[See page image]

Page 233-234

post necem dedecus et ignominiam corporum quae sine bonore insepulta iaceant: red quum non tantum giganti illi sed reliquis etiam Philistaeis idem opprobrium minatur, spiritu prophetico et speeiali revelatione facere certum eat. Goliatbus quidem sua virtute et robore fretus insultabat adolescenti: sed longe aliter David, qui sane longe impar erat viribus illi cum quo congrediebatur: sed tamen Dei robore fretus, et ab ipso speciali ratione confirmatus. Quare ne cogitemus temere Davidem loquutum fuisse, ut multi solent in vanum Dei nomen assumere, quasi in potestate sua Deum haberent, et ab ipso regerentur, a qua temeritate sane David fuit alienissemus, sed ut ante vidimus spiritus sancti peculiari motu et impulsu Davidem excitatum fuisao, sic eodem fretus victoriam de hoste sibi pollicetur, ouius casum reliqui Philistaei sequantur: quemadmodum et coutigisse deinceps videbimus. Idcireo nominatim obiicit isti giganti contumelias in Deum ipsum, quod Israelitas, quibus ipse Deus praeest, despexisset et opprobrio . habuisset : quibus verbis indicat impios quum adversus Deum blasphemant, sibi ipsis malum accersere. Nos itaque diacamus tune maxime assumendoa animos in mediis afflictionibus, quum hostes eo deveniunt impudentiae, ut nos conviciis et eontumehis afficientes in ipsum Deum et verbum ipsius aint eontumeliosi: quod non impune laturos ipsos eat certissimum. Exemplo istud confirmatur Assyriorum, quos Deus per prophetam quoniam populo Israelitico insultassent, praedicit sua manu feriendos. Nam impurus ille Sancheribus Ezecbiae regi. et populo sic insultaverat, ut in ipsum Deum blasphemas voces evomeret: quamobrem Deus Ezechiam per prophetam eonsolatus, sit, se vindictam de -profanis illis sumpturum, his verbis : Sprevit to et subsannavit to virgo ilia Sion: post regnum tuum caput movit flia Jerusalem. Cui exprobrasti, et quern blasphemasti ? contra quern exaltasti vocem team, et elevasti in excelsum oculos twos? Contra sanctum Israel. Deus ergo quia Ierusalem erat in ipsius praesidio, et ibidem regiam sedem erexerat, minatur se quod Assyrii fiduciam in Deum Israolis Ezeehiae et populo superbe exprobrassent, vindictam de ipsis sumpturum, causamque suam defensurum, et in ipsos bostes dedecus derivaturum. Quare si Dei insignia feramus, et non ficte neque simulate nomen ipsius invocemus, et alarum ipsius umbra tegamur, hostibus linguam a-dversum nos petulanter exserentibus, et virus suum efflantibus, et triumpbos instituentibus, imminere ultimum exitium a Domino sciamus, cui aunt propinquiores quo insolentiores. Nos itaque tune tanto ma.gis praesenti animo simus, et Davidis exemplum imitemur, certo persuasi quo magis hostes veritatis et purae religionis insolescunt et efferuntur, et blasphemis vocibus Dei maiestatem laedunt, suum-

que in nos virus effiant, co propinquiores ease suo exitio: et quo magis securi sibi videntur, et de victoria certi quasi consihis suis ad exitum perductis, eo citius et momento quidem a Dee in exitium deturbandos.

Pergamus ad insignem illam Davidis sententiam : Et sciat onanis terra quia eat Deus in Israel, et noverit universa ecclesia haec, quia non in gladio, nee in hasta salvat Dominus. Eadem verba David quae supra repetit sed illud observandum quod sit: Et sciat omnis terra .quia eat Deus in Israel. Nam istis verbis declarat, quibus viribus, qua audacia fretus tam intrepide Goliathum aggrediatur, nempe Doi virtute, qui verbum suum sit impleturus, et eeclesiam suam tutaturus. Nihil igitur hie sibi temere David finxit, ut solemus plerumque multa nobis temere persuadere: et inani quadam audacia freti montes aureos nobis polliceri, quasi nubes ipsas simus transcensuri: red David Dei promissionem specialem de tutando et defendendo Isratile respiciebat. Nam terra quidem universa eat lehovae: sed tamen Isra6lem scimus Deum sibi in peculium delegisse. Quare quum dicit Deum ease in Israele, non imaginatur quandam eeclesiam, red Dei ipsius verbo, quod fallere non potest, nititur. Quando igitur Dei nomen ut scutum hostibus obi:icere, eoque tegi voluerimus, danda opera eat, ut ipsius verbo freti simus, ne temere illud assumamus, ut multi solent Dei nomine gloriari, qui tamen eius virtutem ignorant, neque unquam eius fuerunt atudiosi. Quamobrem si rectam ease et approbatam fidem nostram cupimus, et cum ea fiduoia coniunetam qua hostium conatus ridere possimus, oportet nos certo persuasos ease Dei infinita et inaestimabili bonitate et clementia nos ease in filios adoptatos, et ut essemus ipsius ecclesia vocatos: ideoque velle ipsum a nobis ut patrem invocari, et persuasos ease nos ipsius ease filios, et utilitatem quae inde ad nos redit agnoseere : quod ex singulare sua misericordia voluerit in filios ac' =,,tare. Nos itaque Dei nomine laetari non possumus, nisi certam fiduciam in ipso habeamus, fretam fide non dubia quam ex ipsius promissis hausimus : hie enim unions fons eat nostrae fiduciac. Idcirco itaque David dicebat Deum ease in Isracle: non quod eum sibi populus posset devincire, sed quod ex mera bonitate praesentiam suam ibi pollicitus esset, et in omnibus angustiis augilium. Nos vero hodie licet ab Abrahamo non ducamus originein, tamen in locum Israelitarum suecessimus, quemadmodum docet Paulus apostolus, quoniam in Christum insiti sumus qui antea eramus oleaster, in radicem illam, inquam, a Dee ipso consecratam, quum per fidem facti samus Domini nostri Iesu Christi membra. Hoc itaque sufficiat nos a Dec per evangelium fuisse vocatos, et promissiones nobis factas nos ab ipso in gratiam