[See page image]
Page 117-118
117 IN I. LIB. SAMUEL. CAP. g.Y. 118
mine valde gloriari, led cui tandem illam reddunt? Iis nempe qui a Doi verbo procul recesserunt, et a Deo alieni facti,aunt, et mundum ab eo avertunt, et in eandem secum , confusionem trahunt. Nam quicunque Dei legem.perverterunt, ut imaginarios cultus Deo offerrent, fuerunt apostatae : Deumque de sua sede deturbare, in qua sederent ipsi, conati aunt. Solus enim Deus eat legislator, non futura alioquin lege spirituali:, et ideo legislator et servator nuncupatur: quae duo ipsi proprie conveniunt et individuo inter se nexu eohaerent. Unus enim legislator eat qui possit servare: quare qui hominum conscientias rebus incertis legique Dei contrariis et repugnantibus adstrinxerunt, apostatas ease certum eat. Praedicant sane papistae magnopere obedientiam, et ea maxime gloriantur. Sed oui praebetur? Matri nostrae, aiunt, sanctae ecclesiae : atque its Deus procul a tergo relinquitur. At qui obedientiam profitetur, Deo . creatori exhibeat illam necesse eat: neque enim alteri Deus ins suum permisit, quod sibi soli retinet, et primae autoritatis viros vult agnoscere totam suam sanetitatem et perfectionem in eo sitam ease, ut ad ipsius verbum sese componant. Porro quae debeatur Deo obedientia, ex ipsius voluntate nosse non possumus, nisi ipse non doeeat : led ipsius verbo nobis pate'facto nulla superest amplius ignorantiae excusatio. Nae si legem Deus non dodisset, certum eat videri posse conquerendi quandam hominibus oblatam occasionem, quod Dei voluntatem nosse non possent: at quum evangelium habeamus, quo docemur quem sibi cultum Deus exhiberi velit, et quid a nobis postulet, nullus superest dubitationi aut querelae et ignorantiae locus. Hoc igitur firmum et ratum esto, unico Deo .legislatori nostro deberi obedientiam : deinde eandem, ut Deo grata sit, ad ipsius verbum egigi oportere: et in eadem its perseverare, ne usquam ad laevam aut dextram defiectamus: led ut discipuli ab ipsius ore pendeamus, quandoquidem ea nos decet contentos ease sapientia, quam doeet qui suo iure solus noster doctor eat.
Melior eat enim obedient%a quam victimae: et auscultare, magis quam oferre adipem arietum. Quae sententia nihil novi continet, led quae ante brevius et obseurius dicta videbantur clarius proponit et explanat. Itaque ex verbis istis, ea quae ante diai, colligimus, nempe, rationem obediendi Deo, in eo ease positam ut verbum ipsius diligenter meditemur. Nam ista Samuel coniungit, obedire et auscultare. Atque its significat nos Den, non posse obedire bonis nostril intentionibus, quibus tamen papistae maxime nituntur: led Dei verbo regi nostras intentiones oportere, et eius voluntatem praeire. Ex quibus apparet eos iam ease condemnatos qui eo impietatis deveniunt: neque enim sanctus Dei spi-
ritus mentitus eat, quum sit, Deo tos eos ease qui Deo . obtemperant .et auscultant. Quid vero, eat auscultare? Nempe 'non ease adeo temerarios et imprudentes ut quaecunque aliquis diaerit credamus, aut in cerebro quidquid libuerit fingamus: neque eo devenire insipientiae, ut bonum aliquid affirmemus a nobis, aut quoniam. illud alius fecit id sequi velimus : led potius quae Deus verbo suo praescripsit audiamus et sequamur. Namque fieri non potest, ut Deo debitam obedientiam red damus, quin prius ipsius verbo dooti, fuerimus, erronea potius et confusionis plena futura nostra ills obedientia Dei verbo non innixa.; Et licet din, multumque laboraverimus, inutilis tamen labor eat futurus, ut sit Esaias prophets, Deo non referents in accepti rationes quidquid sine ipsius verbo fac tum eat. Audiri enim vult verbum suum et silen tium coli, ut edocti ab ipso mandatis eius obse quentes fiamus. Hanc obedientiam et au8cultatio nem sit Samuel longe ease meliorem et praestan tiorem victimis, quibus verbis iniici nobis fraenum cortum eat, no quid ex nobis ipsis suseipiamus et conemur.. Quare licet nulla comminatio adderetur, tanti tamen facienda eat obedientia, ut nullis homi num clamoribus ab ea, deducamur. Licet itaque papistae obiiciunt, nos eas caeremomas, eos ritus Dei colendi non habere, quos ipsi, nullas in templis nostris imagines, nulls idols, nullas cruces, nulls altaria, nulls denique ornaments conspici, nihilo minus tamen etsi Dei loge non prohiberentur, quae prohiberi deinceps videbimus, eertos ease nos oportet Dei verbum sequentes errare non posse: so proinde iieet ab hominibus propterea eondemnomur, Dee tamen nos approbari, gratumque illi et acceptum esse cultum nostrum, modo ne ab eius verbo rece damus, led in illo solo acquieseamus. Quapropter facessant irriti hominum labores. Nam quae de mentia eat, dubium et incertum praeferre certo et indubitato, quod Deus gratum et acceptum habet ? Quid ergo miseros suae illae bonae intentiones et inventiones iuvant, quae nihil nisi diabolicam arro gantiam innatam testantur? Quin imo Samuelem aliquid amplius adiicientem audiamus: neque enim tantum dicit victimis obedientiam longe praestan tiorem, led addit etiam rebellionem ease peccatum divinationis, et quasi acelus idololatriae, nolle ac quiescere. Yox autem hebraea quam idololatriam vertimus significat .aliquando imquitatem: led hie pro idololatria sumi, vox etiam alia adiecta The raphim, magis docet. Quidquid ergo sibi homines persuadeant rata ista eat Domini sententia; vel tan tillum ab ipsius verbo recedentes, quasounque devo tiones sanctas praetegant, non alio ease spud Deum loco quam idololatrarum et .divinorum, et licet angeli nobis videamur, pro idololatris tamen ab ipso haberi. Sane. si quis in tota scriptura locus g. gratos et accep-