Chapter 1

¹ΠΑΥΛΟΣ και Τιμοθεος, δουλοι του Ιησου Χριστου, προς παντας τους αγιους εν Χριστω Ιησου, τους οντας εν Φιλιπποις, μετα των επισκοπων και διακονων ²χαρις ειη υμιν και ειρηνη απο Θεου Πατρος ημων και Κυριου Ιησου Χριστου. ³Ευχαριστω τον Θεον μου οσακις σας ενθυμουμαι, ⁴παντοτε εν παση προσευχη μου υπερ παντων υμων δεομενος μετα χαρας, ⁵δια την εις το ευαγγελιον κοινωνιαν σας απο της πρωτης ημερας μεχρι του νυν ⁶βεβαιος ων εις αυτο τουτο, οτι εκεινος οστις ηρχισεν εις εσας καλον εργον, θελει επιτελεσει αυτο μεχρι της ημερας του Ιησου Χριστου. ⁷Καθως ειναι δικαιον εις εμε να φρονω τουτο περι παντων υμων, διοτι σας εχω εν τη καρδια μου, και εισθε παντες σεις, και εις τα δεσμα μου, και εις την απολογιαν, και εις την βεβειωσιν του ευαγγελιου, συγκοινωνοι μου της χαριτος ⁸διοτι μαρτυς μου ειναι ο Θεος, οτι σας επιποθω παντας με σπλαγχνα Ιησου Χριστου ⁹και τουτο προσευχομαι, να περισσευση η αγαπη σας ετι μαλλον και μαλλον εις επιγνωσιν και εις πασαν νοησιν ¹⁰δια να διακρινητε τα διαφεροντα, ωστε να ησθε ειλικρινεις και απροσκοποι μεχρι της ημερας του Χριστου, ¹¹πληρεις καρπων δικαιοσυνης, των δια του Ιησου Χριστου, εις δοξαν και επαινον Θεου. ¹²Θελω δε να εξευρητε, αδελφοι, οτι τα συμβαντα εις εμε συνετρεξαν μαλλον εις προοδον του ευαγγελιου ¹³ωστε τα δια τον Χριστον δεσμα μου εγειναν φανερα εις ολον το πραιτωριον, και εις παντας τους λοιπους ¹⁴και οι πλειοτεροι των εν Κυριω αδελφων, πεποιθοτες εις τα δεσμα μου, τολμωσι περισσοτερον να κηρυττωσιν αφοβως τον λογον. ¹⁵Τινες μεν και δια φθονον και εριδα, τινες δε και απο καλης θελησεως κηρυττουσι τον Χριστον. ¹⁶Οι μεν κηρυττουσιν εξ αντιζηλιας τον Χριστον, ουχι εν καθαροτητι, νομιζοντες οτι προσθετουσι θλιψιν εις τα δεσμα μου ¹⁷οι δε εξ αγαπης εξευροντες οτι ειμαι τεταγμενος εις απολογιαν του ευαγγελιου. ¹⁸Τι λοιπον; πλην κατα παντα τροπον, ειτε επι προφασει, ειτε τη αληθεια, ο Χριστος κηρυττεται, και εις τουτο χαιρω, αλλα και θελω χαιρει. ¹⁹Διοτι εξευρω οτι τουτο θελει αποβη εις εμε προς σωτηριαν, δια της δεησεως σας, και δια της βοηθειας του Πνευματος του Ιησου Χριστου, ²⁰κατα την σταθεραν προσδοκιαν και ελπιδα μου, οτι δεν θελω αισχυνθη εις ουδεν, αλλα μετα πασης παρρησιας, ως παντοτε, και τωρα θελει μεγαλυνθη ο Χριστος εν τω σωματι μου, ειτε δια ζωης, ειτε δια θανατου ²¹διοτι εις εμε το ζην ειναι ο Χριστος, και το αποθανειν κερδος. ²²Αλλ' εαν το να ζω εν σαρκι, τουτο συμβαλλη εις καρποφοριαν του εργου μου, και τι να εκλεξω δεν γνωριζω ²³διοτι στενοχωρουμαι υπο των δυο, εχων μεν την επιθυμιαν να αναχωρησω, και να ημαι με τον Χριστον διοτι ειναι πολυ πλεον καλητερον ²⁴το να μενω ομως εν τη σαρκι, ειναι αναγκαιοτερον δια σας. ²⁵Και τουτο εξευρω εν πεποιθησει, οτι θελω μεινει και συμπαραμεινει μετα παντων υμων, δια την εις την πιστιν προκοπην σας και χαραν ²⁶δια να περισσευη δι' εμου το καυχημα σας εις τον Ιησούν χριστον, δια της εμης παλιν παρουσιας προς εσας. ²⁷Μονον πολιτευεσθε αξιως του ευαγγελιου του Χριστου, δια να ακουσω, ειτε οταν ελθω και σας ιδω, ειτε ενω ειμαι απων, την καταστασιν σας, οτι στεκεσθε εις εν πνευμα, συναγωνιζομενοι εν μια ψυχη δια την πιστιν του ευαγγελιου ²⁸και μη φοβιζομενοι εις ουδεν απο των εναντιων το οποιον εις αυτους μεν ειναι ενδειξις απωλειας, εις εσας δε σωτηριας, και τουτο απο Θεου ²⁹διοτι εις εσας εχαρισθη το υπερ Χριστου, ου μονον το να πιστευητε εις αυτον, αλλα και το να πασχητε υπερ αυτου ³⁰εχοντες τον αυτον αγωνα οποιον ειδετε εν εμοι, και τωρα ακουετε εν εμοι.