Chapter 3

¹Εγω ειμαι ο ανθρωπος, οστις ειδον θλιψιν απο της ραβδου του θυμου αυτου. ²Με ωδηγησε και εφερεν εις σκοτος και ουχι εις φως. ³Ναι, κατ' εμου εστραφη· κατ' εμου εστρεψε την χειρα αυτου ολην την ημεραν. ⁴Επαλαιωσε την σαρκα μου και το δερμα μου· συνετριψε τα οστα μου. ⁵Ωικοδομησε κατ' εμου και με περιεκυκλωσε χολην και μοχθον. ⁶Με εκαθισεν εν σκοτεινοις ως νεκρους αιωνιους. ⁷Με περιεφραξε, δια να μη εξελθω· εβαρυνε τας αλυσεις μου. ⁸Ετι και οταν κραζω και αναβοω, αποκλειει την προσευχην μου. ⁹Περιεφραξε με πελεκητους λιθους τας οδους μου, εστρεβλωσε τας τριβους μου. ¹⁰Εγεινεν εις εμε αρκτος ενεδρευουσα, λεων εν αποκρυφοις. ¹¹Παρετρεψε τας οδους μου και με κατεσπαραξε, με κατεστηαεν ηφανισμενην. ¹²Ενετεινε το τοξον αυτου και με εστησεν ως σκοπον εις βελος. ¹³Ενεπηξεν εις τα νεφρα μου τα βελη της φαρετρας αυτου. ¹⁴Εγεινα γελως εις παντα τον λαον μου, ασμα αυτων ολην την ημεραν. ¹⁵Με εχορτασε πικριαν· με εμεθυσεν αψινθιον. ¹⁶Και συνετριψε τους οδοντας μου με χαλικας· με εκαλυψε με σποδον. ¹⁷Και απεσπρωξα, απο ειρηνης την ψυχην μου· ελησμονησα το αγαθον. ¹⁸Και ειπα, Απωλεσθη η δυναμις μου και η ελπις μου υπο του Κυριου. ¹⁹Ενθυμηθητι την θλιψιν μου και την εξωσιν μου, το αψινθιον και την χολην. ²⁰Η ψυχη μου ενθυμειται ταυτα ακαταπαυστως και ειναι τεταπεινωμενη εν εμοι. ²¹Τουτο ανακαλω εις την καρδιαν μου, οθεν εχω ελπιδα· ²²Ελεος του Κυριου ειναι, οτι δεν συνετελεσθημεν, επειδη δεν εξελιπον οι οικτιρμοι αυτου. ²³Ανανεονονται εν ταις πρωιαις· μεγαλη ειναι η πιστοτης σου. ²⁴Ο Κυριος ειναι η μερις μου, ειπεν η ψυχη μου· δια τουτο θελω ελπιζει επ' αυτον. ²⁵Αγαθος ο Κυριος εις τους προσμενοντας αυτον, εις την ψυχην την εκζητουσαν αυτον. ²⁶Καλον ειναι και να ελπιζη τις και να εφησυχαζη εις την σωτηριαν του Κυριου. ²⁷Καλον εις τον ανθρωπον να βασταζη ζυγον εν τη νεοτητι αυτου. ²⁸Θελει καθησθαι κατα μονας και σιωπα, επειδη ο Θεος επεβαλε φορτιον επ' αυτον. ²⁹Θελει βαλει το στομα αυτου εις το χωμα, ισως ηναι ελπις. ³⁰Θελει δωσει την σιαγονα εις τον ραπιζοντα αυτον· θελει χορτασθη απο ονειδισμου. ³¹Διοτι ο Κυριος δεν απορριπτει εις τον αιωνα· ³²Αλλ' εαν και θλιψη, θελει ομως και οικτειρησει κατα το πληθος του ελεους αυτου. ³³Διοτι δεν θλιβει εκ καρδιας αυτου ουδε καταθλιβει τους υιους των ανθρωπων. ³⁴Το να καταπατη τις υπο τους ποδας αυτου παντας τους δεσμιους της γης. ³⁵Το να διαστρεφη κρισιν ανθρωπου κατεναντι του προσωπου του Υψιστου· ³⁶Το να αδικη ανθρωπον εν τη δικη αυτου· ο Κυριος δεν βλεπει ταυτα. ³⁷Τις λεγει τι και γινεται, χωρις να προσταξη αυτο ο Κυριος; ³⁸Εκ του στοματος του Υψιστου δεν εξερχονται τα κακα και τα αγαθα; ³⁹Δια τι ηθελε γογγυσει ανθρωπος ζων, ανθρωπος, δια την ποινην της αμαρτιας αυτου; ⁴⁰Ας ερευνησωμεν τας οδους ημων και ας εξετασωμεν και ας επιστρεψωμεν εις τον Κυριον. ⁴¹Ας υψωσωμεν τας καρδιας ημων και τας χειρας προς τον Θεον τον εν τοις ουρανοις, λεγοντες, ⁴²Ημαρτησαμεν και απεστατησαμεν· συ δεν μας συνεχωρησας. ⁴³Περιεκαλυψας με θυμον και κατεδιωξας ημας· εφονευσας, δεν εφεισθης. ⁴⁴Εκαλυψας σεαυτον με νεφος, δια να μη διαβαινη η προσευχη ημων. ⁴⁵Μας εκαμες σκυβαλον και βδελυγμα εν μεσω των λαων. ⁴⁶Παντες οι εχθροι ημων ηνοιξαν το στομα αυτων εφ' ημας. ⁴⁷Φοβος και λακκος ηλθον εφ' ημας, ερημωσις και συντριμμος. ⁴⁸Ρυακας υδατων καταβιβαζει ο οφθαλμος μου δια τον συντριμμον της θυγατρος του λαου μου. ⁴⁹Ο οφθαλμος μου σταλαζει και δεν σιωπα, διοτι δεν εχει ανεσιν, ⁵⁰Εωσου ο Κυριος διακυψη και ιδη εξ ουρανου. ⁵¹Ο οφθαλμος μου καταθλιβει την ψυχην μου, εκ πασων των θυγατερων της πολεως μου. ⁵²Οι εχθρευομενοι με αναιτιως με εκυνηγησαν ακαταπαυστως ως στρουθιον. ⁵³Εκοψαν την ζωην μου εν τω λακκω και ερριψαν λιθον επ' εμε. ⁵⁴Τα υδατα επλημμυρησαν υπερανω της κεφαλης μου· ειπα, Απερριφθην. ⁵⁵Επεκαλεσθην το ονομα σου, Κυριε, εκ λακκου κατωτατου. ⁵⁶Ηκουσας την φωνην μου· μη κλεισης το ωτιον σου εις τον στεναγμον μου, εις την κραυγην μου. ⁵⁷Επλησιασας καθ' ην ημεραν σε επεκαλεσθην· ειπας, Μη φοβου. ⁵⁸Εδικασας, Κυριε, την δικην της ψυχης μου· ελυτρωσας την ζωην μου. ⁵⁹Ειδες, Κυριε, το προς εμε αδικον· κρινον την κρισιν μου. ⁶⁰Ειδες πασας τας εκδικησεις αυτων, παντας τους διαλογισμους αυτων κατ' εμου. ⁶¹Ηκουσας, Κυριε, τον ονειδισμον αυτων, παντας τους διαλογισμους αυτων κατ' εμου· ⁶²Τους λογους των επανισταμενων επ' εμε και τας μελετας αυτων κατ' εμου ολην την ημεραν. ⁶³Ιδε, οταν καθηνται και οταν σηκονωνται· εγω ειμαι το ασμα αυτων. ⁶⁴Καμε, Κυριε, εις αυτους ανταποδοσιν κατα τα εργα των χειρων αυτων. ⁶⁵Δος εις αυτους πωρωσιν καρδιας, την καταραν· σου επ' αυτους. ⁶⁶Καταδιωξον εν οργη και αφανισον αυτους υποκατωθεν των ουρανων του Κυριου.