[See page image]
Page 325-326
325 IN I. LIB.' SAMUEL 'CAP. XI%. 326
HOMILIA LXXII.
CAP. XIX.
17. Dixitque Saul ad Michol: Quare sic illusisti mihi, et dimisisti inimicum meum ut fugeret? .Et respondit Michol ad SauU Quia ipse loquutus eat mihi: Dimitte me, alioquin intericiam te. 18. David autem fugiens, salvatus eat, et venit ad Samuelem in Ramatha, et nunciavit ei omnia quae fecerat sibi Saul: et abierunt ipse et Samuel, et morati sunt in Naioth. 19. Nuntiatum eat autem Sauli a dicentibus: Ecce David in Naioth in Bamatha. 20. Misit ergo Saul lidores, ut caperent David, qui quum vidissent cuneum prophetarum vaticinantium, et Samuelem stantem super eos, factus eat edam spiritus Domini in illis, et prophetare coeperunt etiam apsi. 21. Quod quum nunciatum esset Sauli, misit et alios nuntios: prophetaverunt autem et illi. Et rursum misit Saul tertios nuntios: qui et ipsi prophetaverunt.
Hesterna concione vidimus Dei -providentiam in procuranda salute Davidis per uaorem Mieholam, cui et prudentiam et animos dedit ad rem illarn perficiendam. Interim tamen illa patrem eo facto laedebat, at non in Deum peccabat. Atque hino discendum eat, videndum esse quae debeatur obedientia its qui . autoritatem et dominatum in nos obtinent, ne in omnibus morem ipsis geramus. Quandoquidem legitima saepe eacusatio subest, quod multi iniusta imperent, et Dei gloriae et honori repugnantia. Sane superioribus obedire iubemur, sod in- Domino, ut Deo qui summum in hominea obtinet imperium; suns honos relinquatur illibatus, et de ipsius . voluntate nihil detrahatur. Quamobrem licet Saul filiae Michol indignetur, laudabile tamen ipsins fait facinus. Nam alioquin homicidii rea fuisset si in patris voluntatem consensisset: et mariti caedis causa fuisset. At Dei mandato iubetur homo patrem et matrem derelinquere ut adhaereat uzori : quod etiam ad mulierem et quidem longe potiore ratione pertinet, quod illa viro suo tanquam capiti debet omnem honorem et obedientiam. Nunc igitur eapendamus quod dicitur Saul conquestus se deceptum a Michol: ipsa vero patri mentita, nompe, se minis coactam Davidi fugam permittere, minatum quippe mortem nisi se dimitteret. At longe aliter se res habebat. .Nam ante audivimus Davidem incautum insidiis Saulis captum iri nisi usor illum admonuisset, rationemque ipsa fugae et salutis invenisset, ae per fenestram dimisisset, fraudeque Saulis - satellites elusisset moramque illis .iniecisset: Ipsius ergo non Davidis fuerant artes et consilium
iam vero patrem alloquens in Davidem. ista: reiicit, cuius minis metu sit affecta. Hine apparet in pal= .ehris facinoribus et laude dignis semper aliquid
admix tum . imperfeetionis. Sic qui plurimum in · Dei timore profeoerunt, reliquiaas:tamen in se hn manae infirmitatis sentiunt, et vitio aii'quo meliora sue opera infecta cognosount. Quam ob causam magna semper Dei timentibus offertur oocasio sese coram Deo humiliandi. Licet enim Deum ex animo colere et pura mente servire 4lli studeant, et quam fidelissime coram ipso ambulare nitantur, tame n semper aliquid desideratur in ipsorum ope ribus: adeo ut si Deus rationes eaegerit,. in multis debitorea inveniantur: cam merito potest opera nostra Deus tanquam polluta et inquinata vidis reiicere. Scimus autem nullam maculam ant labem posse a Deo tanquam bonum et integrum opus admitti. Quare cavendum ne operibus riostris coram Deo gloriemur, neque intentions ambulandi coram Deo secundum ipsius praecepta. Caeterum Deo nostra bona opera probari et admitti non ideo ne gamus, sod non tamen ex illorum merito vel dig nitate fieri dicimus, sod ex mera ipsius liberalitate, nos tolerantis quemadmodum pater suos liberos. Hoc itaque eonstituendum eat, nihil quod a nobis proficiscitur ease dignum per se quod Deus ad mittat: et optima quaeque nostra opera condem nanda quod semper aliquid infirmitatis admiatum habeant, et nunquam ad eam perfectionem quam Deus postulat perveniant. Nos vero, si omnem superbiam et gloriationem deposuerimus, elato capite non- verebimur ad Deum accedere, non dubitantes quin gratum et acceptum habeat obsequium quod illi cum obedientia offerimus, etsi vitiis et infirmi tate multa coinquinatum. Nam quaeeunque displi core ipsi alioqni in cultu nostro poterant non in tuebitui·, quod in filios adoptarit, et propterea pa= terna benevolentia et favore nos complectatur, ac proinde vitia et imperfectiones deleat, modo tamen nobis ipsis displiceamus et coram Deo condom nemus. Qua ratione opera nostra nullius alioqui pretii ooram Dec nihilominus grata et accepta fiunt ipsi ex mere tamen liberalitate et miserioordia.Quae quum ita sint non magnopere nobia laborandum in egcusanda Michol, quum Sauli mentita eat: cam potius laudandas quidem in ipsa reliquas virtutes de quibus egimus agnoseemus, et vitium istud mendacii nihilominus reprehendemus: ut in omnibus nostris operibus discamus vigilanter et prudenter agere, quandoquidem ea eat humane' infirmitas ut via passum unum ant alterum promovere possimus quin offendamus: quos tamen' lapsus humanos Deus gratis in Christo condonabit, modo tamen. semper ad scopum ab ipso propositum collimemus: et . ne pertinaciter in vidis perseveremus, sod ea condemnantes coram Dec humiliemur. Nam .certum eat Deum nunquam inultam -relicturum tantam ingratitudinem. Caeterum observandum quodlibet mendaeium ease coram Deo peocatum, 21"