[See page image]

Page 265-266

eat inseius. Quid ergo aliud eum facere velle digerimus, quam Dei deeretum:resoindere, etinvictam ipsius voluntateiri in mendacium vertere? Bed istis artibus sperabat se Deo etiam invito regnum retenturum. Et quid tandem luori fecit, nisi quod horrendam et stupendam mortem in se derivavit? Saulem itaque videmus istis suis dolis et malis artibus Deo semper restitisse : et pro viribus procurasse ut ad Ionathanum filium post se regni possessionem transmitteret. Bed frustra Deo resistitur. Patienter ferre debebat decretum Dei quod immutare non poterat, et quandoquidem officio non fuerat defunctus, et propter contumaciam suam de regno deiioi meritus fuerat, ad Doi misericordiam confugere et diviuae eastigatione cervices submittere debebat, veniamque deprecari: ut poenae mitigationem impetraret. Bed dum odium adversus Davidem fovet, et adversus ipsum invidia ringitur, bellumque suscipit, quid alind promovet quam quod malum suum auget? Et tamen tam altas radices egit in ipsius pectore adversus Davidem semel conceptum odium, ut nunquam exstingui potuerit, sad potius in dies exarserit. Hine illa simulatio, et hypocrisis, quod Davidem, quem oderat cane peius et angue, tamen apud se retineat ut favore ipsum conplecti videatur, et varia mandata magni momenti det, etsi nunquam rectis oculis enm inspexerit, a qua die laudes illas Davidis audivit a mulieribus praedicari. Neque enim eius commodis studuit, quem rectis oculis non vidit, etsi domi retinuit: sad potius eius exitium pro viribus quaesivit. Interim vero Dens sum cohibuit, munifieumque erga sum quem oderat ease vel invitum coogit. Quamobrem ex ista Saulis hypoerisi discamus sapere, et in memoriam revooemus dictum illud Ioannis in priore sua canonica, non odio habentes proximos, non posse fieri regni caelestis haeredes: quod et D. Paulus altera memorabili sententia confirmat: Eum qui fratrem odit -ease homicidam. Licet itaque proximum non afficiamus iniuria, neque minis torreamus tanquam iniurias illatas ulturi, tamen si pectore odium oecultemus et foveamus, iam coram Domino condemnati sumus, et- digna merces eat nostris factis exapeotanda. Discamus igitur eaemplo Saulis, qui, quod Davidem quidem honore afficere videretur, et favore eomplecti amareque se simu= laret, hominibusque fucum faceret, :odium tamen intus foveret, a Deo condemnatus -eat =cordium scrutatore : cui nulla res creata potest imponere, quandoquidem hominum corda in potentate habet, qua ipsa remotissima cordis penetralia rimatur, et non iudicat ex rerum externarum specie.

lam vero agite, etc.

10. Post diem autem alter'am, invasit spiritus Dei malus Saul, et prophetabat in medio domus suae. David autem psallebat mane sua, sicut per singulos dies. Tenebatque Saul lanceam. 11. .Et misit eam, putans quod configere. posset David cum pariete : et declinavit David a facie eius secundo. 1.2, .Et timuit Saul a facie David, eo quod Dominus esset cum eo., et a se recessisset. 13. Amovit ergo cum -Saul a se, et fecit cum tribunum super mille viros : et egrediebatur et ingrediebatur in eonspectu populi. 14. In omnibus quoque viis suis David prudenter agebal, et Dominus erat cum eo. 15. Yidit itaque Saul q4od prudens esset nimis, et coepit cavere cum. 16. Omnis autem Israel et Iuda diligebat David: ipse autem egrediebatur et ingrediebatur ante eon:

Consideranda nobis occurrit admiranda viarum Domini ratio, et quibus modis sua consilia perficiat et ad suum exitum perducat: quam ob causam Da videm voluit apud Saulem manere, licit non ea asset mans et voluntas Saulis. Bed its solet Deus hominibus praeter ipsorum , consilia ~ et eogitationes uti. Interim videri poterat David longe remotior quam propinquior huic fini, quandoquidem a Saule Veluti captious aut mancipium quoddam habebatur

nam sibs videbatur Saul Dei gratiam ' posse :quodammodo vincire si domi Davidem retineret, et omnia ipsius facta diligenter exploraret. Bed opinions sua excidit, ut solet Deus improborum bominum consilia frangere et in coutrarium oommntare. Verumtamen hominum iudicio David videbatur a dignitate regia remotissimus, contra apem illi factam a Samuele. Deinceps sequitur, spiritum Doi malum invasisse Saulem: ex quo apparet non continue fuisse affiictum Saulem, sad per intervnlla, Deo aliquid de iusta sua vindicta remittente et aliquam quietem Sauli coneedente. Sic videmus improbos subinde quibusdam conscientiae morsibus eaoitari: et Dei praesentiam horrere, et metu attonitos. obatupeseere : deinde Deo aliquid remittente et quietem aliquam concedente, ad ingenium redire, ,et sibi impu.nitatem pollicentes magis ac magis indurari : sibique persuadere nullum amplius in eoelis Deum cuius manu et virtute non urgentur. Its Saul quum malo Dei spiritu agitaretur.. Hic xutem in memoriam revocanda quae antea commemoravimus, nempe hunc spiritum malum vocari _Dei .spiritum- quandoquidem Deus ip$is ,diabolis uti solet ministris suorum iudiciorum.. Quod .nisi gobis persuasum esaet, qualis nostra, quaeso, foret ,conditio? Nam si diaboli, ;qui .aunt insto rogientium ,leonum praedae simper inhiantaum, pro arbitrkp :ianpetum in non facerent, oertum eat non ;l~i$ _vsistendo Jouge 4mpares,,canditaouemque noatram dQnge