[See page image]
Page 273-274
273 IN I. LIB. SAMUEL. CAP. XYIII. 274 modo fideles Deum timeaut, nee tamen eius prae sentiam horreant, aut tanquam. agrestes ferae refu giant, sed contra sese Deo ipsi offerant, eiusdemque misericordiam implorent, non dubitantes quin etiam exaudiantur. Contra vero Saul Davidis faciem horruit, quod in ea tanquam in speculo Deum con templaretur : qua de causa Davidem a se qua longe potuit ablegavit. Atque iste eat improborum homi num timor de Deo : cuius praesentiam horrent, et quam procul possunt fugiunt, exoptantes si fieri posset ut montes caderent in sua capita, quibus te gerentur, ne Dei manum experiri cogerentur. Me tus autem ille oritur potius ex malitia et rebellione quam reverentia, quod improbi Deo subiici nolnnt, ctsi tamen oportere vel invitos cognoscunt, et huic cognitioni pro viribus resistunt. Hine fit ut virus suum despument, et sese ipsos turbent et excru cient, et inatar fluctuum sese coorta in mari tem pestate collidentium praecipites ferantur. Stare loco nequeunt, et hinc inde agitati nusquam possunt quiescere. Yerum quoniam haec videntur obacuriora, sigillatim adhuc expendenda sunt. Quare obser vemus Deum, licet natura sua tam bonus, tam hu manus, tam misericors sit, ut ad ipsum tanquam summum bonum bomines quoties sese offert rapian tur, non semper tamen omnibus sese tam clementem, tan bonum et misericordem exhibere: sed prout bomines aunt dispositi, its Deum etiam ab ipsis concipi. Exempli gratia, si quis suorum peecatorum sensu affectus ills, detestetur, et vitia sua condem net: et deinde miseram se et fragilem creaturam agnoscat, tum maxime sentit quae ipsum urgeat ad Deum veniendi necessitas. Itaque Deo suppleg factus peccatorum veniam deprecabitur: et ora.bit ut misereatur ipsius et peccata tegat quibus obrui tur. Sic miseri peccatores, vera ducti poenitentia, et suae imbecillitatis conscii Deum audent accedere, quod ipsum esse summum suum bonum agnoscant, et unicum gaudium ac salutem certain Deum re quirere. Qlui sunt its dispositi et divinae bonitatis gustum habent, fiunt etiam illius re ipsa perci piendae capaces. Contra si quis superbus et arro gans, virus suum despumet, et adversus Deum re bel lionem meditetur : et ad Dei mentionem furore concitetur, eiusque p.raesentia horreat, malitque aliud quidvis audire quam de Deo mentionem, sane non eat idoneus neque dispositus ad Dei misericor diam implorandam et re ipsa percipiendam. Idcirco Ps. 18 Deus dicitur esse cum misericorde misericors, et cum puro purus: id eat paeificis et modestis et de se parum sentientibus Deum ultro se ipsum offerre, manumque porrigere ut in ipsius sinum coniicere se non reformident : contra vero superbis et arrogantibus resistere, et tanquam antagonistam adv ersus eos luetari, brachiumque suum sic eaer cere ut eos frangat et dissipet, quibus fractis, quie Calvini opera. Vol. XX%.
tem et tranquillitatem docilibus et humilibus corde faciat. Quamobrem quum Deo contumaciter resistere et reluctari homines audent, et destinata malitia et contumacia ecclesiae ipsius bellum indieere, necesse eat ut horrendis et stupendis modis virtutem et potentiam maiestatis ipsius sentiant : et eius conspectum sine horrore sustinere nequeant, quandoquidem Deum sua rebellione ad istam severitatem cogunt, quem terribilem iudicem experiri facit ipsorum furor et obstinatio. Sane prima fronte videretur istud durum et intolerabile, Deum tanta severitate agere cum its qui temere et arroganter adversus ipsius maiestatem insurgunt, et veluti refractarii fraenum arrodunt. Sed quum hominum culpa id fieri eognoscimus, Deum potius glorificemus et iusta ipsius iudicia laudemus, quam obloquamur. Et hie observanda insignia illa apud Oseam prophetam sentdntia sub finem: Quis sapiens, et intelliget ista? intelligens et sciet haec? Quia rectae vise Domini, et iusti ambulabunt in eis : praevaricatores vero corruent in eis. Quibus verbis propheta docet oportere nos quae Deus iudieia in impios exercet in nostrum usum convertere, et Deum semper et in otfnibus suis iudiciis esse bonum, iustum et sapientem agnoscerere: Nihil in omnibus ipsius operibus requiri, tanquam mancum et imperfectum : sed omnia ease perfectissima. hluoniam autem ab omnibus ills non percipiuntur, idcirco sit prophets
Quis prudens? quis sapiens? et haec intelliget? Et utitur interrogatione propheta, quae vehementior est in affectibus movendis, ut homines magis ad operum Dei apprebensionem excitentur. Caeterum minime mirum videri debet si adversus Dei opera multi semper obloquuntur: alii quidem dentibus adversus ipsum stridentes, alii virus suum et blasphemas voces evomentes, ut Deus qualis eat ab ipsis agnosci non possit. Sed unde istud, oro, manat nisi ex eo quod homines intelligentia et sapientia destituuntur? ' At Deus stultam illam mortalium contumaciam Dee obloquentium, deque eius operibus detrahentium, miris modis contundit. Quam multos istiusmodi homines hoc saeculum producit, qui de Deo loqui non aliter audiuntur, quam canes divinam maiestatem allatrantes? Nos discamus contra de Deo et verbo ipsius sapienter loqui: et sacram scripturam tractantes caveamus ne quid irreverenter effutiamus, et ne illam in fabulas convertamus. Itaque prophetam audiamus hominum arrogantiam contundentem, quum sit homines quidem Deo obloquentes, sibi sapientes videri, sed insanos et amentes esse. Quare si quem prudentiae gustum habemus, Dei operantis vias esse semper recta.s cognoscamus, quod fideles semper agnituros certum eat in omnibus ipsius operibus, impios autem blasphematuros: quod experientia quotidiana docet. Nam ubi Deus res secundas immiserit, 18