[See page image]

Page 499-500

quidem conquerenti parti iustitiam administrare velle simulant, sod interim connivent et spatium fugiendi alteri concedunt. Sed non its Deus improbos, etiamsi fugientes, reperit, et manus iniicit, atque licet furibundos et instar ferarum saevientes, et furentes domare novit, et tempus opportunum iudicio sue praescripsit. Quum igitur innocentiam nostrum patefecerimus, et non persequentibus vitia sua detexerimus, eon tamen ad viam meliorem, et ad mansuetudinem revocare studeamus, eosque ad vitiorum poenitentiam pro nostra virili deducamus. At si moniti non resipuerint, et nostris cohortationibus et exemplo ad meliorem frugem non revocati fuerint, sod pertinaciter in malitia perseveraverint, tom ad Deum ipsum provocare cogemur, diemque illis coram Dei tribunali iudicium ultimum dicere, et indignos qui istis beneficiis fruantur ostendere, quorum tandem olim eoram Dei tribunali rationem reddituri lint, et tune agnituri, crepent licet, et dentibus frenda.nt, nullas esse latebras quibus ipsorum turpitude tegi possit. Quare hoc officium nostrum est ergs inimicos, ut questi apud ipsos de omnibus illatis nobis iniuriis, et convictos do iniquitatibus Dei iudicii minis terreamus, et coram Dee diem ipsis dicamus. Caeterum summopere caveamus ne Dei nomen temere usurpemus, et meminerimus horrendae illius comminationis

Deum non permissurum impune ferre, qui nomen ipsius temere et in vanum acceperiut. Atque haec doctrina est eo diligentius observanda, quo procliviores ad nomen Dei temere usurpandum. bomines videmus. Quam saepe enim multi Deum advocant, testemque et iudicem sibi ipsis ferunt, sod inaniter, et fraudulenter? Sane David uniis nut alter in mundo reperietur, et multi qui sermonem ipsius imitantur. Sed quaeso quo candore, quave integritate, quum alii periuri sint, alii sacrosanctum Doi nomen profanent, et simiarum more tantum imitentur fidelium Dei servorum voces illas, Deus testis esto. Quamobrem quum ad Deum provocamus, et coram ipsius tribunali parti adversariae diem dicimus, attente rem totam expendamus, et coram ipso sine patrono causam dicendam sciamus, ut loquitur David Psalmo septimo. Quo loco se non imprudenter de Saule loquutum testatur, ad Deum enim provocat. Haecque doctrina meditanda nobis diligenter proponitur, donee eam probe didicerimu.~. Quomodo igitur vocandus sit Deus testis, ex Davidis exemplo discere ]loot. Quod nirnirum si quando iniuste accusemur, ad preces confugiamus, et intrinsecus Doi reverentia afficiamur nulla habita humanarum rerum ratione. Si sit nobis conscientia testis innocentiae sine ostentatione, si obtestari et queri iuste possimus, of expanso apertoque corde dicere licet, Iustus es Judex Domino, de nostra causa igitur ferto iudicium

false Deum iudieem advocaturos, ut David preeatus est Deum ut indicaret inter se et Saulem. Porro quum Deum ipsum David advocat psalmo illo septimo, et de causa sua ut iudicet preeatur, testans, se semper ergs Saulem rectum mentem habuisse et fidelem operam ipsi navasse, et swam innocentiam omnibus testatam fecisse; magna.m consolationem ex eo potuit pereipere, et hat fiducia Saulem ut fecit coram Dei tribunali sisters: Quamobrem hint discamus variis iniuriia et eontumeliis lacessiti modestiam eolere, ut coram Deo sincere, et sine fuse nostrum innocentiam proferre possimus et eandem spud homines de nobis opinionem refiners. Nam si tantum homines bone de nobis opinentur et non propria conscientia redarguat, et intus infinita vitia foveamus, qua fronts nost.ram innocentiam proferemus, Deumque iudicem parti adversariae feremus. Quare non satin est ad Deum provocare, nisi id sine fuco et sang conscieritia fiat, mufti enim hypocritae nimium impudenter ad Deum provocare solent, et se ab omni culpa liberos existimare si spud homines bonam famam et aestimationem retineant. Sed eo candore et sinceritate accedendum ad Deum est, qua Davidem videmus, quemadmodum et alio loco Deum etiam invocans oral ut renes sues et cogitationes scrutetur, quo purus cora.m ipso apparent, et in fornacem coniici, ut tanquam aurum et argentum expurgetur. Nos igitur si sine fuco testari coram Deo possumus, non non amplius amore nostri retineri, neque arrogantia nobis ingenita forgers, tom vere coram Deo, et coram hominibus innocentiam nostrum tueri poterimus, Deumque nostrae causae iudicem, et integritatis tostem' advocare non formidabimus.

Et de istis hactenus. Ad alum quaestionem transeamus, quae hit suboritur, licneritne Davidi a Domino de Saule vindictam postulare. Neque enim tantum prohibemur abstinere ultione, sod iubemur edam pro its a quibus iniuriam patimur Deum precari, et iniurias patienter tolerare, ac denique vindictae minims cupidi else. Et tamen David eo devenire videt.ur et ex parts Dei praeceptum observare de se non ulciscendo manibus propriis, et in compensando malum bone, et admonendo Saule de perfidia et crudelitate, eoque dehortando ne in eadem perseveraret, sod alters ex parts officii oblitus quum addit : Et ulciscatur me Dominos ex te. Quae verbs quondam irae et vindictae ignem occultum videntur indicare. Ubi observandum, posse non quidem Deum advoeare iudicem et t.amcn sine iraeundia, et sine studio perditionis serum a quibus opprimimur. Sic hoc loco David Deum orans ut se ulciscatur, non expetit Saulis interitum nut confusionem qui potion ex ammo Saulem ad meliorem mentem venire, et seria poenitentia ad Deum eonverti optasset. Quum igitur Deum petit ut se ipsum ulciscatur, Dei