[See page image]

Page 287-288

occasionibus ad uitionem irritaret, Dei tamen timore et ipsius cultus amore tenetur, et intra patientiae terminos retinetur. Nae Saulis ingratitudo nimium erat turpis, et merito poterat David, sibi nimium inuri dedecus et intolerabile, verbis istis aut similibus conquer). Meno vero tam indignis modis a Sallie excipi, taritum dedecus ego paterer? Quare filiam despondit ut ea me turpiter fraudaret? ego regis filiam neque prensavi neque petii: ego sum paratus ad, stabula ovium patris mei redire, vita milli privata placet: quare ergo ille me dedecore affectum, ridenduin omnibus propinat? quare poprilo praebet occasionem cum risu quaerendi, quomodo ille goner regis repulsam passus est,? Sane quum istis omnibus David abstinet, et ista non commotus initiria nihilominus pergit in Dei vocations, et non desinit Sauli tam ingrato, tam perfido fidelem operam navare, satis superque testatur se principium illud cognovisse de quo parum cogitamus, et quod tamen obversari oculis oporteret singulis momentis, nempe nos edam hostibus nostris esse devinetos, et officium nostrum else tit in vocatione perseveremus, etsi nos ill) multis modis lacessant, quo Deus nos cum illis versari velit, et quam quisque vocationem accepit exercere.

Et hactenus de Davide dictum esto his fraudato, et tamen initiriam dissimulante patienterque ferente : Saulis vero faetum expendamus, quo suam non modo ingratitudinem, sod a mente alienationem prodidit. Nam apud omnes homilies oportet contractus esse bonae fide) : et virum principem maxitne decet, quemadmodum aliis dignitate et excellentia praeire vult, sic etiam in primis datam fidem servare. Porro qualis contractus est matrimonium? Sapiens Salomon vocat divinum eontraetum et foedtis: ut doceat inviolabiliter oportere servari, et qiiidem sanctius quam reliquos omnes contractus. Et tamen nullos facilius frangi, praesertim inter principes viros certum est, sod in summarn ipsorum condemnationem. Nihilominus Saulis perfidia nobis hie proponitur, qua promissam Davidi filiam suam alterr tiitnen repulso Davide tradidit, ut flagitium illud tanto magis abominari discamus. Nam Donne ipse pacer videbatur fiiiam amatori vendere et prostituere: quandoqnidem Davidi promissa non poterat altori dari? Neque onim licebat Saul] quod Deus coniunxcrat dissolvere: quare alter) tradens Davidi desponsatam videbattir tanquam in ganeo producere: duaridoqtiidem Dei iiistituto mulier non potest esse tlnorrun virornin uxor: quemadmodum nequo vir nnus dnarUill tnulicruni. Quare hint apparet eos qni in rebellions sua indurantur, tanto stupore affici, tit inalurn a bono discernere neqneant, parvique faciant de se hominum opinionem, et licet maledictis multorum petantur, id negligere tamen, modo prava sua consilia perducant ad finem opta-

tum. Nos vero observemus, posse quidem ab hominibus violari matrimonium: quod tamen Deus est vindicaturus, quandoquidem eius autor est, et vindex, ac proinde vult summa fide observari sine fraude et dolo : adeo tit non tantum hominum aut. rerum creatarum, sod praecipue gloriae et honoris Del rationem habeamus, quod omnes Deo debemus.

Deinceps sequitur: Michol alteram Saulis filiam amavisso Davidem: Saulemque re audita laetatum else, ut novam occasionem haboret Davidem inter' ficiendi. Etiam ante mortem illius quaesiverat, promissa filia, sod alia quadam ratione abductus alter) filiatn desponderat. David interim iniuriam dissimulans quietus erat, et ita veluti quaedam remora iniecta est Saulis eonsiliis de tollendo Davide. Nam animo suo constituerat Saul ilium perdere

et tamen praeter opinionem ipsius saluti consuluit. Et hoc saepe usu venit ut consilia et fraudes improborum hominum quibus mortem fidelibus procurabant, in ipsorum boniim of salutem cedant. Cicet istud in Saulis facto contemplari. Nam erat oblata nova Davidi sese ulciscendi occasio, quum Saul ingratum snum animum et malitiam magis magisque patefecisset; sod tamen memor officii quod tam ipsi Deo quam regi totique populo debebat, patienter i ferre maluit iniurias, et oblivisci eorum ornnium quibus a Deo alienari potuisset privatam quaerens vindictam: et quidem in primis dedecus et ignominiam a Saule sibi inustam. Sane si David omnium hominum contomptissimus et abiectissimus fuisset, nulla tarnen Sauli supererat excusatio, quasi rebus angustis filiam promisisset: quod nulla necessitate coactus Davidi filiam desponderat, quam neque ambiverat, neque petiorat. Sed intro conditionem propositam a Saule de consequenda filia in uxorem David obliviscitur: neque etiam propter ademptam ultionem quaerit. Qua ergo mente Saul non modo iniuriam David) non levem facit, sod etiam mortem ipsius modis omnibus quacrit? Nempe ilium furor et insania prorsus excaecabat: verumtamen quidquid moliatur et moveat, Davidis commodis et ut.ilitati cedat oportet. Bin(',, inquam, apparet quam admirandis modis Deus suum opus promoveat, et quam mirabiliter quae ecclesiae Doi ultimum exitium miuabantur, in ipsorum hostium confusionem et ruinam convertat, et laqueis quos improbi tetenderant, in ipsorum confilsionem nectat. Sic Saul sibi maltim accersivit, siquidem omnibus pravum et dolosum ingenium stium patcfecit, et se ipsum perpetua confusione ct ignomiriia obrait. Quum ergo Davidis adspectu territus, cum a se procul amandavit, quum prosperis ipsius commotus successibus eundem revocavit, quum honorem et gratiam qua pollebat ipsi invidit et perdondi rationes quaesivit, quid ilium ista qtiaeso iuverunt? En quam admirandae viae Domini, qui occasiones nobis ignotas