[See page image]

Page 329-330

turn habere, sed utriusque causam ease communem. Sane satis animadvertebat Saulem hoc facto magis irritatum iri, sibique ideirco mains periculum creatum iri: quandoquidem ipse tantae autoritatis prophets, et tam provectae aetatis egredi domo non poterat, quin fama statim emanaret, et ad Saulem perveniret. Nihil tamen ipsum impediit quin domo licet non sine summa difficultate egressus Davidem eomitaretur, et sua praesentia commissam sibi a Domino doctrinam confirmaret ratamque faceret. Hine apparet eos quibus verbi divini praedicandi cura commissa eat, non oportere tantum illud ore praedicare, sed etiam quum opus erit doctrinam suam vita propria obsignare, licet adversus ipsos furore mundus exaestuet. Atque, obsecro, quali tentatione Davidem agitandum putamus, si Samuel a se dimissum iussisset sibi et rebus suis ut posset consulere: se nihil nisi quod cum Deus iussisset fecisse. Contra magnopere David recreatus et confirmatus eat, quum se illi Samuel adiunxit, et velut in forti propugnaculo collocavit. -Sua itaque praesentia Samuel Davidem facere voluit certiorem de Dei auxilio et de promissionem ipsius certitudine

fore nimirum ut, licet ipsum ad mortem usque Saul persequatur, et maximis iniuriis afficiat, Deus tamen promissiones suas impleat, et ipsius misereatur. Sic itaque sua praesentia Davidem solatus eat, et spew fecit cum qui loquutus eat non permissurum inanem ease inaugurationem et promissionem. Denique hinc apparet quanta constantia et magnanimitate Dei ministri doctrinam suam confirmarint et ratam fecerint, quod et necesse fuit. Praeterea videmus quale sit nostrum in quibusvis afflictionibus refugium, nempe Dei verbum, quae vera eat et firmissima Dei filiorum armatura. Hine fides, hint aliae virtutes, spes, caritas, prudentia, patientia manant, quibus armati fortiter hostium nostrorum insultibus resistimus donee victoriam reportemus.

Caeterum ex hoc etiam loco colligimus, quasdam fuisse prophetarum scholas, in quibus formarentur qui deinde veram religionem docerent, puritatemque doctrinae retinerent. Neque enim aliquo tantum tempore propbetae in Naioth babitabant, sed ibi fixam sedem habebant. Porro non simpliciter prophetae fuisse dicuntur, sed prophetantes, ex quo apparet illos omne suum studium adhibuisse in divinae legis exercitatione, ut fideles doctores essent in populo. Quod vero quidam vocem illam prophetae accipiunt pro modulatore canticorum eat ridiculum : Dam non dubium eat quip bac voce intelligentiae donum comprebendatur. Prophetarunt itaque, id eat sese in legis doctrina exercuerunt: quam sibi ipsis applicarent, et discipulos erudirent. Quare prophetae hie vocantur ii qui sere in Dei lege exercebant: et prophetantes dicuntur, ut doceamur non inanes ease oportere honorum titulos,

quemadmodum multi plerumque nomen servorum Dei inaniter mentiuntur. Sic vides in papatu ecclesiae praelatos, episcopos, pastores Dei nomine gloriari, quasi in medio ipsorum regnaret, catholicam ecclesiam, successionem apostolicam, et vicariatum Iesu Christi magnopere iactare, denique istiusmodi magnis titulis insignes esse; sod non satis eat titulis gloriari nisi res ipsa respondeat, et tales sint re ipsa quales haberi volunt. Nam quales dixeris episcopos sive superintendentes, qui nullam sibi commissi gregis curam gerant, solis annuis reditibus suorum quae vocant beneficiorum contenti? Pastores edam quales, et quali cibo suas oves pa.scunt; et nbi runt oves quarum curam gerunt? Nae officii ipsorum ratio postulabat, ut Down praesidem habentes populo sanam doctrinam proponerent, eumque in sanctimonia et integritate vitae exercerent, et ad salutem viam monstrarent: sed quis illorum ista curant? Sane si Iesu Christi vestigia et mandata sequuntur operibus id manifestum debent facere. Sed quis obsecro inter illos ordo eat, purse religioni consentaneus? Dominus enim noster Iesus Chriatus quum in ecclesia pastores constituit, noluit genio indulgere et otio torpere, sod sedulam operam docendo populo navare, eidemque tam doctrina quam bonis operibus et vitae sanctimoma praeire. Sed illi quae Dominus noster ordinavit, funditus evertunt. Ex quibus apparet inanes illos titulos quibus isti gloriantur, non tantum ridiculum quiddam ease, sed impium et ipsi Deo eontumeliosum. Quo enim iure, vel quam impudenter potius illi se pastores ovium dicunt, qui lupi aunt rapaces, et procul absunt ab eo munere quo tamen gloriantur? Quamobrem diligentissime observandum quod audimus hoc loco; prophetas non titulo tenus vocatos, ut istos pseudo -pastores papisticos inanibus elogiis ornari videmus, sed revers prophetasse, id eat non inani quadam iactantia superbiisse, sed in Dei lege se exercuisse, et in illius doctrina sese confirmasse, ut fidelium doctorum officio fungerentur. Quare hie locus eat observatione dignus, Do falsis illis titulis quibus homines gloriantur commoveamur. Idcirco alibi propheta minatur its qui scientiam reiecerunt, fore ut reiieiantur, ne Domini sacerdotes habeantur. Porro vox ills Scientiae non pro cognitione et intelligentia, sed pro praedicatione accipitur, quasi Deus its omnibus qui haberi volunt pastores et doctores ecclosiae denuntiaret non alia ratione fore, neque h.abitum iri pastores quam si pure et sincere Dei verbum praedicent: ac proinde si id non fecerint inanes et irritos istos fore titulos. Deus enim aperte declarat se non habere pro doctoribus et pastoribus eos qui scientiam non habent, id eat, qui non aunt apti et idonei ad verbum ipsius praedicandum, et qui non funguntur verorum pastorum officio in pascendis gregibus, sed potius ease lupos