Prev TOC Next
[See page image]

Page 207-208

 

207 HOMILIA LXIL 208

quam virtutis amore et studio ducuntur. Nam triumpaare et in theatro conspici, atque ab omnibus honorari cupiurtt, Del vero nullam rationem habent. Ab isto furore David fuit alienissimus, qui etsi graviter ferebat populi Israelitici ignominiam, non ca tamer tantum affectus est quantum Doi gloria, quam ab illo incircumciso laedi audiebat. Hine lilac ipsius voces, Deine viventis exercitum incircmncistts ille habet ludibrio ? Non alt, populine et gentis meae gloriam, sed, illene viventis Del gloriam itnpune laedet, sub cuius auspiciis militamus? Istud exemplum imitemur, ut si quod ecclesiam I)ei tale opprobrium feriat, non tantum alii aliorutn opprobriis et iniuriis afficiamur, et mutuum auxilium praebeamus, sed. maxime Dei gloria moveamur, quam rebus omnibus pretiotissimis longe anteponarntts. Nam, obsecro, Deum ab improbis affici contumelies , et saerosanctum ipsius nomen conculcari qua mente ferremus? Nos ergo Davidem imitati, non tanti faciamus illatas nobis iniurias ab incredtdis, et purae religionis coniuratis hostibus, etsi vel in faciem despuant, et blasphemias omnes tanquam virus in nos evomant, triumphosque suos instituant, ut ignominia et dedecore nos obruant, rte inquam nos ita respiciamus, quin praecipue Doi gloriae studio ferveamus, et istiusmodi vituperns exponi doleamus: et quod alt propheta Psalmo (69 vere nobis tribuatur: Quia zelus domus tuae exedit me, et opprobria probris afficientium to accident milai. No itaque tam nostri amantes simus ut nostratn potius quam Domini gloriam tueri studeamus, sod zelo potius gloriae Doi exedamur, ut si laedi ullis impiorum vocibus illam audiamus, rumpamur potius quam non ulciscamur. Nam ita re ipsa comprobabimus nos vera esse Iesu Christi Domini nostri membra, quum Davidem hac in parto studebimus imitari , qui nostri capitis fuit figura, cue nos etiam oportet conformari. Quod vero Goliathum vocat incircumcisum, perinde est ac si ethnicum et incredulum dicat. Tune enim Israelites circumcisio idem Brat, quod hodie nobis baptismus, nempe si'illum quo Deus foedus cum Abrahamo initum obsignaverat, quod ad ipsius posteros pertinebat, lit ab humani generis maledictione gencrali eximcrentur. Quare observandum circumcisionem et praeputium , quod vocant , populum et ecclesiam Doi (listinxisse a reliquis nationibus, quae irac et maledictioni Dei .crant obnoxiae. Sic ctiam ltodic ao-noscatnus nos obsignari baptismo, et admitti in ~filiorum Doi numertim, ut tantum beneficintn tanquam incornprehensibilem thesaurum aestimctnus ct quanti par est faciamus. Nam baptismus est nobis tessera divinae erga Dos benevolentiae, quod in eo Christum Dominum nostrum vestiamus, et in illum inseramur, ut omnium ipsius bonorum fiamus participes. Quam-

obrem tantum erga nos Doi beneficium magni facere nos oportet, et vicissim Deo respondere, et veritatem quae nobis illic proponitur amplecti, ne baptismum nostrum polluamus. Cavendum itaque summopere no stultitia rostra et arrogantia praecipites feramur, et in eorum numero habeamur, qui vocationetn ad quam vocati sunt non attendunt: ut solebant olim Iudaei circumcisione gloriari, nihil minus tamen quam corde circumcise.' Idcirco tam frequentes videmus apud prophetas iustiusmodi obiurgationes: Yos a me estis averse, quum vestra malitia cultum meum reliquistis, et vestro templo et externo illo circumcisionis signo valde gloriamini, meque vobis ideo devinctum et obligatum arbitramini; et itlcirco vobis ad quod'vis flagitium habenas laxatis, sod procut a me profani et impii homines estote, dicit Dominus. Nos itaque diligenter caveamus, ne nostris pollutionibus baptismum nostrum aboleamus: sed potius illud tanquam pretiosissimum nostrae redemptionis pignus habeamus: et Deum patrem et servatorem speremus, modo in ipsius timore ambulemus, debitumque ipsi honorem et gloriam reddamus: certo persuasi non frustra Deum nos ad se vocasse, sed externo illo signo testari nos in ipsius filiorum numero censeri et habcri, quo discernimur et distinguimur ab its quos pro suis non agnoscit.

1-10-AIILIA LXII.

28. Quod quo?n audisset Eliab frater eius maior, loquente eo cum aliis, iratus est contra David, et alt: Quare venisti, et quare dereliquisti pauculas illas oves in deserto? Ego novi superbiam tuain et nequitiam cordis tui, quia ut videres praelium descendisti. 29. Et dixit David: Quid feci? numquid non verbum est? 30. Et decbinavit paululum ab eo ad alium: dixitque eundem sermonem, et respondit ei populus verbum sicut pries. 31. Audita sunt autem verba quae loquutus est David, et annunciata in conspectu Saul. 32. Ad que)n quum fuisset adduetus, loquutus est ei: Non concidat cor cuiusqua2n in eo, ego servos tuus vadam, et puynabo adversus Philistaeum. 33. Et get Saul ad David: Non vales resistere Philistaeo isti, nec pugnare adversus cum: quia puer es, hic uutem vir bellator est ab adoleseentia sea. 34. Dixitque David ad Saul: Paseebat servus tuns pat~ris sue gregem, et venaebnt leo vel ursus, et tollebat arietem de medio gregis. 35. Et persequebar eos, et percutiebam, eruebamque de ore eorum, et illi consurgebant adversum me, et apprehendebam mentum eorum, et