[See page image]

Page 217-218

in hominum oogitationem venissent. Nam et plus quam miraculosum eat adolescentem adversus ursum gut leonem facers impetum, ad quarum ferarum vel solum adspeetum fortissimus quisque cohorrescit, et sibi potius fuga salutem quaerit, quam ut patenti et aperto loco velit congredi. Quum igitur David dieit se ursum vel leonem appre.hendisso mento, et suffocasse, sane apparet plus quam humanis viribus tune praeditum fuisse, et virtute diving et incomprehensibili tantum facinus gestum fuisse. Quamobrem hinc concludendum eat, Davidem quum agrestem et pecuariam vitam ageret, in domo paterna omnium abiectissimus, et tamen tantis viribus esset praeditus, non fuisse illas naturales, led Deum arcana quadam virtute in ipso fuisse operaturn, ut a se ad res magnas ipsum electum fuisse re ipsa testatum faceret. Quapropter licet contemneretur David ut fratrum minimus et abiectissimus, non ideo tamen minus a Deo certis quibusdam signis nobilitatus eat, et ad res magnas Dei aeterno et arcano consilio designatus. Caeterum etsi non omnibus fidelibus Deus eoncedat leonibus et ursis gulam frangere, et eos dilaniare, tenendum tamen Deum nos adversus leonum et caeterarum istiusmodi ferarum impetum tutaturum et defensurum : quemadmodum eaperientia quotidiana docet, quantis a perieulis et quam variis modis nos Deus eruat, et pro nobis adversus istiusmodi feras sanguinem humanum sitientes dimicet, et in genere ab omnibus quotquot sunt in mundo feris defendat. Nam certum eat totidem nobis fore mortis nuncios quot feras conspicimus, ni Deus averteret. Nam ut omittam eas quae nobiscum mansuescunt et cicurantur, equos, canes, tauros et similes, quid retinet feras illas agrestes quominus in apertis locis nos aggrediantur, vel in ipsas urbes et domos impetum faciant? Nae diving quadam vi veluti catenis coercentur: Nam quoniam a Deo per peceatum alieni facti sumus, nostra sane contumacia meretur ut omne genus ferarum adversum nos armetur. Scimus enim Adamum, primum illum nostrum parentem, eacidisse dignitate illa et autoritate quam in omnes animantes acceperat a Domino, quae nonnisi in Domino nostro Iesu Christo recuperari potest. Quare quum in antris suis feras latere videmus, diving manu cohiberi agnoscamus, cuius erga nos benevolentia singularis in eo apparet, quod clausas retinet in antris, ut vel in agris vel in domibus quiete et placide habitemus. Neque vero clausas dico tanquam muris coerceantur, led in agris et sylve s a Domino sic retineri ne nobis noceant. Ac nonnunquam aceidit ut Dominus certis eaemplis ostondat homines a feris, nisi Deus vi sua cohiberet, laniandos, quum illis nonnunquam permittit homines laniare, adeo ut ne si quidem latrones libere grassentur, tantam luem hominibus

inferre queant. Raro quidem id contingit, . led quam ob rem? Nempe genus humanum Deus eonservare et tutari ab illarum immanitate vult: et simul etiam patefaeere, nisi arcanis quibusdam habenis coercerentur, et tanquam catenis vincirentur rabidae illae et immanes belluae, passim in bomines saevituras et ipsis ultimam luem allaturas. Quare observemus Deum, ut Davidi admirandum augilium adversus ursum et leonem dedit, ita nos etiam, led variis ab illo modis, ab illarum ferarum laniena salvos tectos defendere : nempe cohibendo ne in nos irruant, et ne opus sit nos illas mento comprehendere ad vim repellendam : quod nimirum nostrarum virium imbecillitatem satis habeat cognitam, et nolit eam fortitudinem nobis quam Davidi olim ad illas debellandas dare: led ipse tamen pro nobis pugnare velit, et licet ferae illae rabie quadam aestuent, in antris tamen et foveis retineat, et pavorem iniiciat, et ab hominum laniena prohibeat: quos alioqui certum eenties millies perituros: quandoquidem magnus eat numerus et diversa genera ferarum, quae nihil nisi nostrum sanguinem sitiunt, ut Deum neeesse sit vi sua, et ea quidem miraeulosa, impetum illarum retinere. Quare si non eadem qua Davidem ratione Deus nos ex eiusmodi periculis eripit, Do queramur quasi derelieti simus sine auailio: led contenti simus its quae quotidiana eaperientia comprobantur, nisi a tro velimus oculos nobis effodere, no perspiciamas sola Dei providentia nos adversus omnes brutas et feras belluas protegi. Atque hanc ob causam propheta Psal. 91 Dei gratiam praedicat erga eos qui aunt in Iehovae tutela, fore nimirum ut super ferocem leonem et aspidem incedant, et conculcent iuvenem leonem et draconem. Quod omnibus fidelibus tribuitur, etsi capitis nostri Domini Iesu Christi proprium eat, led cum omnibus ipsius membris commune. Quare Deum invocantes, ut iubet Psalmus ille, certum eat, ab istis feris protegendos, licet dracones et aspides virus suum afflarent, et leones apertis faucibus nos laniaturi inbiarent, et supra feras istas incessuros, modo in ipso fiduciam omnem nostram collocemus. Contra vero si Deum contempserimus, et alio spew nostram transtulerimus, non dubitandum quin adversum Dos quaslibet feral eacitet, prout etiam per prophetam suum minatus eat: fore ut fugienti a conspectu leonis occurrat ursus, gut ingressum domum, et innitentem ad parietem mordeat serpens. Et quidem its verbis propbeta minatur fore ut Deus adversus sui eontemptores undique inimicos ezcitet, ut mille mortis discriminibus circumquaque cingantur. Hine itaque minas videmus adversus divinae maiestatis contemptores: inde vero contra promissiones its omnibus proprias qui in ipsius virtute et providentia ac potentia conquieverint, et qui ad ipsius auailjum