[See page image]

Page 367-368

tuna patre meo. Quibus primum Pads verbis, Davidi fausta omnia precatur, licet sibi ipsi deirimentosa videantur homiuum opinione. Et quidem so quentia verbs : Dt sit Dominos tceum, sicut fait cum patre meo, magic adhuc illud exprimunt. Nam illia videtur omnino Davidi cedere dignitatem regiam, non coactus : sad intro, quoniam eam esae Domini voluntatem persuasum habet. Davidi cedit regiao dignitatis omne ins, quod Saulis familia repetere posse videbatur: quasi diceret: Deus per Samuelem patefecit se patri ineo regnum abrogaturum, en ego volens Domini decretum admitto, patri meo abrogetur imperium, mihi ipsius suceessori, toti denique familiae : to David regnato, to gratiam Domini in familiam nostrum antes collatam solos obtineto. Ex quibus satin apparet manifesto quod paulo ante attigi, nempe Ionathanum se ipsum non respexisse: aed a Dei voluntate totum dependisse eidemque permisisse se, ut de ipso Deus statueret quod aequum et iustum iudicaret. -Quin et ulterius ingreditur, quum sit, sive ego vixero, sive mortuns fuero, misericordia- utere erya meam familiam. (luibus verbis Ionathanus primum Davidem precatur, ut si superstes fuerit ipse, David ipsius misereatur: sin vero Deus ipaum a vivis eacedere voluerit, fidem tamen ergs totam suam domum et familiam retineat. 9tque iatia conditionibus Ionathanus et David amicitiam inter se iurarunt. In quibus ipaius fidei manifestum testimcnium apparet, quum Davidem rogat ut sui et suorum misereatur : quandoquidem tune .. nullum erat apparens indicitim Davidem regnaturum. 'Perumtamen licet Ionathanus omnia videat contraria, nihilominus persuasum habet fore ut Deus stet promisais, et praetei' _ omnium oaspectationem impleat. Atque haec in animis nostris regula generalis debet tnhaerere, non oportere, ut vorbo Dei fidamus, et in eo conquiescamus, oculos ab its omnibus avertere quae extrinsocus apparent. Nam si Dei promiasiones ex its motiri vellemus quae in oculos incurrunt: certum est non modo non confirmatum iri fidem nostrum, sad potion labefactandam et avertendam a divinis promissia. Quamobrem . animis infigenda haec doctrina est, nempe summopero cavendum no fides nostra vacillet, quum videbimur operam lusisse in Deo sperantes, quod re ipsa sit patefacturus eon qui ipsum in veritate invocant nunqnam aua spa frustrari. AZaaime vero ista pertinent ad Domini nostri Iesu Christi regnum cuius David fait figura. ~,luemadmodum enim David licet regiam dignitatem adoptus, multia et variis calamitatibus fait afflictus, et muftis oppressionibus et ignominiae expositus, ut pluribus deinceps videbimus: its Domini Iesu Christi regnum saepe videmus hormonal pedibus veluti conculcari, et to eum venire contomptum, nt prorsua abolen-

dam videatur, et perpetua oblivione obruendum. Sane Cbristus ipso in persona sua non patitur, quemadmodum quum in terria versaretur: verumtamen licet in Dei patris gloriam evectus, et in aeternas Bodes receptus sit, regnum ipsius quod in his terris colligit tam debile et tam infirmum videtur, ut vix nobts polliceri audeamus certo ipsius in incertis rebus auxilium: nisi in Dei promissiones reapiciamus, et fide in nostrum in ipsia reponamus. Hoc si animis nostris altius insederit, latronem illum conversum imitabimur, qui tam excellentem confesaionem edidit; ut multorum martyrum fidem longe superet. Neque vero pudere nos debet latroni illi adiungi, qui non modo Petrum et reliquos apostolos, sad omnes creaturas superavit. Is enim Dominum nostrum Iesum Christum in truce pendentem intuebatur, cui tantum supererat ut ultimum spiritual duceret, et summam videbat nonmodo ignominiam ipsius coram hominibus, sad etiam maledictionem coram Deo, cui obnoaius in ligno pendens lege Dei doclarabatur, et tamen ad ipaum converaus sit: Obsecro memor esto mei quum in regnum tuum veneris. Ubi vero Christi regnum investigat, cuius nullum erat indicium? Nae si ex suo senau iliud aestimasaet, licet in ipsa Dei legs totam aetatem consumpsisset, non potuisaet tam eacellenti fide Dominum profiteri. At miaeram ille vitam egerat, et inatar ferri grassatus fuerat, momento vero Dominum nostrum Iesum Christum agnosciG regem et servatorem, quasi coelos ipsos penetrasaet eiuaque perfectionem in its didicisset, licet eum a ligno pendentom, et infelicem ac maledictioni obnoaium corporeis oculis intueretur. Nos itaque conformitatem et similitudinem istam sedulo intueamur et meditemur regni davidici, et Domini nostri Iesu Christi, in quo est 6gurarum omnium impletio et complementum. Ac si Ionathanus afflicto et iacenti Davidi supplex factus est, rogavitque ut misericordiam exerceret ergs se et familiam, quum in regiam dignitatem venisset, non confidenter ad Christ.um Dei filium Dominum nostrum in gloriam suam receptum accedamus, et in ipso fiduciam omnem nostrum collocemus, minima dubitantes quip non in suam tuteiam et, clientelam receptor, ipse qui nostrum salutem perfecit, benigne respiciat, nostrique misereatur, ai in ipso gaudium omne nostrum collocaverimus: et in suum foedus receptos tueatur, et in finem usque Dei patris sui erga non miscricordias continuet.

Lt de Ionathani deprecatione hactenus, in qua tamcn udhuc obaervanda vox ills: Miscricordia Domini, cuius hit senaus esse potent, quasi Ionaihanua Deum precaretur, ut bonitatem swam ergs se exerceret: sad illam praeatat ad iusiurandum referre, quasi Davidem obteatetur, et ad misericordiam fieetat per iuramentum Del nomine conceptual: ut pergatillum