, ipsum unum intueri et in eius gloriam ut verum scopum illas dirigere diseamus: ne ipsius honori et gloriae detrahamus : Sod potius nos ad virtutem mutuo cohortemur, et amicitiam ad aras usque colamus, ut nulli quantumvis gratia et autoritate valenti parcamus, ant vitium foveamus Dei ;loriae et honori contrarium, sod illud potins nostro calculo condemnemus.

Atque hactenus de illis vocibus: Foedus .Domini me tecum inire fecisti. Pergamus ad sequentia verbs : si autem eat adiqua iniquitas in me, to me interice: quibus verbis confirmatur, quod ante diximus, Davidem non obtestari Ionathanum ut favors tegat aliquod suum factum, qui fore omnium mundanarum amicitiarum finis eat, ut ad vitium amicorum tegendum proclives sint. Qua ratione adversus ipsum Deum luctantur mortales, et eius fiunt inimici, et adversantur ipsius iustitiae, quum hominum amicitiam Dei gloriae praeferunt. David ergo nobis hoc loco normam . praeseribit ad quam exigere nostras amicitias debomus: ne favors nostro complectamur eos qui peccaverint, ut in. peccatis suis foveantur. Sane amicorum in aliquod peccatum lapsorum nos misereri par eat, et pro virili nostra erigere seriis reprehensionibus et cohortationibus: sod non ideo tamen aliquid de Dei gloria detrahendum, et iustitia corrumpenda. Profecto non raro hac in parte peccatur: nam saepe ea eat hominum intemperantia, ut maritus stulto ducatur uxoris amore, et vicissim uxor mariti, et reliqui aliqua necessitudine coniuncti similiter peccent, ut mutuo sese scabant et malitiam defendant. At

nos longs contrarium hie exemplo suo. David docet, quum ipsius Ionathani menu quantumvis amici petit interfici, si qua in re nocens comperiattir. Quibus verbis ostendit se nolle sibi parci, si quern miquitatem admiserit, neque Ionathani gratis et autoritate velle tegi flagitium si quod fecit, sod velle potius summo secum iure agi: et propterea veluti gladium in menus Ionathano tradit, quo si qua in ipso iniquitas reperta fuerit iuguletur, et supplicio afficiatur. Tu ergo, inquit, mihi amicus es, to me interfice, facile tibi necem meam condono si me perfidum ant infidelom regi patri tuo fuisse deprehenderis: to ipso flagitium ulciscitor.

Contra Ionathanus Davidis mnocentiam suo responso eomprobat: Absit hoc a te, inquit: neque. enim feeri potest ut si certe cognovero completam else patris mei matitiarrc contra te, non annuntiem tibi: neque patiar tibi ab ullo fieri iniuriam. Quibus, inquam, verbis Ionathanus Davidem omni culpa liberat. Et sane improbe fecisset Ionathanus et impius in patrem fuisset, si Davidi pepercisset itisi probe ipsius innocent iam et fidem. compertum habuisset. Nam quum regia,filius esset, honorem et reverentiam patria omnibus rebus quantumvis caris et pretiosis praeferre debuit: et quum ad paternam autoritatem regia edam dignitas accederet, dttplici tenebatur officio. Patrem vero Ionathanus deserit ut Davidem complectatur: Sed quibus, obsecro, causis? Nam scripture sacra iubet nos superioribus obsequentes ease. Sane: sod ea conditions, quern evangelium . docet, ne adversus Deum peccetur, deque ipsus gloria nihil detrahatur. Quare quum animadverteret Ionathanus, se patri obsequi non posse, nisi fuse sanguine innoxio, ac proinde peccando adversus ipaum Deum, ideirco patris derelictis partibus in Davidis amicitia permansit, et in suam clientelam recepit. Quibus docemur amicitias carnales, ut loquitur scripture sic conciliare, ut primus locus rationi, veritati et aequitati relinquatur. Nam plerumquo, ut ante dixi, quaeruntur amicitiae quibus vitia mutuo foveantur, et Dei gloria hominibus longs postponatur. Quamobrem suam quisque vocationem sic exerceat, ut Dei gloriam, honorem et iustitiam rebus omnibus humanis anteponat. Caeterum quum Ionathanum cum Davide familiariter loquentem audimus facere patris malitiae mentionem, ne arbitremur contemptu patris id factum, quern tanto honors eat reveritus, ut ante vidimus, ut ad sins mandatum mori non recusarit: sod potius aequitatis et iustitiae amore, quae sic oculos ipsius illustravit ut se non permiserit stultis aflectibus in<lulgentem rectum a malo non posse discernere. Quemadmodum stultis amicitiis plerosque seeps sic exeaecari videmus, ut omnem rationis sensum amittant: sic exempli gratis maritus uxoris amori sic indulgebit, ut ad 23"