Chapter 9
1Η σοφια ωκοδομησε τον οικον αυτης, ελατομησε τους στυλους αυτης επτα· 2εσφαξε τη σφαγια αυτης, εκερασε τον οινον αυτης, και ητοιμασε την τραπεζαν αυτης· 3απεστειλε τας θεραπαινας αυτης, κηρυττει επι των υψηλων τοπων της πολεως, 4Οστις ειναι αφρων, ας στραφη εδω· και, προς τους ενδεεις φρενων, λεγει προς αυτους, 5Ελθετε, φαγετε απο του αρτου μου, και πιετε απο του οινου τον οποιον εκερασα· 6αφησατε την αφροσυνην και ζησατε· και κατευθυνθητε εν τη οδω της συνεσεως. 7Ο νουθετων χλευαστην λαμβανει εις εαυτον ατιμιαν· και ο ελεγχων τον ασεβη λαμβανει εις εαυτον μωμον. 8Μη ελεγχε χλευαστην, δια να μη σε μισηση· ελεγχε σοφον, και θελει σε αγαπησει. 9Διδε αφορμην εις τον σοφον και θελει γεινει σοφωτερος· διδασκε τον δικαιον και θελει αυξηθη εις μαθησιν. 10Αρχη σοφιας φοβος Κυριου· και επιγνωσις αγιων φρονησις. 11Διοτι δι' εμου αι ημεραι σου θελουσι πολλαπλασιασθη, και ετη ζωης θελουσι προστεθη εις σε. 12Εαν γεινης σοφος, θελεις εισθαι σοφος δια σεαυτον· και εαν γεινης χλευαστης, συ μονος θελεις πασχει. 13Γυνη αφρων, θρασεια, ανοητος και μη γνωριζουσα μηδεν· 14καθηται εν τη θυρα της οικιας αυτης επι θρονου, εν τοις υψηλοις τοποις της πολεως, 15προσκαλουσα τους διαβατας τους κατευθυνομενους εις την οδον αυτων· 16οστις ειναι αφρων, ας στραφη εδω· και προς τον ενδεη φρενων, λεγει προς αυτον, 17Τα κλοπιμαια υδατα ειναι γλυκεα, και ο κρυφιος αρτος ειναι ηδυς. 18Αλλ' αυτος αγνοει οτι εκει ειναι οι νεκροι, και εις τα βαθη του αδου οι κεκλημενοι αυτης.