[See page image]
Page 155-156
155 HUMILIA LVIL 156
aunt cum its quae in Domino nostro Iesn Christo, et in regno ipsius ad nostram salutem erecto, sunt impleta. Nam si homines Dei consilium praevertissent, et agnoscentes quantum Doi auxilio indigerent, eum precati essent, ut hac ratione ipsis succurreret, dicerentur fuisse nostrae salutis auctores, ac proiude non a mera et gratuita Dei bonitate tantum bonum promauare. Verum oportuit decretum Dei tandem sue tempore impleri : quemadmodum et Isaias de veritate figurae istius loquens ait: Donal undiquaque circumspexisse, et vidisse nullum ease virum, et obstupuisse nullum ease interventorem: itaque salutem attulisse ei brachium ipsius : et iustitiam ipsius, hanc fulcivisse ipsum. Quibus verbis demonstrat, ecolesiae salutem non esse quaesitam humana prudentia vel industria: neque posse homines Del consilium praevenire, ant ipsis bone faciendi vel salutem conferendi occasionom dare: sed Deum se brachio sue armasse, et iustitia fulcivisse: id eat, non extra so rationem salutis nostrae quaosivisse, neque opus habuisse aliunde auxilium inutuari.
Haec itaque sunt nobis observanda in ista Samuelis profectione ad Davidem ungendum, sine ulla tamen bominuin intercessione. Ac sane cerium eat, centies millies periturum fuisse mundum, potius quam malum quod irrepserat corrigeretur. Neque enim turn ullus apparebat gloriae et honoris Del tam studiosus, et salutis ecclesiae quam Samuel. Sed an Samuel quaerebat aliquam ratiouem, qua Deus sublato pravo regno magis honoraretur? Quin contra potius Doi consilio resistere videtur.
plantavit eradicabitur. Quae quidem fateor verba . Quid istud eat, tam conspicuum inter homines proprie do vita aeterna aunt intelligenda, nempe ab sidus, tam excehentem prophetam, qui etiam Do occlesia reiiciendos quicunque non fuerint in ipso . mini nostri Iesu Christi personam repraesentabat, Domino radicati: sed quae tamen etiam licet de salutem populi quam pro viribus procurare debebat quibusvis temporariis beneficiis exponere: et speeia- et promovere, potius retardare, et quodammodo im liter ad Sauli' regnum accommodare. Regnum pedire, ne Deus populi sui vindex et assertor ap eDim Saulis quod ad tempus Dens ratum fecit im- pareat? Neque vero destinata malitia et contumacia, portunis populi flagitationibus sollicitatus, et quo- sed zelo inconsiderato id facit. Et tamen si Deus dammodo victus, non fuit tamen diuturnum, quod Sa.muelis lamentationes of gemitus admisiaset, eccle non esset legitimum; neque divinae voluntati con- ! siae salus prostrata iacuisset. An non igitnr quum sentaneum. Sed longe aliud futurum eat istud Da- pro salute mundi procuranda, Samuel illam impe vidis regnum, quod non importunis populi voeibus, ; iliret, Deum oportuit solum operari et brachium sua conditione non contenti, ut Saulis illud extor- ; suum ad illam promovendam exserere? Qua tum, ac proinde non diuturnum: sed firmum et propter agnoscamus, quotiescunque de nostra salute stabile ab ipso Domino constitutum, de quo dein- cogitamus, Deum non ab bominibus incitatum fuisse, ceps hoc tote libro et sequentibus longior erit nar- j ad procurandam ipsis salutem : neque in ipsis ri Quare hoe loco est observanda differentia ullam invenisse materiam aut occasioDem qua ad atio. inter regnum Davidis et Saulis: quod istud Davidis misericordiam fleeteretur: sed ex mera sua bonitate solo Dei decreto et voluntate sit ereetum, nullts brachium suum armavisse, et iustitia sua fultum autem populi vocibus importunis: sed Dee sponte fuisse. Caeterum si de hac Davidis unctione ex et ultro Davidem vocante, et regem designante. I specie externa iudicium fiat, tanta infirmitas huius Nam oportebat figurae convenire cum veritate et operis apparebit, ut sensus et ratio humana nugas divina voluntate : et tanquam in speculo conspici potius et ludicrum nescio quid ease quidquid hie conformitatem illam eorum quae de Davide dicta factum eat, quam rem seriam dicat. Deus enim suum prophetam mittit ad rustici agricolae filium, j invenem adbuc et opilionem. Sed ubi reperit? 1 Sane non in palatio, neque aliqua regia domo, sed j in stabulis, quemadmodum propheta canit Psal. 78: Elegit Davidem servum suum, et tulit eum de septis ovium. Yerum tamen Deus ratam electionem i fecit. Sed iussus Samuel repentene mandatum Do mini exsequitur? Nae sibi metuit a Saule, et vere tur ne si ad ipsum res ista pervenerit, ipsi mortem inferat. Numquid enim erat verisimile Saulem pacatis rebus tranquille imperantem subditis, si quis nuncius ad ipsum deferretur de alio uncto in regem a Samuele ipsum ad necem quaesiturum? Deinde an David ungitur statim inaugurandus et domina turns? Minime gendum: sed ista omnia clandes tinis cousihis geruntur, ut nihil eorum ad cuius quam aures perveniat, sed intra privates Isai parie tea contineantur. Quare, ut dixi, ludicra omnia ista esse videntur et plane ridicula. Sane; si haec initia tantum spectentur. Sed ita solot Deus opera sua perficere, ut licet prima fronte nihil magnificum neque magnum prae se ferant: tamen vel illa sola I vex, Doi imbecillitatem esse omnibus humanis viri bus longe superiorem, satis declarat Deum sua con ; silia ad felicem et optatum exitum semper perdue turum. Ita Paulus de ecclesiae conditione loquens, I alt, Deum elegisse imbeciilia mundi huius, ut omnem altitudinem confunderet: quae alibi sue loco fusius persequemur: sed quorum tamen hie nobis lucu lentum exempium proponitur, in hoc toto negotio i electionis et unctionis Davidis in regem, de qua si ex primordiis iudieium fiat, impedimento fuisse ipsi