[See page image]

Page 219-220

confugerint, fore nimirum ut super dracones et rabidissimas quasque ferns incedant, et pedibus suis easdem conculcent. Caeterem observandum non tantum a feris illis et imm;znibes belluis imminere nobis pericula: led ab ipsis hominibus, gui saepe in naturam ferarum degenerant, ut fiat home homini lupus, a quibus mains periculum ab hominibes quam ab ipsis feris imminent. Ac sane improbi homines ipsos leones et ersos immanitate et saevitia longe superant: ac proinde uisi Deus prohiberet et furorem compesceret viderentur sans virium ad nos laniandos habere, et ad se nostro sanguine explendos. Quid ergo impedit quominus ab improbis et crudelibes hominibus non pluribus afficiamur incommodes et damnis? Nae Deum ipsum pro nobis pugnare cerium est: guod else corporeis oculis non intuemur, tamen ex effectis do ipsius ergs nos bonitate iudicare debemus, quae nisi nos tutaretur quotidie, singulis momentis in mine mortis pericula incurreremus. Atque hactenus de Davidis facto illo insigni, quod a faueibus leonis, et unguibus ursi praedam non lantern eripuit, led feral apprehensas interfecit, fortitudine sane prorsus livens non humana, dictum esto, transeamus ad aliam doctrinam, et hic attondamus similitudinem inter Davidem et Dominum nostrum Iesum Christum. Sane docemur filium Dei lulu pastorem nostrum dicere, ac proinde nos hortari ut quandoquidem nostrae salutes curam gerit omni mete libercmur. Quid fits? Nempe quoniam paler nos ipsius tntelae, commisit, cuius fortitude longe omnium rerum creatarum viribus maior est. Hoc ergo fundamento fiducia nostra nititur, fore ut quandoquidem in Domini nostri Iesu Christi tutelam et praesidium a patre sumus traditi, pastoris officium f,eciat, nosque in seem gregem receptos ab omni malo tueatur. Porro non dubium est qeiu omnes nostros hostel profliget, quandocluidem a patre potestatem et fortitudinem illarn accepit, gene do victoria dubitare nos non sinat, et omnem metum adimat noxae ab ullis hostibus, quandoquidem Deo nos in seam clientelam recipere visern est. Hoc in Davide figuratum, guum greges suos cestodivit, et a leonum et ursorum faucibus defendit, ut licot iuvenis et pecuarius a Domino tamen admirabili virtute donates sit. Quid ergo nobis speraudum est, quern ad ipsum Doi viventis filiurn Dominum nostrum accesserimus? Neque cnim lantern Davidi, qui eius figura fait et image, similes est: led omnem virtetem et gloriam patris habet in se, quam earn ante mundi iacta flandamenta possidebat. (~,lriardnquidem igitur ille se pastorem nostrum licit, nosqee in seam tutelam et praesidium recipit, no meteamus quin eius fortitudo et potentia sit longc superior ipsis diabolorum viribus, quern adversus nos insurrexerint, et varia consilia agitarint: et quip nos advorsus om-

nes inimicos protegat, quern rabiem seam et virus evomuerint, et lira quaeque et horrenda nobie minabuntur: quandoquidem hoc privilegio donamur, ut in unici filii Dei praesidio limes, of ipse promisit se nos in finem usque conservaturum, et omnibus ereptos periculis, per huius mundi maria et fluctus feliciter ad portum deducturum, donee ad optatum aeternae quietis et felicitatis portum appu-

lerimus. lam vero agile etc.

38. Et induit Saul David vestimentis leis, et imposuit galeam aeream super capzzt eius, et vestivit eum lorica. 39. Accinctus ergo David gladio eius super vellum szcam, coepit tentare si armatus posset incedere, non a>zim habebat con,suetudinem, dzxitque David ad Saul: Non possum sic incedere, gees non usum habeo, et deposuit ea. 44. .Et tulit baculum seem, quern semper habebat in nzanibzcs, et elegit sibi quinqzce nimpidissi.mos napides de torrente, et misfit eos in peram pastoralenz qzzam habebat secum, et fundam mane tulit : et processit adversum P7zilistaeum. 41. Rat azctem Philistaeus incedens et appropinquans adversus David, et armiyer eius ante ezznz. 42. Quumque inspexisset Philistaeus, et vidisset David, despexxt eum. Erat az4tem adolescens rufus, et pincher adspectu. 43. .Et dixit Philistaezcs ad David: Numquid ego catzis sum, quod to venis ad me cum baculo.? R nzaledixit P7zilistaeus David in this leis. 44. Dixitqzse ad David: Treni ad me, et lobo carnes tuns vonatinibus coeni et bellies terrae. 45. Dixit autem David ad Philistaeum: Tzc venis ad me cum gladio et 7aasta et cnypeo: ego azztem venio ad to in nomine Domini exercituum, Dei agminzcm Israel, quibus exprobrasti.

Hesterna eoncione coepimus docere quomodo David nihil neque sibi, neque sues viribus nut virtuti tribuens, in unius Dei bonitate conquievit, et ipsius praesidio tutus feet. Et fits nos docet D. Paulus suo exemplo confidere non nostril viribus, led eiua potentiae qui omnia potest: Nam, inquit, omnia vaneo per CJaristzcnz qui me corroborat. Its David rerum praeteritarum experientia doctus poterat sibi divinem auxiliem curio polliceri tempore opportuno adfuturum: nam quandoquidem eaperientia multorum dierum benevolentiam Dei ergs se fuerat expertus, eandem non abs re in re tam sancta sperabat. Atque procul debio summa haec est nostra sapientia, quern in angustis et difficilibus rebus, et nostris afflictionibus, Dei pristina benefieia possumes in memoriam revocare. Nam, quaeso,