Prev TOC Next
[See page image]

Page 81-82

 

81 IN I. LIB.:. SAMUEL: :.CAP. gY. 82

merito insanus habebitur? Nonne in se .poenas meritas temeritate sua trahet, quod tali Audieio resistat? Sed si causam ignorans quare ad.,capitale supplicium damnatus sit, aut si legum et iuris: omnis ignarus -velit. in iudieum sententias inquirere; et ex sue sensu et iudicio sententiam ferie, iuraque omnia corrumpere, nonne merito talis homo summae atultitiae, ant arrogantiae et superbiae, intolerabilis reus erit, et omnium calculo damnabitur? . Quid ergo dicendum putamus de bominibus in Dei iudicia inquirentibus, penes quem unum eat totius mundi potestas? Quare meditanda eat et nostris mentibus altius infigenda Pauli sententia : Quis to es qui condemnas alienum famulum? Scriptum eat enim: Vivo ego, dieit-Dominus: quoniam mihi sese fiectet omne genu : et omnis lingua confitebitur Deo. Quamobrem quotiescunque iudicem unum summum ease audimus omnium, annon terrore pereelli, et fraenos iniicere nos ipsos nobis oportet, et ab ipso pendere, et sententiam ab ipso latam venerari, quandoquidem penes ipsum eat potestas nos ad ipsos inferos quum volet detrudendi? At si contra Deo terminos ponere, et ad nostram mensuram ipsius iudicia exigere, aut si non placuerint repudiare audeamus, nonne diabolicus erit furor et insania intolerabilis? Itaque necesse eat ut nostri ingenii tenuitatem inspiciamus, quae Dei arcana scrutari non potest, quandoquidem aunt profundissima abyssus, in quam semel immersi nunquam emergunt. Quare itaque mortales hie seam opinionem adferent, _ et temere iudicabunt, et de rebus incognitis sententiam ferent? Nae Dec rationes constant iudiciorum suorum, ut quidquid homines obloquantur, iustus sit semper Iehova, et rectus iudieiis suis, ut olim ceeinit propheta: sed noatro damno et summo cum dedecore et ignominia. Ex quibus apparet aummam esse insaniam, quum au-o dent mortales in Domini facta inquirere, et adveraus Dei iudicia murmurare. Quid ergo faciendum, quum nimia- crudelitas ease nobis videbitur etiam in pueros a matrum uberibus pendentes saevire? Nae in memoriam revocanda sententia illa Domini; Deum nempe a se reiecturum filios eorum; usque in tertiam et quartam generationem qui ipsi rebelles fuerint, et pro patrum peccatis poenas ab ipsis repetiturum. Sane Dominus istis verbis non profitetur summam aliquam iracundiam aut crudelitatem adversus innocentes. Nam patrum iniquitatem in filiis visitans, satis iustam oceasionem illos condemnandi habet, quum in ipsis illorum fihis semper adhaereat satis vitii punitione divina dignum. Sed una cum patribus illos complectitur, ut se omnium aetatum iudicem ease ostendat. Neque vero praescribi ipsi ullos terminos legemve imponi, quasi mortali, fas eat: sed omnipotentem agnosci, coram quo mille anni aunt unius diei instar. Quod si Qala»W opera. Vol. X%X.

memoria . repetamus, ita fraenabitur audacia nostra

quandoquidem oognoseemus Deism in ~ .arcane sue consilio illo admirando secretas causas habere puniendi ::patrum , iniquitatem in filiis: etai nobis incognitis et impervestigabiiibus media ad vindictam progrediatur : ac proinde coercendam et ;fraeno retinendam illam hominum curiosam arrogantiam, no in ea scrupulose inquiramus quae Dominus: non permisit. Ac si quando forte quaedam tentationes nos ad murmurandum excitarint, eo, vehementius adversus ingenitam sudaciam nitamur et luctemur: et gratum acceptumque Deo ease sacrificium sciamus, coram ipso deiici et humiliari : neque altum nimis sapere, sed ad mensuram: neque. de its quae non revelavit sententiam.. ferre: sed nobis occulta ease in diem usque perfectae revelationis patienter feramus. Nam, ut ait Paulus, ex parte tantum eognoscimus. Quare patienter exapeetandum donee, Deus det nobis perfectam cognitionem eorum quorum nuns gustum tantum aliquem habemus :. et agnoscenda nostra imbeeillitas, ~ ne ultro nos prae= cipites in illam abyssum divinorum iudiciorum demus.

Et de istis hactenus. Caeterum profanorum hominum furores cerium eat non posse a nobis impediri, quin adversus Deum fremant, et blasphe mas vooes in ipsum vomant, non posse- Deum in quientes ab iniustitia liberari, quum in innocentes et a: erimine vacuos vindictam exercet. Yerum tamen interea gemere nos oportet, et mente revo care dictum illud prophetae, opprobria quae in Deum proiiciuntur, in ipaos mortales reeidere. Nos itaque graviter oportet angi quotiescunque miseros homunciones instar lumbricorum humi reptantes conspicimus adversus Dei maiestatem insurgere, et blasphemis vocibus suis illam lacerare: et patienter divinam in illos vindictam exspectare. Quando: quidem oertum eat istiusmodi canum impudentissi" morum tandem etiam horrendum fore exitum, licet tardo et lento gradu divina vindicta procedat: et licet in coelum blasphemias suas tanquam lapides iaculentur, in caput ipsorum tamen tandem deri vandas, et pudore summo tandem obruendos. Quan doquidem enim adversus Deum insurgunt; et veluti cornubus petere ipsius solium videntur; tamen ad versus aerem tantum luctantur, neque Deum ipsum possunt contingere. Qua enim parte ilium aggre derentur, qui omnium mortalium cervicibus imminet, et omnia hominum facta intuetur? Ac proinde-licet miseris parcat ad tempus, et ad poenitentiam etiam illos invitet: tamen longum ilium patientiae ipsius abusum, et pugnam adversus ipsum, summa et horrenda in nostra capita derivata confusio et ca lamitas excipiet: Itaque iicet mente assequi non possumus quare tam horrendam vindictam Deus in Amalecitas immiserit; istud nobis satisfaciat, Deum 6