[See page image]

Page 93-94

sod tamen otium et quietem nimis avide, quaesiverunt. Ac proinde non habemns illos yin -fidelium numero, quasi a Dec in filios- adoptati essent. Nihilominus tamen quoniam humano®-se erga populum Israolis praebuerant, quem'Deus per desertum et loca avia deduaerat: et quoniam edam barbaras nationes, quae in Dei foedere non eontinebantur, ipsi populo conciliarant, Isra6litae iam edam ad misericordiam ipsis praestandam adducti sunt. Quare si Deus etiam erga illos se misericordem praebuit, qui tantum ex parte sui erant, et qui a Dei populo recesserant et egtranei facti eraat, neque Deum neque fidem certain babentes, . qualem illum erga nos futurum arbitramur si in . ipsius timore -sincere ambulaverimus : fidemque ipsi quam - in baptismo promisimus, integram servaverimus, et in ipsius cultu simplicitatem retinuerimus. Sane minime dubitandum est quip, licet totus adversum nos terrar6m orbis conapirarit, 'ipsius -manu tegamur et defendamur. Itaque ex eo- quod Kinaeos-Saul ab imminente Amalecitis internecione voluit immunes, discimus nos multo magis a 'De o' protegendos, et velut ipsius manu in tutum ~ locum deducendos; quum in mundi iudicium armatus -videbitur, et in-_ credulos quorum in medio versamur iudicaturus easurget, ne ullaui nogam sentiamus, et in eandem enm ipsis confusionem deveniamus:"sod mature 'ip= sins opem et auailium nos ease -sensuros:

Deinceps sequitur, a SaulepercusswmA»zaleohum, rode a Chavita usque qua venitur Surem, quae eat e regione Aegypti. Erat enim regio lhaphidim, in 'qua Amaleeitae Israelitis occurremht,' itinere illos prohibituri. Istis -vero verbis fit trianifestum Deum re ipsa dedisse mandata Samuelde perdendis Amaleciti~: quandoquidem haec laniena' potius peeudum videtur . quam victoria : siquidem, caesi ad unum sunt Amalecitae sine,conflictu. Nam etsi feroa ille Amalecitarum populug- sese ad resistendum apparavit; ita tamers Deus eos terruit, ut facile caesi sint. Ex quibus discinius Dei verbo nobis praeeunte nihil amplius nobis metuendum, quandoquidem, gressus nostros om'nes regi a Domino certum eat. Et ita Deus se manum 'seam' porrecturum brachiumque eatensurum pollicetur ad nos'tutandos et sublevandos, quum in viis ipsius ambulaverimus. Yias autem Domini intelligite; quum non laaamus habenas ad petulantiam et intemperantiam, sod a Doi obsequium nos componimus, mhilque nisi ipsius voluntati consonum suscipimus. Quae quum ita se habeant, quo animo nos ease decet, quam forti et praesenti, quaecunque tandem egsurgant rerum discrimina? Sane fateor, improbos et incredalos homines nihil nisi summam arrogantiam et ingentes animos spirare, dam tyrannidem eaercent, et suis consiliis et conatibus velle ipsas nubes superare: sod quoniam non sobria mente ista suscipiunt,

Deus etiam tanquam ebriosos deficit; - et stultam illam audaciam deprimit, qua super ipsas nubes efferebantur: Itaque nulla tanta eat audacia quae firmo nitatur fundamento, nisi quae ea. ;-fide promanat: quum nimirum 'de DO voluntath persuasi sumus, eique morem gerimus, eiusque promissis stamus, quibus se cultum nostrum; quo nos aid ipsius voluntatem conformare nitimur -gratum habiturum, et felicem illi successum largiturum, polli= cetur. Tum sane vere fortes et magnanimi futuri. sumus, et invictam constantiam retenturi, quum fides nostra puro puto Dei verbo nitetur. Contra vero nostra incredulitas patefiet, quum trepidabi= mus, et incerti ac dubii- rerum eventum incertum metuemus. Ubicunque enim vera fides sedem -fizit, nulla superest dubitatio, nulla mentis trepidatio. Hanc ob causam. apud prophetam legimus veros doctores mitti, qui labantia genua confirment, et debiles corroborent:` ut doceamur Dei verbo vim. hanc inesso, ut nos 'ad -faciendum officium id'oneos; et ad obedientiam' praestandam habiles . efficiat: Quamobrem donec Deus nos invicta sancti sui spi= ritus virtute cinaerit;;,, ~ viribus omnibus deficiemur, enervabimurl ac debil'itabimur, ut aiming :ad opus quodlbet aggrediendun% inutiles. Hanc ~igitur, doc!T, trinam, eruamus ` ex ~boc-- loco, et mentibus nostris altius infigamus,` quum dicitur Saul in-'bellum cum populo progi·essus, tarsi facilem victoriani obtinuisse; Deo sic secundante ipsus eonatus; ut re ipsa apparuerit Deum huius belli summum imperatorem fuisse, et adversus ipsos hostes dimicasse; ut antea audivimus ex: Mose, Deum,se ultorem fore et poe= nas de tam ingrata et maledicta gente sumpturum iam olim fuisso eomminatum. Quamobrem hine discamus sub auspiciis Domini - ambulare, persuasi nos, nihil nisi quod Deus iusserit .. suscipientes, semper felicem eaitum sortituros consiliorum, quandoquidem promisit se nostram obedientiam gratam habiturum, eique prosperos successus daturum.

Deinceps vero Saulis et . populi tranagressio memoratur. Laudatus quidem hactenus Saul; quod strenuam navasset operam in egsequendis Dei mandatis : sod iam tam turpis lapsus ipsius describitur, ut propterea Dominus illum eaauctorarit, immo plane reiecerit, ut in sequentibus visuri sumus: Yerum enimvero prima fronte non usque adeo grave peccatum istud videbitur, quod tam severe puniretur. Nam- et ipso se Saul oceurrens Samueli, tan.. quam re bone gesta iaetat, et se velut irreprehensibilem 'gloriatur, quum aft, praestiti verbum Iehovae. Quibus verbis victoriam suam Samueli probare tanquam laudabilem nititur, et tanquam rea strenuus et fortis laudari ab illo cupit, quandoquidem man= data sibi esset egsequutus. Yerum et Saul et populus graviter erant lapsi,- peccatum tamen non agnoscentes, sod potius praeclare se officio functos