Deus ignee fons animarum,

duo qui socians elementa

vivum simul ac moribundum

hominem Pater effigiasti:

  5Tua sunt, tua rector utraque,

tibi copula iungitur horum,

tibi, dum vegetata cohaerent,

et spiritus et caro servit.

Rescissa sed ista seorsum

  10solvunt hominera perimuntque,

humus excipit arida corpus,

animae rapit aura liquorem.

Quia cuncta creata necesse est

labefacta senescere tandem,

  15conpactaque dissociari,

et dissona texta retexi.

Hanc tu, Deus optime, mortem

famulis abolere paratus

iter inviolabile monstras,

  20quo perdita membra resurgant:

Ut, dum generosa caducis

ceu carcere clausa ligantur,

pars illa potentior extet,

quae germen ab aethere traxit.

  25Si terrea forte voluntas

luteum sapit et grave captat,

animus quoque pondere victus

sequitur sua membra deorsum.

At si generis memor ignis

  30contagia pigra recuset,

vehit hospita viscera secum,

pariterque reportat ad astra.

Nam quod requiescere corpus

vacuum sine mente videmus,

  35spatium breve restat, ut alti

repetat conlegia sensus.

Venient cito secula, cum iam

socius calor ossa revisat

animataque sanguine vivo

  40habitacula pristina gestet.

Quae pigra cadavera pridem

tumulis putrefacta iacebant,

volucres rapientur in auras

animas comitata priores.

  45Hinc maxima cura sepulcris

inpenditur: hinc resolutos

honor ultimus accipit artus

et funeris ambitus ornat.

Candore nitentia claro

  50praetendere lintea mos est,

adspersaque myrrha Sabaeo

corpus medicamine servat.

Quidnam sibi saxa cavata,

quid pulchra volunt monumenta,

  55nisi quod res creditur illis

non mortua, sed data somno?

Hoc provida Christicolarum

pietas studet, utpote credens

fore protinus omnia viva,

  60quae nunc gelidus sopor urget.

Qui iacta cadavera passim

miserans tegit aggere terrae,

opus exhibet ille benignum

Christo pius omnipotenti:

  65Quin lex eadem monet omnes

gemitum dare sorte sub una,

cognataque funera nobis

aliena in morte dolere.

Sancti sator ille Tobiae

  70sacer ac venerabilis heros,

dapibus iam rite paratis

ius praetulit exequiarum.

Iam stantibus ille ministris

cyathos et fercula liquit,

  75studioque accinctus humandi

fleto dedit ossa sepulcro.

Veniunt mox praemia caelo

pretiumque rependitur ingens:

nam lumina nescia solis

  80Deus inlita felle serenat.

Iam tunc docuit Pater orbis,

quam sit rationis egenis

mordax et amara medela,

cum lux animum nova vexat.

  85Docuit quoque non prius ullum

caelestia cernere regna,

quam nocte et vulnere tristi

toleraverit aspera mundi.

Mors ipsa beatior inde est,

  90quod per cruciamina leti

via panditur ardua iustis

et ad astra doloribus itur.

Sic corpora mortificata

redeunt melioribus annis,

  95nec post obitum recalescens

conpago fatiscere novit.

Haec, quae modo pallida tabo

color albidus inficit ora,

tunc flore venustior omni

  100sanguis cute tinget amoena.

Iam nulla deinde senectus

frontis decus invida carpet,

macies neque sicca lacertos

suco tenuabit adeso.

  105Morbus quoque pestifer, artus

qui nunc populatur anhelos,

sua tunc tormenta resudans

luet inter vincula mille.

Hunc eminus aere ab alto

  110victrix caro iamque perennis

cernet sine fine gementem

quos moverat ipse dolores.

Quid turba superstes inepta

clangens ululamina miscet,

  115cur tam bene condita iura

luctu dolor arguit amens?

Iam maesta quiesce querela,

lacrimas suspendite matres,

nullus sua pignora plangat,

  120mors haec reparatio vitae est.

Sic semina sicca virescunt

iam mortua iamque sepulta,

quae reddita caespite ab imo

veteres meditantur aristas.

  125Nunc suscipe terra fovendum,

gremioque hunc concipe molli:

hominis tibi membra sequestro

generosa et fragmina credo.

Animae fuit haec domus olim

  130factoris ab ore creatae,

fervens habitavit in istis

sapientia principe Christo.

Tu depositum tege corpus,

non inmemor illa requiret

  135sua munera fictor et auctor

propriique aenigmata vultus.

Veniant modo tempora iusta,

cum spem Deus inpleat omnem;

reddas patefacta necesse est,

  140qualem tibi trado figuram.

Non, si cariosa vetustas

dissolverit ossa favillis,

fueritque cinisculus arens

minimi mensura pugilli.

  145Nec, si vaga flamina et aurae

vacuum per inane volantes

tulerint cum pulvere nervos,

hominem periisse licebit.

Sed dum resolubile corpus

  150revocas, Deus, atque reformas,

quanam regione iubebis

animam requiescere puram?

Gremio senis addita sancti

recubabit, ut est Eleazar,

  155quem floribus undique septum

Dives procul adspicit ardens.

Sequimur tua dicta redemptor,

quibus atra morte triumphans

tua per vestigia mandas

  160socium crucis ire latronem.

Patet ecce fidelibus ampli

via lucida iam paradisi,

licet et nemus illud adire,

homini quod ademerat anguis.

  165Illic precor, optime ductor,

famulam tibi praecipe mentem

genitali in sede sacrari,

quam liquerat exul et errans.

Nos tecta fovebimus ossa

  170violis et fronde frequenti,

titulumque et frigida saxa

liquido spargemus odore.