Chapter 36

¹Elihu ging nog voort, en zeide: ²Verbeid mij een weinig, en ik zal u aanwijzen, dat er nog redenen voor God zijn. ³Ik zal mijn gevoelen van verre ophalen, en mijn Schepper gerechtigheid toewijzen. ⁴Want voorwaar, mijn woorden zullen geen valsheid zijn; een, die oprecht is van gevoelen, is bij u. ⁵Zie, God is geweldig, nochtans versmaadt Hij niet; geweldig is Hij in kracht des harten. ⁶Hij laat den goddeloze niet leven, en het recht der ellendigen beschikt Hij. ⁷Hij onttrekt Zijn ogen niet van den rechtvaardige, maar met de koningen zijn zij in den troon; daar zet Hij hen voor altoos, en zij worden verheven. ⁸En zo zij, gebonden zijnde in boeien, vast gehouden worden met banden der ellende; ⁹Dan geeft Hij hun hun werk te kennen, en hun overtredingen, omdat zij de overhand genomen hebben; ¹⁰En Hij openbaart het voor hunlieder oor ter tucht, en zegt, dat zij zich van de ongerechtigheid bekeren zouden. ¹¹Indien zij horen, en Hem dienen, zo zullen zij hun dagen eindigen in het goede, en hun jaren in liefelijkheden. ¹²Maar zo zij niet horen, zo gaan zij door het zwaard door, en zij geven den geest zonder kennis. ¹³En die met het hart huichelachtig zijn, leggen toorn op; zij roepen niet, als Hij hen gebonden heeft. ¹⁴Hun ziel zal in de jonkheid sterven, en hun leven onder de schandjongens. ¹⁵Hij zal den ellendige in zijn ellende vrijmaken, en in de onderdrukking zal Hij het voor hunlieder oor openbaren. ¹⁶Alzo zou Hij ook u afgekeerd hebben van den mond des angstes tot de ruimte, onder dewelke geen benauwing zou geweest zijn; en het gerecht uwer tafel zouvol vettigheid geweest zijn. ¹⁷Maar gij hebt het gericht des goddelozen vervuld; het gericht en het recht houden u vast. ¹⁸Omdat er grimmigheid is, wacht u, dat Hij u misschien niet met een klop wegstote; zodat u een groot rantsoen er niet zou afbrengen. ¹⁹Zou Hij uw rijkdom achten, dat gij niet in benauwdheid zoudt zijn; of enige versterkingen van kracht? ²⁰Haak niet naar dien nacht, als de volken van hun plaats opgenomen worden. ²¹Wacht u, wend u niet tot ongerechtigheid; overmits gij ze in dezen verkoren heb, uit oorzake van de ellende. ²²Zie, God verhoogt door Zijn kracht; wie is een Leraar, gelijk Hij? ²³Wie heeft Hem gesteld over Zijn weg? Of wie heeft gezegd: Gij hebt onrecht gedaan? ²⁴Gedenk, dat gij Zijn werk groot maakt, hetwelk de lieden aanschouwen. ²⁵Alle mensen zien het aan; de mens schouwt het van verre. ²⁶Zie, God is groot, en wij begrijpen het niet; er is ook geen onderzoeking van het getal Zijner jaren. ²⁷Want Hij trekt de druppelen der wateren op, die den regen na zijn damp uitgieten; ²⁸Welke de wolken uitgieten, en over den mens overvloediglijk afdruipen. ²⁹Kan men ook verstaan de uitbreidingen der wolken, en de krakingen Zijner hutte? ³⁰Zie, Hij breidt over hem Zijn licht uit, en de wortelen der zee bedekt Hij. ³¹Want daardoor richt Hij de volken; Hij geeft spijze ten overvloede. ³²Met handen bedekt Hij het licht, en doet aan hetzelve verbod door dengene, die tussen doorkomt. ³³Daarvan verkondigt Zijn geklater, en het vee; ook van den opgaanden dampJob 37 ¹Ook beeft hierover mijn hart, en springt op uit zijn plaats. ²Hoort met aandacht de beweging Zijner stem, en het geluid, dat uit Zijn mond uitgaat! ³Dat zendt Hij rechtuit onder den gansen hemel, en Zijn licht over de einden der aarde. ⁴Daarna brult Hij met de stem; Hij dondert met de stem Zijner hoogheid, en vertrekt die dingen niet, als Zijn stem zal gehoord worden. ⁵God dondert met Zijn stem zeer wonderlijk; Hij doet grote dingen, en wij begrijpen ze niet. ⁶Want Hij zegt tot de sneeuw: Wees op de aarde; en tot den plasregens des regens; dan is er de plasregen Zijner sterke regenen. ⁷Dan zegelt Hij de hand van ieder mens toe, opdat Hij kenne al de lieden Zijns werks. ⁸En het gedierte gaat in de loerplaatsen, en blijft in zijn holen. ⁹Uit de binnenkamer komt de wervelwind, en van de verstrooiende winden de koude. ¹⁰Door zijn geblaas geeft God de vorst, zodat de brede wateren verstijfd worden. ¹¹Ook vermoeit Hij de dikke wolken door klaarheid; Hij verstrooit de wolk Zijns lichts. ¹²Die keert zich dan naar Zijn wijzen raad door ommegangen, dat zij doen al wat Hij ze gebiedt, op het vlakke der wereld, op de aarde. ¹³Hetzij dat Hij die tot een roede, of tot Zijn land, of tot weldadigheid beschikt. ¹⁴Neem dit, o Job, ter ore; sta, en aanmerk de wonderen Gods. ¹⁵Weet gij, wanneer God over dezelve orde stelt, en het licht Zijner wolk laat schijnen? ¹⁶Hebt gij wetenschap van de opwegingen der dikke wolken; de wonderheden Desgenen, Die volmaakt is in wetenschappen? ¹⁷Hoe uw klederen warm worden, als Hij de aarde stil maakt uit het zuiden? ¹⁸Hebt gij met Hem de hemelen uitgespannen, die vast zijn, als een gegoten spiegel? ¹⁹Onderricht ons, wat wij Hem zeggen zullen; want wij zullen niets ordentelijk voorstellen kunnen vanwege de duisternis. ²⁰Zal het Hem verteld worden, als ik zo zou spreken? Denkt iemand dat, gewisselijk, hij zal verslonden worden. ²¹En nu ziet men het licht niet als het helder is in den hemel, als de wind doorgaat, en dien zuivert; ²²Als van het noorden het goud komt; maar bij God is een vreselijke majesteit! ²³Den Almachtige, Dien kunnen wij niet uitvinden; Hij is groot van kracht; doch door gericht en grote gerechtigheid verdrukt Hij niet. ²⁴Daarom vreze Hem de lieden; Hij ziet geen wijzen van harte aan. Job 38