Chapter 120

¹«Ωιδη των Αναβαθμων.» Εν τη θλιψει μου εκραξα προς τον Κυριον, και εισηκουσε μου. ²Κυριε, λυτρωσον την ψυχην μου απο χειλεων ψευδων, απο γλωσσης δολιας. ³Τι θελει σοι δωσει η τι θελει σοι προσθεσει, η δολια γλωσσα; ⁴Τα ηκονημενα βελη του δυνατου, μετα ανθρακων αρκευθου. ⁵Ουαι εις εμε, διοτι παροικω εν Μεσεχ, κατοικω εν ταις σκηναις του Κηδαρ· ⁶Πολυν καιρον κατωκησεν η ψυχη μου μετα των μισουντων την ειρηνην. ⁷Εγω αγαπω την ειρηνην· αλλ' οταν ομιλω, αυτοι ετοιμαζονται δια πολεμον.