Chapter 19

¹«Εις τον πρωτον μουσικον. Ψαλμος του Δαβιδ.» Οι ουρανοι διηγουνται την δοξαν του Θεου, και το στερεωμα αναγγελλει το εργον των χειρων αυτου. ²Η ημερα προς την ημεραν λαλει λογον, και η νυξ προς την νυκτα αναγγελλει γνωσιν. ³Δεν ειναι λαλια ουδε λογος, των οποιων η φωνη δεν ακουεται. ⁴Εις πασαν την γην εξηλθεν ο φθογγος αυτων και εως των περατων της οικουμενης οι λογοι αυτων. Εν αυτοις εθεσε σκηνην δια τον ηλιον· ⁵και ουτος εξερχεται ως νυμφιος εκ του θαλαμου αυτου· αγαλλεται ως ο ανδρειος εις το να τρεξη το σταδιον· ⁶απ' ακρου του ουρανου ειναι η εξοδος αυτου· και το καταντημα αυτου εως ακρου αυτου· και δεν κρυπτεται ουδεν απο της θερμοτητος αυτου. ⁷Ο νομος του Κυριου ειναι αμωμος, επιστρεφων ψυχην· η μαρτυρια του Κυριου πιστη, σοφιζουσα τον απλουν· ⁸τα διαταγματα του Κυριου ευθεα, ευφραινοντα καρδιαν· η εντολη του Κυριου λαμπρα, φωτιζουσα οφθαλμους· ⁹ο φοβος του Κυριου καθαρος, διαμενων εις τον αιωνα· αι κρισεις του Κυριου αληθιναι, δικαιαι εν ταυτω· ¹⁰πλεον επιθυμηται παρα το χρυσιον, μαλιστα παρα πληθος καθαρου χρυσιου, και γλυκυτεραι υπερ το μελι και τους σταλαγμους της κηρηθρας. ¹¹Ο δουλος σου μαλιστα νουθετειται δι' αυτων· εις την τηρησιν αυτων η ανταμοιβη ειναι μεγαλη. ¹²Τις συναισθανεται τα εαυτου αμαρτηματα; καθαρισον με απο των κρυφιων αμαρτηματων. ¹³Και ετι προφυλαξον τον δουλον σου απο υπερηφανιων· ας μη με κυριευσωσι· τοτε θελω εισθαι τελειος, και θελω καθαρισθη απο μεγαλης παρανομιας. ¹⁴Ας ηναι ευαρεστα τα λογια του στοματος μου και η μελετη της καρδιας μου ενωπιον σου, Κυριε, φρουριον μου και λυτρωτα μου.