[See page image]
Page 559-560
559
perventurum? Quamobrem eo insignior Abigailis fides, quo constantior fuit, et superatis omnibus illis difficultatibus quibus exerceri Davidem videbat, simpliciter Dei promissionibus acquieseit: quem fidelem esse cognoverat, ac proinde quae ipsius mandato praodicta sent suo tempore perficere. Idcirco Davidis regnum Abigail mente concepit, euius hominum indicio nulla crat spes.
Deinceps sequitur Davidem illi benedixisse: sod in primis Deum laudasse, et eidem Abigaili gratulatum fuisse, et gratias egisse, quod optimi consilii fuisset ipsi auctor, et ab humano sanguine fundendo avertisset. Ex quo apparet Davidem suis affectibus non indulsisse: sod vclut iniectis habenis a Domino iram repressisse, et a proposita caede fuisse deterritum, Deoque gratias egisse quod tanto malo sea providentia occurrisset. Dignum observatione singulari factum. Nam plerumque vindictae cupidi homines, et suis affectibus locum dantes, nunquam conquiescunt nisi re perfecta, et quam apud se statuerunt ultione facta: adeo quidom ut si quam illis Deus remoram ant impedimentum iniiciat, dentibus infrendeant, et tanquam ferae immanes fraenum mordeant, et adversus Deum ipsum ringantur. At contra David hie palam profitetur se ab istiusmodi affectibus alienissimum, nolle adversus Deurn insurgere: et licet nonnihil humani passus esset, placida mente mulieris consilium admisisse, quam a Deo praemissain agnovit, ut summo malo iret obviam. Idcirco in primis Deum benedicit, agnoscens non fuisse fortuitum Abigailis occursum, quo sedata ipsius ira fuisset. Rara sane in hominibus virtus, quos plerumque cernimus ita suis affectibus transversos agi et praeoccupari, ut nullis admonitionibus locum relinquant, neque se a proposito dimoveri patiantur. Inde igitur ex affectnum nimirum vehementia nascitur in pravis consihis exsequendis pertinacia. Nos igitur discamus officii admoniti ab incepto desistere, ne Deum rnagis in nos provocemus, sod eum potius precemur, ut spiritu suo nes regat., sine anus ope semper a recta via deflectemus. Nam, quaeso, an David intro cessisset mulieri, nisi .Dens ipsi bonam mentom iniecisset, suumque timorern in ipsius animo insculpsisset? Sano quum sine altereatione mulieris illius verbis sedari se passus est, et eonsihis illius obternperavit, signum fuit ipsum non in hae muliere substitisse: se<l altius ad Deum assurrexisse, cuius providentia non autem cacti fortuito sibi facta fuisset obvia. Hine discamus prohibiti quod-ammo constitueramus exsequi, eognosecre Deum nostri misertum fuisse, nobisque rernoram no ultra progrederemur iniecissc. Et si consilia nostra fracta sunt, no moleste feramus, nove indignemur cohibitam et repressam iracundiam nostram firisse, neque adversus Deum contendatnus: sod potius laudibus et gratia-
HOMILIA XCI.rum actionibus ipsius nomen praedicemus, quod nos abripi a cupiditatibus nostris non permiserit.
Sequitur deinceps gratulatio Davidis ad Abigailem : 1 3enedictum consalium tuum, benedictaque to ipsa, quae continuisti me hoc ipso die ne inirem caedes, et vindicaret me manes mea. Consilium Abigailis benedicens profitetur se agnoscere a Domino profectum : et ipsam etiam benedicens testatur se ad. rnonitiones ipsius sanctas admittere, et sponte cedere, et obtemperare bene monenti paratum esse. Quod observatione summa dignum est: quandoquidem in contrarium ferri homines natura sea certum est. Nam fore omnes videas etsi convictos de malitia, et ab ipso Domino coercitos, ut ad meliorem mentem revertantur, nihilominus tamen its irasei quorum ministerio Deus ad illos admonendos usus fuerit, et istis ac similibus vocibus increpare. Quid illi mecum rei est, cur sea non curat, mea mihi relinquit negotia? Contra vero Davidem tam agere Deo gratiasvidemus: quod ipsum a caede faciendaeohibuerit, et pravae suae cupiditati habenas inieeerit: quacn simul etiam mulieri illi benedicere quae ad caedem festinanti venisset obviam, et fidelibus monitis ipsum a proposito dimovisset. Porro David istis verbis Abigaili tribuit quod Abigail anteaDeo tribuerat, quern superius ipsum alloquens dixit: Nunc ergo, domino mi, ut vivit lehova, et ut vvvil anima tea, quandoquidem cohibet to lehova ne ineas caedes. Nam Abigail divina providentia faetuni profitetur, ut David cohibitus a caede faciendii fuerit, et a Nabalis familia destruenda, quemadnibdum sibi proposuerat. David vero contra dieit; Abigailis opera et consilio se abstinuisse a esede et vindieta. Sed ista tamen pulehre inter se con-" veniunt. Sic enim utitur Deus mortalium opera dum operatur`, ut videantur homines facere quod proprium est opus Domini. Exempli gratia, si quis bonum consilium nobis suggesserit, et a prava
I deliberatione et proposito dimoverit, nos illi plurimum eo nomine devinetos agnoseere debemus: nanti alioqui summum esset ingratitudinis testimoninni non agnoscere et gratum animum testari erga illutri cuius opera et consilio summum quod imminebaC periculum evasimus: et ita videmus homines msg0: fieri tanquam Dei vicarios et ipsius opus facientee