[See page image]

Page 135-136

neque eius auxilium patienter et cum fidueia exspectare, satie apparet Daum a nobis transftbrmari, et in ip.so mutabilitatem aliquam poni. Quamobrem apparet magmi momenti esse bane sententiam, quae tamen alioqui levior et Dei maiestati minus conveniens videri poterat : qua diffidentia et incredulitas nostra et pravae aliae cogitationes reprehenduntur, quum de Deo, sitne auailium necne allaturus, dubitamus. Quare vero dubitamus, quum promiserit is qui verax est: et qui etiam promissa sua iureiurando firmavit, ne a nobis in dubium revocentur? quare ad nobis fidem, faciendam ista non satin magnam vim habent? Nae satin iudicio nostro nos -prodimus, Daum non nostri similem nobis fingere, et eius potentiam ex nostro captu dimetiri. Idcirco erebrae sunt reprehensiones apud prophetas, quibus populo israelitico Deus exprobrat, non tantalp ilium habuisso fiduciam de drvino auailio quantam par erat. An vas me, inquit, hominibus similexu putatis? Na,e coelum et terram ego potius concutiam, quam ut vas. ad me toto corde vestro clamantes non exaudiam. Vestrae imaginationes et stultae cogitationes auxilio meo remoram iniiciunt

quare timorem pellite, diffidentiam tollite, ad me. accedite, et vobis perfugium ac solatium praebebo. Nam quum populus af$igitur, nullam superesse gratiam apud Daum sibi persuadet, et in peecatis ideo magis ac magis induratur, quum semel bane mentem induit, Daum nolle amplius misereri. Itaque hoc Deus exprobrat, inquiens: En ut non desinitis me homini mortali similem facere. Vos enim virtutis meae eaperimentum potentes testamini vas ei fidem non habere: sed potius, terrenis et caducis rebus niti : quad quid aliud est quarn Daum novum sibi fingere, neque in rerum creatarum numero habere? At no cogitate me posse unquam mutari. Quamobrem altius animis nostris infigenda haec est sententia, qua dicitur Deus non esse ut homo mortalis : quo in ipso. spem omnem nostram collocare discamus, et ab eius providentia pendere, nihil alienum ipsi ab ipsius maiestate fingentes, sed qualern. se verbo. suo patefacit agnoscentes. Ac si promissiones habeamus de rebus quae sensum, nostrum easuperant et rationi repugnant, fide supra mundum adscendamus: et in eius obedientia porseveremus, certo persuasi nohis satin semper fore, argumend in ipso gloriandi, quum toti in ilium recubuerimus, et conspirantibus licet adversum Qos rebus omnibus oreatis, satis in ipso praesidii adversus omnes illarum impetus habituros.

Iam vero agite, etc.

30: At ille ait: Peccavi: sed nunc honora me coram senioribus populi mei. et coram Israel: et revertere mecum, ut adorem Dominum Deum tuum. 31. Reversus ergo Samuel sequutus est Saulem: et adoravit Saul Dominum. 32. Dixitque Samuel: Ad. ducite ad me Agag regem. Amalec. Et oblatus est ei Agag pinguissimus. .Ed dixit Agag: Siccine separat amara mors? 33. R ait Samuel: Sicut fecit absque liberis mulieres gladius tuus: sic absque liberis erit inter mulieres mater tua. Et in frusta concidit eum. Samuel coram Domino in Galgalis. 34. Abiit autem Samuel in Ramatha : Saul vero adscendit in domum seam in Gabaa Saulis. 35. Et non vidit Samuel ultra Saul usque ad diem mortis suae. F"erumtamen lugebat Samuel Saulem: quoniam Dominum poenitebat, quad constituisset regem Saul super Israel.

Iterum hie Saulem peceatum agnoseentem et confitentem audimus: sed, ut apparet, fiete et simuw late. Neque enim serio peccati sensu tactus est ad agend:am poenitentiam coram Deo, et sese coram ipso deiiciendum et humiliandum. Id. apparet ex eo quad licet Deus per Samuelem ilium exaucto~ rarit, regni tamen possessionem retinere, at quasi invito Deo regnare nititur. Itaque hoe effugium. captat ut Samuel ipsum comitetur, quod satin else ad populum in officio retinendum ne a se- deficiat arbitratur. Unde apparet ilium regni, tranquillampossessionem, a qua tamen Dei iudicio exciderat, sibi pollicitum esse: ex qaao. apparet confessionem illam et agnitionem peccati non fuisse puram et simplicem .neque sinceram, qua sere Deo. totum per= mitteret, et ita delictum agnosceret, ut veniam a Domino deprecaretur, et misericordiana consequere-. tur : sed potius fictam et, simulatam : et ita voluisse cum Deo componere, ut solent qui suis exeditoribus satisfacere nolunt: quos plaeatos quidem.sibi cupiant; sed- vanis et ludicris effugiis. contentos: Annon vero conscientia illos aeris alieni: remordfib? non. urit illos. recordatio facultatum. alienarum~ quas absumpseruut? nonne mala fides, qua eon, quibuseum fuit ipsis negotium deceperunt, misenos arguit-? Eadem sane omnium hypooritarum eonditio, est:quos vel in,vitos ad reddendam rationem- faetorum~ tandem. trahi oportet. Nam etsi din multumque, reluctati vana effugia quaerunt. ne in Dei cons-, pectum veniant, illum tamen tandem iudicem, sen,tiunt. Turn. itaque eognitionem. aliqua-m poccatorum, habent; se& simulatam et fietamt sine venitate et integritate:, huius rei exemplum est. hie in Saule, conspieuum. Peceavi quidem, iuqui-t: sed, an: idea, coram Deo deiicitur; et; quandoqu-idem- regnot in-dign-us. a Deg iudibatvs est-, sese, abiicib, et,, oWn·