Chapter 133

¹«Ωιδη των Αναβαθμων, του Δαβιδ.» Ιδου, τι καλον και τι τερπνον, να συγκατοικωσιν εν ομονοια αδελφοι. ²Ειναι ως το πολυτιμον μυρον επι την κεφαλην, το καταβαινον επι τον πωγωνα, τον πωγωνα του Ααρων· το καταβαινον επι το στομιον του ενδυματος αυτου· ³ως η δροσος του Αερμων, η καταβαινουσα επι τα ορη της Σιων· διοτι εκει διωρισεν ο Κυριος την ευλογιαν, ζωην εως του αιωνος.