Inventor rutili, dux bone, luminis,

qui certis vicibus tempora dividis,

merso sole chaos ingruit horridum,

lucem redde tuis Christe fidelibus.

  5Quamvis innumero sidere regiam

lunarique polum lampade pinxeris,

incussu silicis lumina nos tamen

monstras saxigeno semine quaerere:

Ne nesciret homo spem sibi luminis

  10in Christi solido corpore conditam,

qui dici stabilem se voluit petram,

nostris igniculis unde genus venit.

Pinguis quos olei rore madentibus

lychnis aut facibus pascimus aridis:

  15quin et fila favis scirpea floreis

presso melle prius conlita fingimus.

Vivax flamma viget, seu cava testula

sucum linteolo suggerit ebrio,

seu pinus piceam fert alimoniam,

  20seu ceram teretem stuppa calens bibit.

Nectar de liquido vertice fervidum

guttatim lacrimis stillat olentibus,

ambustum quoniam vis facit ignea

imbrem de madido flere cacumine.

  25Splendent ergo tuis muneribus, Pater,

flammis mobilibus scilicet atria,

absentemque diem lux agit aemula,

quam nox cum lacero victa fugit peplo.

Sed quis non rapidi luminis arduam

  30manantemque Deo cernat originem?

Moyses nempe Deum spinifera in rubo

vidit conspicuo lumine flammeum.

Felix, qui meruit sentibus in sacris

caelestis solii visere principem,

  35iussus nexa pedum vincula solvere,

ne sanctum involucris pollueret locum.

Hunc ignem populus sanguinis incliti

maiorum meritis tutus et inpotens,

suetus sub dominis vivere barbaris,

  40iam liber sequitur longa per avia:

qua gressum tulerant castraque caerulae

noctis per medium concita moverant,

plebem pervigilem fulgure praevio

ducebat radius sole micantior.

  45Sed rex Niliaci littoris invido

fervens felle iubet praevalidam manum

in bellum rapidis ire cohortibus

ferratasque acies clangere classicum.

Sumunt arma viri seque minacibus

  50accingunt gladiis, triste canit tuba:

hic fidit iaculis, ille volantia

praefigit calamis spicula Gnosiis.

Densetur cuneis turba pedestribus,

currus pars et equos et volucres rotas

  55conscendunt celeres signaque bellica

praetendunt tumidis clara draconibus.

Hic iam servitii nescia pristini

gens Pelusiacis usta vaporibus

tandem purpurei gurgitis hospita

  60rubris littoribus fessa resederat.

Hostis dirus adest cum duce perfido,

infert et validis praelia viribus:

Moyses porro suos in mare praecipit

constans intrepidis tendere gressibus:

  65praebent rupta locum stagna viantibus

riparum in faciem pervia, sistitur

circumstans vitreis unda liquoribus,

dum plebs sub bifido permeat aequore.

Pubes quin etiam decolor asperis

  70inritata odiis rege sub inpio

Hebraeum sitiens fundere sanguinem

audet se pelago credere concavo:

ibant praecipiti turbine percita

fluctus per medios agmina regia,

  75sed confusa dehinc unda revolvitur

in semet revolans gurgite confluo.

Currus tunc et equos telaque naufraga

ipsos et proceres et vaga corpora

nigrorum videas nare satellitum,

  80arcis iustitium triste tyrannicae.

Quae tandem poterit lingua retexere

laudes Christe tuas? qui domitam Pharon

plagis multimodis cedere praesuli

cogis iustitiae vindice dextera.

  85Qui pontum rapidis aestibus invium

persultare vetas, ut refluo in salo

securus pateat te duce transitus,

et mox unda rapax devoret inpios.

Cui ieiuna eremi saxa loquacibus

  90exundant scatebris, et latices novos

fundit scissa silex, quae sitientibus

dat potum populis axe sub igneo.

Instar fellis aqua tristifico in lacu

fit ligni venia mel velut Atticum:

  95lignum est, quo sapiunt aspera dulcius;

uam praefixa cruci spes hominum viget.

Inplet castra cibus tunc quoque ninguidus,

inlabens gelida grandine densius:

his mensas epulis, hac dape construunt,

  100quam dat sidereo Christus ab aethere.

Nec non imbrifero ventus anhelitu

crassa nube leves invehit alites,

quae conflata in humum, cum semel agmina

fluxerunt, reduci non revolant fuga.

  105Haec olim patribus praemia contulit

insignis pietas numinis unici,

cuius subsidio nos quoque vescimur

pascentes dapibus pectora mysticis.

Fessos ille vocat per freta seculi

  110discissis populum turbinibus regens

iactatasque animas mille laboribus

iustorum in patriam scandere praecipit.

Illic purpureis tecta rosariis

omnis fragrat humus calthaque pinguia

  115et molles violas et tenues crocos

fundit fonticulis uda fugacibus.

Illic et gracili balsama surculo

desudata fluunt, raraque cinnama

spirant et folium, fonte quod abdito

  120praelambens fluvius portat in exitum.

Felices animae prata per herbida

concentu parili suave sonantibus

hymnorum modulis dulce canunt melos,

calcant et pedibus lilia candidis.

  125Sunt et spiritibus saepe nocentibus

paenarum celebres sub Styge feriae

illa nocte, sacer qua rediit Deus

stagnis ad superos ex Acheronticis.

Non sicut tenebras de face fulgida

  130surgens oceano Lucifer inbuit,

sed terris Domini de cruce tristibus

maior sole novum restituens diem.

Marcent suppliciis tartara mitibus,

exultatque sui carceris otio

  135functorum populus liber ab ignibus,

nec fervent solito flumina sulphure.

Nos festis trahimus per pia gaudia

noctem conciliis votaque prospera

certatim vigili congerimus prece

  140extructoque agimus liba sacrario.

Pendent mobilibus lumina funibus,

quae suffixa micant per laquearia,

et de languidulis fota natatibus

lucem perspicuo flamma iacit vitro.

  145Credas stelligeram desuper aream

ornatam geminis stare trionibus,

et qua bosporeum temo regit iugum,

passim purpureos spargier hesperos.

O res digna, Pater, quam tibi roscidae

  150noctis principio grex tuus offerat,

lucem, qua tribuis nil pretiosius,

lucem, qua reliqua praemia cernimus.

Tu lux vera oculis, lux quoque sensibus,

intus tu speculum, tu speculum foris,

  155lumen, quod famulans offero, suscipe,

tinctum pacifici chrismatis unguine.

Per Christum genitum, summe Pater, tuum,

in quo visibilis stat tibi gloria,

qui noster Dominus, qui tuus unicus

  160spirat de patrio corde paraclitum.

Per quem splendor, honos, laus, sapientia,

maiestas, bonitas, et pietas tua

regnum continuat numine triplici

texens perpetuis secula seculis.