[See page image]

Page 719-720

custodia tanquam in specula constitutes vigilantes ease oportet, et semper paratos ad migrationem ubi imperator iusserit. Raw eat Christianorum virtus, haec fortitude et costantia.

Hue accedit quod terreni et mundani homines ignari vitae coelestis moriuntur incerti de salute et post hanc vitam futura conditione: fideles vero apem suam testantur in Deo conquiescentes, eiusque auxilium plaeido' et tranquillo animo exspeetantes, tantisper in hac statione consistunt donee opportune tempore evocentur. Mortem igitur incredulorum, quae hominum opinione cum virtute coniuneta eat, non sine causa Deus condemnat et pro summo crimine habet. Summa enim et praecipua virtus qua tanquam fundamento niti aliae dobent est fides, cui apes eat eoniuncta, quam proxime humilitas sequitur, quibus virtutibus humanum ingenium maxime eontrarium eat. Nam undo mors illa violenta quam sibi ipsis consciscunt, nisi ex impatientia et arrogantia: cuius vel ipsa verba Saulis fidem faciunt, quum sit, ne illudant mihi isti incircumeisi. Ex impatientia igitur et arrogantia sibi mortem inferunt inereduli et profani homines, quod dedecus et ignominiam pati non possint, ideoque maxime coram Deo ease abominabiles videmus. Quid its vero? Nempe Deus vult ut nos ipsius voluntati subiicientes per ignominiam et imfamiam ambulare non reformidemus, et quaecunque tandem convieia et dedecora in nos eoniiciantur, patienter ea ferre discamus : quod ipse nos sue exemplo Paulus docet. Denique humilitas sal est et condimentum reliquarum omnium virtutum: quae si deficiat reliquae virtutes sordescunt coram Deo et nihili fiunt. Si quis igitur fidelis imminens aliquod mortis periculum videat, Dei voluntatem placide oxspectabit: ac licet diuturnior sit exploratio, patienter tamen tolerabit: quod singulare testimonium eat obedientiae quam Dee reddere paratus eat. Contra increduli statim excandeseunt, et in dosperationem veniunt, vitamque abrumpere nituntur, quam fideles a Deo creatore acceptam eidem dedicaut, ut cuius autoritate of potentia acceperunt, oiusdem etiam iussu deponant. Inde fit ut non moveantur variis obiectis, quae incredulos praeeipitant in desperationem, puta dedecore, ignominia, et aliis istiusmodi, quae Dei providentiae committunt: quamlibet ignominiam et dedecus coram hominibus postponeutes BE gloriae quam ex Dei conspectu et angelorum praesentia sperant. Quare, inquiunt, si me Deus propter peccata vult hae ratione puniri, si raptari in coeno, si mille contumehis obrui, nihilominus patienter omnia foram, of in Doi iudiciis conquiescam. Atque hoc ipsum Paulus docet de persequutione vel afflictione loquens, nimirum non tantum cruciatus, sed etiam ignominiam ferendam. Quid its vero? Nempe quod

mortem forti et praesenti animo fern a multi non recusant, modo ne dedecus ant ignominiam patiantur: neque illis mors eat adeo formidabilis. Atqui Paulus aliquid amplius requirit, nempe ut non solum ferre mortem fideles parati sint, sed etiam quodlibet infamiae et dedecoris genus pati. Atque ista fuit sanctorum martyrum fortitude, haee invicta patientia: quorum vestigiis nos insistere deeet quum a Dee variis istiusmodi tentationibus exereebimur. Ex istis igitur apparet non esse ex hominum opinione iudicandum, quid bonum Vol malum sit, neque ad humani iudicii stateram appendendas virtutes, sed Deum iudicem advoeandum, et ipsius iudicio et decreto aequieseendum: quod ex ipsius Saulis morte conspicuum eat.

Caeterum in Saule memorandum exemplum eorum qui crudeles fuerunt apparet. Neque enim Saulis unquam expleri potuit saevitia in Davidem, donee in Philistaeorum regionem profugisset. lam ergo suae crudelitatis poenas luit, sibique ipsi manus inferre cogitur. Neque dubium quin hoc facto Deus testatum voluerit, et tanquam in speeulo contemplandum praebuerit, eos qui innocentes persequuti fuerint, et ipsis iniurii fuerint, non impune laturos. .Sane non omnes violenta morte quah Saul interire fateor: verumtamen ex hoc exemplo oolligendum eat generale axioma, Deum impiorum hominum orudelia facta in libros suos referre, et tandem quocunque modo id fiat poenas meritas ab ipsis repetere. Iustus enim semper Deus eat, etsi non eadem singulis mensura sua iudicia admetitur: longe dissimilis terrenis iudicibus qui alios puniunt, alios poenis eximunt eiusdem criminis reos: alios in vincula coniiciunt, alios impunitos relinquunt: sed Deus natura iustissimus et aequissimus, omnia malefacta punit lieet non eodem semper genere supplieii. Porro Saulem prima fronto dicas Dei non prorsus oblitum, suae religionis testimonium edere quum metuit, ne incircuyncisi ipsi illudant mortuo, quod perindo eat ac si hodie idem de Turcis et paganis diceremus. Circumcisio enim Iudaeis olim id fuit quod hodie nobis baptismus. Increduli enim a Deo alieni incircumcisi per contemptum vocabantur, quasi pollutes et immundos dicas. Saul igitur in-, eircumcisos abominatus videtur in memoriam revocasse quae in Domini lege doctus fuerat, seqtte agnovisse ex Abrahami posteris esse, et ecelesiae membrum: quam ob causam multi factum ipsius excusare nituntur. Sane in ipsius mortem serupulosius inquirendum non eat : sed Dee iudici Saul mw linquendus eat: verumtamen Dei iudieium quodr' , eius morte nobis proponitur contemplandum: est,<< et quae Deus esse occulta voluit relinquendaz-~ju;: niminae praesumtionis accusemur: sed eorum expm~lo,` sapiendum quos ferre poenas videmus dignaa;su.:=