Prev TOC Next
[See page image]

Page 267-268

 

267 HODIILIA LXVII. 268

fore miserrimam. Quare quotiescunque diaboli potestatem aliquam in nos obtinent, sciamus Deo habenas laxante et permittente fieri: Dam alioqui singulis momentis in desperationem incideremus. At vero quidquid 1111 sine Doi permissu moliantur, irritum esse certum est. Illi quidem sane perpotua quadam rabie aestuantes nostrum exitium quaerunt: sed Doi potente manu coercentur, De quod volunt, possint. At si laxarit ipsis Deus habenas, agnoscarnus Deo volente nos per ipsorum castigare Dii nisterium contingere. Neque vero potest qnisquam dicere neque iudicare id quod a Deo proficiscitur malum esse, quatenus ab ipso procedit. Nam afflictio ills Saulis per malum spiritum fait iusta Dei punitio. Denuo itaque videmus immissum malum spiritum, ad Sauletu affligendum, qui vocatur malus spiritus Domini. Nae hominum iudicio males: scripture onim se ad captum nostrntn accommodat, et de bono vel malo loquens, ex nostrae infirmitatis sensu et quantum intelligentia possumus assequi, loquitur. Malum enim dieimus quidqnid nobis molestum est, et naturae nostrae repugnans. Aestum et frigus metuimus, famem et sitim, et mortem ipsam tanquam infensi=simum et ultimum hostem horremus. Et its loquitur etiam scriptura: Deus enim its nobiscum balbutit, veluti nutrix quaedam cum infantibus. Qnare cum hit dicitur spiritus males Saulem afflixisse, cavendum summopere ne ipsi Deo culpam ullam ascribamus, neque adversus ipsum obloquamur quasi malum immitteret. Nam si Dei iudicium in Saulem intueamur, aoquum et iustum illum esse iudicem inveniemus, ob eas causas quas antea pluribus exposuimus. Atqui quum Saul vexaretur denuo, dicitur malus spiritus Domini fuisse a quo vexatus sit. Sane hominum respectu et ex illorum sensu et apprehensione mains. I-Zinc igitur discamus quam misera sit hominum a Deo derelictorum conditio. Nisi enim ipsius spiritu regamur, a diabolo nos oportet possideri, fierique ipsius mancipia: non tamen nisi quantum ipsi Deus permittit et habenas laxat. Neque enim diabolus rabiem suarn in omnes aequaliter exercet: veruintamen nisi Dei praesidio teo;amur et ab ipso regamur, certum eat ipsum diabolum in nos iutraturum et tyrannide vexaturum: ac, licet non atatim percipiatur eius tyrannis, tandem tamen regnaturum. I3anc ob causam etiam princeps tnundi dicitur: et nos Deus noster Iesus Chrisrus docet, ipsurn quamdin furor eius non cohib.,tur, triumphos facere, boruines opprimendo. Quod conspicuum eat hoc Santis exemplo, quod quidem singulare a liquid prae caoteris habet: sed tamen ex quo genera,le istnd principium necessario colligendum, nos a Satana, nisi furorem eius Deus cohiberet, perpetuo et sine fine vexatum iii. Ruamobrem singulari Doi beneficio erga DOS fieri agnos

I camas, si ratione et intelligentia fruimur, mentemque retinemus, eiusque praesidio et custodiae acceptum feramus beneficium, et ei debitas gratias

j agamus.

(zluod vero sequitur: Saulem a malo spiritu vexatum, prophetasse in medio dorraus suae, non sic intelligenrlum, quasi Deus eum suo nomine loqui voluerit, neque quasi prophetiae donum accepisset, quale Samuel et reliqui a Doe missi prophetae. Yox enim ills prophetae in sacris diverse accipitur: quemadmodum dicitur seduetores in nomine Baal et

~ omnium aliorum idolorum prophetasse. Et menzinisse debemus quod.monet Paulus apostolus, ma.gnam ease inter homines donorum et virtutum diversitatem, quae tamen omnia proficiscuntur ab uno et eodem fonte et scaturigine, nempe unico Dei sancto spiritu, a quo omnia bona manant. Yerutntamen quoniam seductores et impostores qui falso Dei nomen praetexuerunt hunt prophetarum titulum usurparunt, sacra etiam scripture sese ad communem hominum sensum accommodat. Idcirco Saul

i prophetasse dicitur, non tamen ut David prophetavit, non ut Samuel, non denique ut alias ipsemet Saul quum in regem electus esset, ut antes vidi-

~ mus : sed enthusiasmo quodam coneitatus, et furore 'percitus fait et extra se positus, et fanaticas reve l la.tiones habuit et protulit. Itaque minime dubium eat quin haec vox contraria 1111 sit de qua diximus antes. f~,luum enim designates a Deo rex esset Israelitarum, Deus ut autoritatem 1111 conciliaret, et electionis ipsius cerium et indubitatum spud omnes exstaret testimonium voluit ipsum prophetare. Dono itaque illo prophetiae Saul ma.gnopere eat, honoratus, Deusque a.rztoritatem 1111 maximam ea ratione ccn ciliavit, homini pries rustico vilis et abiectae con-

~ ditionia, quae in contemptum spud multos ipsum adducere potuisset. Ruare tit dignitas regia 1111 confirmetur, et divinitus electum indubitato signo siuguli cognoscant, eum velut in praesentia Dei sisti oportuit, et coram ipso prophetare. lam vero exauctoratus a Domino, qui regnare ipsum diutius non vult, per intervalla quiotem aliqnam percipit, sed its tamen tit ratum Dei decretum maneat, oportere in ignominia et dedecore ipsum vivere, suosque posterns regni successione privari. Tanta itaque mutatio facts eat Saulis, ut qui pries erat instar angeli, nunc in reprobum sensum coniectus sit, et abominationi sit. omnibus, et horrorem intuentibus tam triste spectaculum et exemplum divinorum iudiciorum adferat. En de qua prophetia hit agatur. Discamus itaque non oportere nos ease contentos aliquo titulo et signo servorum Dei, sed ease revers tales quales habcri volumes et agnosci Doi servi et fiiii. Sane Caiaphas semel prophetavit, ueque tamen ipsum proptorea prophetanz dixerimus:

- . qua in re seam stultitiam produnt papistici doctores,