[See page image]
Page 101-102
101 IN I. LIB. SAMUF,L. (SAP. gY. 102
eius a quo missus eat voluntatem .nihil dicat aut faoiat. S.ed hoc in primis . verbi d ~vini ~ p raecones respicit, quos etiam si .cum parentibus et amicis intimis res illis sit, nullis tames. illorum blanditiis flocti, neque de divina so veritate,quidquam oportet remittere: red potius adversus improbos et fiagitiosos uti comminationibus et reprehensionibus asperrimis,, et in. primis adversus eos qui in pertinacia occalluerunt: ne illos sua lenitate vel silent.io in mortem trabant. Quamobrem officium eat verorum pastorum. fidorumque Dei servorum, quibus in ecclesia docendi cura demandata eat, vehementer affici et dolere sibi commissam plebem videntes in eaitium ruere, et causam illorum apud Deum agere, precibusque pro salute populi sollicitare pro viribue. Et nihilominus tamen nihil de officii sui partibus remittere, neque ullis terreri hominum minis, neque ezterna specie: red vehementi studio gloriae Dei duci: et ipsius iudicia peccantibus. denuntiare, et severe eosdem increpare. Mee enim sane unica ratio eat illos a periculis in quae : se coniiciunt,, immo ex ultimo eaitio, eripiendi:. quum contra si de severitate vel tantillum remi,ttatur, et lis indulgeatur qui Dei adversus se iram provocarunt, ea indulgentia sit veluti gladius qui in furiosi manus ad se iugulandum tradatur, aut ab aquis erutus magis immergatur, et in abyssum profundissimam inferorum demergatur. Scimus enim hane unicam ease rationem veniam de peccatis a Deo impetrandi, ut peccatores tam serio peccatorum sensu afficiantur, ut sibi ipsis renunciantes coram ipsius maiestate magis ac magis deiiciantur., Id vero quo modo fiet, nisi ab illo . veterno,. in quo a natura desident, eacitentur. At si pulvillis veluti suppositis foveantur, et bene cum ipsis agi persuadeantur: sane perinde eat ac. si adversus Deum insurgere bpllumque ipsi inferre docerentur, et adversus illum armarentur. At proprio illos: .gladio. tandem iugulari .oportet. (luamobrem necesse eat eos omnos, quibus divini verbi commissa eat praedioatio, si officio suo fungi volunt,.ad humanitatem quidem esse propensos, eorumque'omnium quaerere salutem qui sibi commissi,aunt: _graviterque angi, quum doctrinae suae progressum et fructum tantum non vident quantum sperarant, et referri par esset: et tamen adversus pertinaces .severe agere, . et imperterritos esse in denuntiandis divines iudiciis, ut sibi a Deo commissae doctrinae autoritatem palam manifestent. Atque talem se Samuel gessit: Sauli regi denuntians Domini minas, immo egauctorationem et reiectionem. Atqui prima fronte Saul spud. Samuelem quasi re bene et ex Domini mandato gesta gloriatur, ut Solent homines de sues operibus efferri, et nescio quam in illis sibi .perfectionem. imaginari :, quemadmodum et sapiens ille Salomon dicit, somper recta videri hominibus sua ,opera: ac
si.,iudices-in sua causa.adhibeantur, se sibi summa laude dignps semper videri.. Quare qui tanturn a limine iei cultum salutarit, religiosissimus sibi vi debitur, Deumque demeritus: qui laudabile aliquod faeinus gesserit, etiamsi vitio . non careat, gloria et praedicatione se, , rciectis a tergo vitiis, efferet, suamque, virtutem mirifice praedicabit, et terminos modestiae transiliet. Its se gerit hoc loco Saul. Et sane poterat ille quidem were dieere, se Deo morem gessisse:,quandoquidem se ad iter accinaerat, mili temque mica quadam celeritate conscripserat, et Amalecitas proscripserat, seque in hoe bello strenue gessera.t;.in his, inquam, omnibus vere potuit Saul se Deo morigerunl fuisse praedicare. Perum tamen regem contra Dei praeceptum reservavit: in quo primum graviter ab illo peccatum eat. Deinde prae dam ex opimis ovibus et bobus feeerat, causam quidem speciosam afferens ut Deo immolarentur: sod, ut -demur simplicem et rectum fuisse ipsius animum,.et in Dei cultum propensum, tamen contra Dei praeceptum peccaverat. Sed, ut ante attigimus, turpis avaritia tegebatur oblationum et victimarum specioso, nomine. Et its Solent homines in varias se formas vertere, et a recta via recedere, Deum veluti.socium advocantes, et in partem praedae ad mittentes. Esto tamen, Saul solo divini cultus amore et studio has pecudes in victimas et gratia rum actiones reservarit: atulta nihilominus ipsius intentio fuit, et nullo modo toleranda eacusatio, quam ipse sibi finzerat. Ex quo discimus eo ma iore cura et studio nitendum in contrarium, et quoniam tam proclives sumus ad violanda Dei praeeepta, ad amussim nostra pensitanda facta, ne quid temere geratur, et adversus illa peccetur. fluare quum rectum animum habuerimus Deo ser viendi, et rite ~ ad divinam amussim nor egpenderi mus, nihilne corruptelae accesserit, certum eat, modo ne nobis fucum faciamus, semper aliquid re prehensione dignum nor inventuros, et non talem fuisse tamque integrum affectum qualem a nobis Deus requirit. Itaque magnam quidem habemus nor coram Deo humiliandi occasionem, eidemque gratias agendi, quum rectum atudium sui. cultus nobis largitus eat: red interim tamen agnoscendum eat, Deo non deesse nor condemnandi materiam, si velit in operum nostrorum imperfectionem intueri. Quapropter apage meritorum somnium, quale sibi papistae fingunt, qui officiis Deum demereri putant, et pro suorum operum ratione mercedem consequi volunt. Quum contra si nostra opera diligenter egpendamus sine fuco et simulatione, .ills multis maculis et vitiis vitiata et corrupts deprehendamus. Quamobrem absit procul a nobis .inams ista Saulis gloriatio: Feci quod Dominus praecepit: red potius dicamus: Yolui quidem quod iussit Dominus facere, verum quo propius metam attigisse mibi virus sum, 7'"