[See page image]

Page 199-200

hie animadvertimus a domo paterna vocatum, ut coram Saule pulsars citharam, sum a spiritu malo recrearet, queen Deus Saulem castigaturus immi· serat, non ambivisse illam dignitatem; nequo sese ultro obtulisse, neque obliquas vial quaesivisse quibus ad eam perveniret, ut solent ambitiosi, licet coram hominibus morbum occultum non detegant, sed intus foveant illam cupiditatem sibi autoritatem quaerendi, et graham aped homines retinendi, ut pedetentim et quasi gradatim ad altiora perveniant. Nihil tale in Davido, sed contra longs a tali curs remotae ipsius sollicitudines. Nam etsi Samuelis ipsius ministerio fuisset unctus, et sciret se a Deo regem in posterum designatum, non tamer exercetur ells regnandi curs vel solliciiudine, sed potius in commissam a patre sibi provinciam totes incumbit. Gbi vero in au lam venit vocatus, non est aulicis honoribus delinitus nequo inebriates, neque ventis vela dedit pristinae conditionis immemor: sed ubi facts ipsi est domum paternam revertendi potestas, non erubuit reverti et ad pascendas over animum applicare, quasi nunquacn aula regia salutata. Hie ergo locus etsi Davidis singularem virtutem et animi constantiam commendat, robin edam ad instructionem proponitur, ut Davidem imitari singuli pro viribus atudeamus. (qluandoquidem enim figure fait Domini nostri Iesu Christi, corium est toti ecclesiae proponi exemplar imitandum, ut virtutes illae quibus fait insignis, non quales esse debeamus erudiant. (nluaro quern Davidem audimus regi licet gratum et acceptum, tamer ad laces patrios reversum, ut eius Saul amplius non meminerit, inde discimus comprobari experientia vulgatum istud dictum, regum ministerium non esse haereditatem : et sum qui ad summum aliquem dignitatis gradum in aula pervenit, momento posse excidere. Nempe Deus homines its solet nonnunquam exercere, ne in rebus istis terrenis collocatam swam felicitatemputent: nonnunquam vero castigare temerariam et stultam opinion em , eorum qui ad honores summon evecti montes aureos sibs pollicentur, et se homines esso non meminerunt, excaecante illos honorum spleudore. Deem itaque tantam arrogantiam oportet reprimere et cot;rcere. Caeterum hie in genere retinendum quod pulchre docet Salomon,sub coelo tot tantasquo mutationeset conversiones fieri, ut qui hodie ditissimus, eras futures sit pauperrimus: qui, summum dignitatis occupat fastigium, perendie sit inter infimae conditionis homines habendus, Deo pro arbitrio suo miseros mortales castigante et exercente. Ruare cavento qui sedent ad rerum gubetn Hula, ne supra modem eff'erantur: sed suae condi nis memores diligenter menus ad quod vocati su t exercento : et persuaai sunto Deum autorem istarum dig nit.atum casdem grates habere, et in here finem instituisso, ut proximis

quisque in sea vocations serviat, ut nulls tarts sit dignitas quae non teneatur proaimis inservire, si ad dignitatecn illam vocatus officio fungi . velit. Deinde et deiici et deprimi discunto, quoties Deo videbitur: neque conditionis muta.tionem aegre ferunto, neque si Deus illos in humili conditions esse velit animum despondento. Sed ford praesentique ammo sumo, quicunque cases accident: quod fist si humilitatem sectentur, et in sea vocations modeste se contineant.

Et de Davidis exemplo haetenus: sequitur deinceps, illum fratrum fuisse minimum, quum octo essent: et its verbis magic commendatur ergs Davidem Dei gratis, quern etsi nulls eras fratribus specie eaterna commendabilem, tamer ipsia anteposuerit. Et quidecn hie ties ipsius fratres maiores rate nominantur ad helium a patre missi, ut appareat vel ipsius patria iudicio Davidem parvi factum fuisse. Nonne vero tamer ipse eater de Dei voluntato per Samuelem certior factus fuerat., electum a Deo Davidem, et Sauli successorem designatum? quid ergo ipsum tantoperc deapicit et reiicit? Nam fore fit ut si quis eater in liberorum aliquo notam quandam futurae virtutis, et coniecturam aliquam futurae dignitatis habeat, in co maxims acquiescat voluptatemque capiat. Sane Isai non tantum coniectura, sed promissis divinis magnum aliquid sperare iubebatur: ram expressum erat Samuelis oraculum, unctione externs confirmatum, Davidem in Israele regnaturum: quaro ergo non habuit illum in maiore pretio? Nae Deus hoc permisit, ut sea gratis sic longs fieret illustrior. Nam si Davidem peter intro promovisset et ad bellum cum reliquis fratribus sub vexillis Saulis misisset, visa fmsset humane quaedam ratio viam Davidi ad dignitatem illam fecisse, ac proinde gratis et benevolentia Dei: fuisset obscurior. At quern tres filii lsai maiores post Saulem in praelium abiisse dicuntur, et nomina illorum Eliab, Abinadab, Summa exprimuntur, David autem fuisae minimus : et dimissua a patre ad fratres in eastris visitandos dicitur, et modo pecudea in agris curasse, modo ad fratres excurrisse_ Sane David longs remotes ab omni dignitate videbatur, qui modo in pascua ducendis ovibus, modo in fratrum ministerium operam seam navaret: contra vero fratres optimum rationem habere ad summon honores perveniendi. Verum divins providentia Davidem voluit et reiici et ad base abiecta ministeria vocari, ut ad rerum gubernacula deinceps vocatus, illustriorem ergs se Dei bonitatem faceret. Nam, obsecro, qua humans industria, qmbus consiliis, Davidem momento de humili et abiecto regem faetum dicemus? An rebus praeclare gestis? an hominum gratis et favoro? 'an ipsius patris eonsiliis, qui a Samuele regnaturum olim acceperat, et proinde ad illos honores viam ipsi fecerit? Minims.